Roxie Hunter (Aria Wallace), een meisje van 9 jaar met een brutaal bakkes waarmee ze even veel lapsus linguae produceert als Samson de pluchen hond, verhuist met haar moeder (Robin Brûlé) en pleegbroertje annex lief Max (Demetrius Joyette) vanuit New Jersey naar een laten we zeggen redelijk landelijke omgeving, naar een oud en verdacht goedkoop krot in Serenity Falls. Een paar pestkoppen maakt de koters wijs dat er een spook in het huis zit. Roxie vindt een ring die aan de vorige eigenares, Estelle Moody (Jessica Booker), heeft toebehoord, waaraan er een dramatisch verhaal van een onmogelijke liefde vasthangt. Een seance om het spook uit zijn kot te lokken heeft niet veel succes, en de enige ongeregistreerde bewoner die in het pand zit, is Ramma (Vik Sahay), een Indische geneeskundestudent met acuut geldgebrek. De kinderen kunnnen uitpluizen dat het huis op een shortlist staat om afgebroken te worden en het terrein én aanpalende bos zijn bestemd voor een lucratief vastgoedproject. Maar daar gaan ze nu eens een stokje voor steken...

Net als Shredderman Rules is Roxy Hunter een Nickelodeon-film met als voornaamste doelpubliek de allerjongsten. Dat de dvd een leeftijdskeuring van 6 mee heeft gekregen doet me een beetje de wenkbrauwen fronsen, want daarmee wordt statistisch gezien toch ongeveer de helft van de beoogde doelgroep al bij voorbaat geëlimineerd. Detectiveverhalen voor kinderen zijn doorgaans een mooie metafoor voor de manier waarop de jongsten proberen uit te vissen hoe de grote mensenwereld in elkaar zit, maar The Mystery Of The Moody Ghost is een samenraapseltje van wat spookhuizen-horror, verwende kindjes die volwassenenpraat uitknorren en een flinterdun verhaaltje, waarbij het feit of er nu al dan niet een spook in huis zit ondergeschikt is aan het feit of de titelactrice wel gekleed is zoals de 9-jarigen van vandaag zichzelf willen profileren. Auteurs Robin Dunne en James Kee willen duidelijk een nieuwe franchise mee trachten op te starten (jawel, u mag zich nog aan drie sequels verwachten) rond een brutaal en bazig  9-jarig meisje dat zich als een 12-jarige gedraagt, maar dan van de extreem verwaande soort. De schrale personages missen over de hele lijn persoonlijkheid, geloofwaardigheid en sympathie, en zijn bovendien nog eens een doordrukje van gelijkaardige kinderdetectives van het soort dat in Harriet The Spy en Nancy Drew opdraaft. Naast de complete verveling die het verhaal uitstraalt, is er ook geen enkele moeite gedaan om ook maar iéts uit het acteerwerk te persen, buiten een langgerekte geeuw, en wanneer de hele plot reduceerbaar lijkt tot een vastgoedtransactie waarbij zelfs de rechters in het proces Lernout-Hauspie een expert zouden moeten om raad vragen, is alle hoop om hier zelfs iets interessants voor de kleintjes van te maken helemaal verdampt. De voornaamste gags moeten blijkbaar worden gezocht in Roxy die het deksel op een mixer vergeet te zetten, en vervolgens de keuken ondersmost, dan weer haar pleegbroertje dicteert, en dan weer met een lamme smoes een dossier gaat pikken op de bank waar haar moeder werkt. Wat me oprecht verbaast is dat er tijdens deze productie niemand, maar dan ook niemand in het productieteam de moed heeft gehad om recht te staan en openlijk de vraag te stellen waar ze in godsnaam mee bezig waren.

BEELD EN GELUID

Het beeld van Roxy Hunter And The Mystery Of The Moody Ghost is goed qua scherpte, detaillering en beeldcompositie, maar de kleuren zijn duidelijk wat bijgetuned in het voordeel van oranje en roze, om niet uit het My Little Pony-palet te moeten stappen. Hier en daar heeft het beeld iets vaags, en helemaal vrij van compressie-artefacts is het niet. De Dolby Digital 5.1-geluidstrack bevat duidelijke dialogen en een beetje richtingsgevoel, alhoewel de kindacteurs het duidelijk articuleren nog niet echt onder de knie hebben.

EXTRA'S

Het is toch wel soms de wereld op zijn kop dat goeie, kwaliteitsvolle jeugdfilms worden uitgebracht zonder extra's (denk maar aan Bridge To Terabitha, terwijl films die het eigenlijk niet verdienen dat er een woord aan wordt vuilgemaakt, worden overladen. Naast het feit dat Aria Wallace gelanceerd wordt als "actrice" (kuch kuch) wordt ze ook nog eens als muzieksterretje opgevoerd in twee videoclips. De documentaires "Creating The Mystery Of The Moody Ghost" (10 min.), en "Investigating Roxy" (6 min.) bevatten een mix van achter de schermen-beelden, interviews en filmfragmenten, maar zijn uiteindelijk nietszeggend. Er is nog een rol bloopers (5 min.) te vinden, een casting-sesssie van Aria Wallace en Demetrius Joyette Casting Session (1 min.), vier verwijderde scènes (3 min.) en een elftal easter eggs. Tot slot krijgen we nog een lading cross-promotionele trailers te verwerken.

 

Voor wie gaat proberen om de film te bekijken zonder halverwege in slaap te vallen: veel succes!