FILM
Is Geoffrey Enthoven een van onze meeste getalenteerde jonge regisseurs? Ja, waarschijnlijk wel. Ik ben nochtans nooit een fan geweest van zijn doorbraakfilm Les Enfants De l’Amour - iets te veel een kopie van de Dardennes, die ook al nooit mijn favoriet zullen zijn – of van Vidange Perdu. Hoe je persoonlijke mening echter ook is over die twee films, je moet de regisseur wel meegeven dat hij in een handvol scènes goed de spanning weet op te bouwen, de personages te schetsen en met iets verfrissends uit de hoek kan komen. Happy Together, een prent die Enthoven maakte in het kader van de tweede reeks Faits Divers voor VTM, heeft dezelfde deugden en tekortkomingen als zijn vorige producties. Net zoals de pogingen van de protagonist van Happy Together om de schijn hoog te houden, weet de cineast de kijker echter onvoldoende in het ootje te nemen om echt indruk na te laten.

Het verhaal ontsproot aan het brein van producent Mariano Vanhoof na het lezen van een krantenartikel over een frauduleuze bankier die zijn rijke klanten op de rand van de afgrond bracht. In de film is het Martin die de dupe is van de fraude: hij had net een vakantiehuis in Italië gekocht en moet nu hopen op een promotie om niet in de financiële problemen te geraken. Die lijkt er ook aan te komen, tot Martin als zondebok wordt uitgespeeld wanneer patiënten sterven aan ene geneesmiddel dat nog niet klaar was om getest te worden. Voor zijn gezin en vrienden doet Martin alsof er niets aan de hand is, maar achter hun rug zit hij in de diepste ellende. Hij probeert wanhopig uit het dal te kruipen maar al zijn pogingen resulteren enkel maar in meer ellende.
Waar dit menselijk drama uiteindelijk heen gaat, is niet zo moeilijk om te raden (vooral omdat Enthoven en zijn monteur beslisten een cruciaal shot laat in de chronologie al heel vroeg in de prent te tonen) maar toch slaagt Happy Together er verrassend goed in om de aandacht van de kijker vast te houden. Nochtans begaan de makers behoorlijk wat flaters. Hun ergste vergrijp is het feit dat sommige verhaallijnen en personages nooit het soapniveau overstijgen. Een overspelige relatie van Martin met de vriendin van zijn baas oogt even ongeloofwaardig als het klinkt en zowel Kurt Rogiers als Chris Lomme worden opgezadeld met karakters die men met moeite halfdimensionaal kan noemen. Nog een probleem is de spanningsopbouw, die maar niet van de grond komt. Halverwege blijft de prent dan ook steken in neutrale versnelling, tot de ontknoping alsnog soelaas biedt.

Die ontknoping komt niet onverwacht, maar is verrassend efficiënt in al zijn brute eerlijkheid. Ik heb het vaker over films waarvan het slot de prent niet kan redden, maar Happy Together is een prent waar dat wél min of meer lukt. De veel te lange aanloop vol clichés is namelijk gemakkelijk vergeten wanneer Geoffrey Enthoven eens te meer bewijst dat hij in staat is midden in de roos te schieten in belangrijke scènes. Qua toon, sfeer en drama behoren de laatste vijf minuten van de film dan ook tot het beste wat de Vlaamse film de laatste tijd geboden heeft. Ook al doet de regisseur nog moeite om alles te verknallen met een onnodig effect in de laatste seconde.

In de aanloop naar Happy Together werd veel geschreven over de aanwezigheid van typische soapacteurs in de prent. In de praktijk brengen mensen als Kurt Rogiers en Ben Van Ostade (in de hoofdrol) het er echter goed van af. Dit zijn geen Oscarwaardige performances, maar naar Vlaamse normen steken ze boven de middelmaat uit. Hetzelfde kan gezegd worden over de film als geheel. Happy Together breekt geen potten, is soms verduiveld ergerlijk en teert teveel op het shockerende slot om effect te bereiken, maar als puntje bij paaltje komt, is de film meer entertainend dan hij recht heeft om te zijn.
BEELD EN GELUID
Happy Together werd volledig digitaal opgenomen en dat merk je aan de transfer. Niet in positieve zin, maar in negatieve, omdat de kleuren veel te grauw ogen, de scherpte onnatuurlijk lijkt en het gegoochel met cinematografie-effecten geen heilzaam effect heeft op de bekijkbaarheid. De soundtrack bestaat uit een DD5.1-spoor dat nauwelijks gebruik maakt van de achterste kanalen en dus weinig dynamiek heeft.

EXTRA’S
Naast Trailers voor deze film en nog enkele andere Vlaamse producties bevat de disk enkel twee korte Reportages die gedraaid werden voor de zender Prime. De ene reportage is een gladde making of, de tweede een setbezoek.

CONCLUSIE
Happy Together is geen slechte film maar ook geen goede. Clichés in het scenario voorkomen dat de prent momentum opbouwt, maar de knap gefilmde ontknoping redt de productie op de valreep. Beeld en geluid zijn degelijk zonder meer, maar de bonussectie is pover.