FILM
Le Sacre Du Printemps is een geluidloze kunstfilm, gemonteerd op de muziek van Igor Stravinsky's gelijknamige klassieke muziekcompositie. Regisseur Oliver Herrmann voert drie verschillende personages op op een crisismoment in hun leven. We zien Esther, een vrouw die haar man heeft verloren en die kapot gaat aan haar verdriet over het verlies van wat haar het dierbaarst is in het leven; dokter Bardot, een uitstekend hersenchirurg die in conflict raakt met de moderne wereld waarin hij leeft en tenslotte Lucía, een jong meisje, misbruikt door haar eigen vader, die zich probeert te wreken op het leven en de wereld door met iedere man naar bed te gaan die ze tegenkomt en dit allemaal onder het toeziend oog van haar vader. Het zijn drie mensen die weigeren van het leven te genieten zoals het zich aandient, die opgesloten zitten in een lot dat hun ten gronde richt.

Bij het begin van de film zien we een zwarte vrouw in de keuken met meel en bakoven. Zij giet haar broodmengsel in vormpjes die eruit zien als piepkleine mensen en bevrijdt de ontwakende figuurtjes na het bakken uit hun benarde positie. Zij is god, de schepper die creëert en experimenteert, de wezentjes in de wereld zet en afwacht wat er gebeurt. Esther, dokter Bardot en Lucía hebben dezelfde bestemming: wanneer hun obsessies een hoogtepunt bereiken worden ze door een zonne-eclips naar een tropisch eiland getransporteerd waar alle godsdiensten van de wereld vreedzaam naast elkaar bestaan. Een Babalao en zijn assistenten, dienaars van de Santería (een oeroude religie die via de Afrikaanse Yoruba-stam op de Caribische eilanden en Latijns-Amerika is terecht gekomen), voeren allerlei rituelen uit met dieren en vruchten om de drie personages te bevrijden van hun angsten en hun een nieuwe toekomst te geven. Ondertussen houdt god door zijn telescoop de uitkomst van het experiment in de gaten.

Le Sacre Du Printemps, één van de eerste grote klassieke muziekcomposities uit de 20ste eeuw, is geïnspireerd door antieke rituelen uit prehistorische religies. Het is een expressionistisch werk dat het begin van de lente symboliseert en waarin dramatische reeksen tonen afgewisseld worden met stillere intermezzi. Een sfeer van gewelddadigheid en onstuitbare energie kenmerkt deze muziek en regisseur Oliver Herrmann legt dezelfde toon in de verhalen die hij op die muziek componeert. Hij mengt de ervaringen van de drie personages door elkaar en gebruikt diverse technieken en digitale trucs om de gestileerde beelden precies samen te laten vallen met de heftigheid van de muziek. Zo volgen de beeldfragmenten mekaar soms heel snel op, zien we flarden van gebeurtenissen, symbolische handelingen, waanvoorstellingen, albino's in balletjurkjes die de personages begeleiden tot bij de Santería-priester, schaduwen en beelden die de algemene atmosfeer moeten ondersteunen.

Herrmanns film duurt exact even lang als de uitvoering van Le Sacre Du Printemps door de Berliner Philharmoniker onder leiding van Sir Simon Rattle. Elke nieuwe aanzet van het orkest valt precies samen met de ontwikkelingen in de film, een film zonder veel verhaal en des te meer suggestie, een zware brok, mede door de prachtige, maar niet makkelijk toegankelijke muziek van Stravinsky en toch slaagt de regisseur erin om de kijker te grijpen en hem het woordenloze verhaal te laten begrijpen, hem deel te maken van het wedervaren van zijn drie protagonisten. Kunstliefhebbers zijn het er over eens dat het hier gaat om een unieke en belangwekkende productie, zowel qua film als muziek.

BEELD EN GELUID
Het beeld van deze dvd is goed, uitstekend zelfs, met live-opnamen van hoge kwaliteit, prima camerawerk en mooie donkere kleuren. Het geluid klinkt warm en vol en de cello's doen in de hardere fragmenten de huiskamer via de 5.1-mix als het ware daveren waarbij de verschillende instrumentengroepen als een storm uit de geluidsboxen rollen. De afwijking ten opzichte van de DTS 5.1-versie is klein.

EXTRA'S
In een goed gestoffeerd interview met Sir Simon Rattle vernemen we alles over de productie en over de samenwerking van orkest en cineast, een samenwerking die nieuw was voor de dirigent en tot een voor hem zeer bevredigend resultaat heeft geleid. Rattle vertelt ook over de moeilijke live-première waarbij de muziek de film precies behoorde te volgen waardoor er weinig ruimte bleef voor nieuwe creatieve impulsen. In het Interview met de Acteurs vertellen de filmacteurs over hun ervaring met de aanpak van de regisseur en de ideeën die hij liet uitbeelden, waarbij het vaak onbegrijpelijk was welke richting hij uitwilde. Voor alle drie was deze samenwerking evenwel een verrijking. Op de Set brengt beelden uit het productieproces en Postproductie/Storyboard toont ons de schetsen en de maquettes waarmee de productieploeg heeft gewerkt.

CONCLUSIE
Le Sacre Du Printemps is een arthaus-productie pur sang en moet alle liefhebbers van kunstfilms en van de muziek van Stravinsky begeesteren. Voor de productie zijn geen inspanningen gespaard en is heel veel geld op tafel gelegd en het resultaat mag er dan ook zijn: een prima muzikale uitvoering onder leiding van één van de toonaangevende dirigenten van onze tijd en een artfilm die daar naadloos bij aansluit. Indrukwekkend.