FILM
Koning Acrisius (Donald Houston) van Argos is vertoornd omdat zijn dochter Danae (Vida Taylor), ondanks zijn strenge bewaking, toch door een man is bezocht, en een zoon, Perseus, heeft gebaard. Hij beveelt dat zij en haar zoon in een doodskist in zee moeten worden geworpen. Wat hij beter niet gedaan had, want de vader van het kind is de oppergod Zeus (Laurence Olivier), die als straf Argos vernietigt. De kist spoelt aan, en de jonge Perseus (Harry Hamlin) groeit al snel op tot een stoere krijger die op zoek is naar de bestemming in zijn leven (en dan nu een streepje Disney-muziek. Puke puke). Die bestemming van hem luistert naar de naam Andromeda (Judi Bowker), en zij is vervloekt door haar vroegere verloofde Calibos (Neil McCarthy). Alle aspirant-minnaars moeten een raadsel oplossen; vinden ze de oplossing, dan krijgen ze de hand van de beeldschone Andromeda én het bijbehorende koninkrijk. Verliezen ze, dan wacht hen echter de brandstapel en een levende verbranding. Dat ze daar bij het Rad Van Fortuin nog niet aan gedacht hebben! Calibos is door Zeus misvormd omdat hij met zijn bende rabauwen zo onmeedogenloos jacht heeft gemaakt op zijn scheppingen zoals de vliegende paarden, maar anderzijds is hij de zoon van de zeegodin Thetis (Maggie Smith), en geniet de onvoorwaardelijke steun van zijn moeder. Perseus verbreekt echter de vervloeking door Andromeda op haar nachtelijke gedwongen tochten naar Calibos te vergezellen, met behulp van een helm die onzichtbaar maakt en een vliegend paard, Pegasus - je moet er maar opkomen. Wanneer koningin Cassiopea (Sian Phillips), dolgelukkig, Andromeda aan Perseus uithuwelijkt en haar schoonheid boven die van de godin Thetis stelt, voelt die laatste zich op haar teen getrapt, en eist dat Andromeda binnen dertig dagen aan de Kraken geofferd wordt, een onkwetsbaar zeemonster. Perseus laat zich echter zijn kersverse bruid niet van zijn brood eten, en zoekt de mensenetende Stygische heksen op om te weten te komen hoe hij de Kraken kan verslaan. De heksen weten wel een middel, maar dat is mogelijk nog gevaarlijker dan Kraken zelf: de aanblik van het monster Medusa, die alle schepselen in steen kan doen veranderen.

Met het oog op de nieuwe verfilming door Louis Leterrier (The Incredible Hulk) bracht Warner deze klassieker die als een staalkaart van wat men als de archetypische de Harryhausen stop-motion animation beschouwt, terug uit in high-definition. Alhoewel de regie van deze film in de handen van Desmond Davis lag, was dit veelal het laatste grote wapenfeit van de grootmeester van de stop-motion animatietechniek Ray Harryhausen, de man die cyclopen tot leven bracht (The 7th Voyage Of Sinbad), skeletten met elkaar liet duelleren (Jason And The Argonauts) en cowboys dinosaurussen liet vangen (Valley Of The Gwangi). Naar huidige animatiestandaarden zien de "speciale effecten", zoals de gigantische gier, het vliegende paard en de mechanische uil, een rip-off van C3PO uit Star Wars, om maar te zwijgen van de hoekige overgang tussen de acteur die Calibos speelt en zijn kleien tegenhanger, er ronduit cheesy uit, maar Harryhausen wordt toch nog altijd - terecht - aanzien als één van de belangrijkste filmmakers die het gebruik van speciale effecten in films introduceerde. Vandaar dat bijvoorbeeld het restaurant in Monsters Inc. waar Mike Wazowski en zijn verloofde Celia een romantisch afspraakje hebben, naar hem is genoemd. De stop-motion techniek, waarbij de verschillende monsters met kleien poppetjes worden nagemaakt, en beeldje per beeldje bewegen, is intussen dood en begraven onder een berg computers met een vlaai van een grafische kaart in, en we hebben nog niet vaak films gezien waar het gebruik van blue screens zó doorzichtig was. Bovendien zijn de acteurs - op Laurence "Spartacus" Olivier en Maggie "Harry Potter" Smith na - niet dadelijk terug te vinden op Hollywood's A-list, alhoewel Harry Hamlin nadien nog een succesvolle TV-carrière in de schoot heeft geworpen gekregen door zijn rol in L.A. Law. Wat maakt de film dan zo aantrekkelijk? Het kinderlijk naieve? Het nostalgische? Het zal wel een mengeling van dergelijke factoren zijn, want als kind vonden we dit één van de meest magische en fantastische films die ooit het kleine scherm hebben gesierd. En een deel van die magie is toch nog gebleven, ondanks het feit dat we tegenwoordig als filmkijkers rotverwend worden en onmiddellijk beginnen te mopperen als er ook maar een klein beetje trucages niet realistisch genoeg zijn. Maar bedenk: zonder klassiekers als Clash Of The Titans was er nooit een Jurassic Park of een Matrix geweest. Dus leun achterover, zet uw zin voor realiteit op nul, en geniet ten volle van deze klassieker.

BEELD EN GELUID
Eindelijk hebben we een excuus om ons te ontdoen van de Australische NTSC-versie en een behoorlijke versie in huis te halen. Alhoewel: Clash Of The Titans gaat gebukt onder de tand des tijds, en daar zullen geen honderd blu-raytransfers iets aan kunnen veranderen. Sommige scènes kreunen onder de ruis, zoals die waarin Perseus met twee getrouwen in het donkere, vochtige hol van Medusa binnendringt (nee, dit is geen pornofilm!) of de nachtelijke scènes die zich bij klaarlichte dag (!) afspelen in de moerassen van Calibos. Ook qua belichting is Clash Of The Titans bezwaarlijk een film te noemen die als voorbeeldstandaard kan dienen, zij het dat de visuele imperfecties allicht ook wel tot gevolg hebben dat de stop-motionanimatie er minder knullig uitziet dan die feitelijk is. Geen fan van digitale ruisonderdrukking zijnde valt er wel voor de film te pleiten, want de transfer ziet er grotendeels as is uit; de film is nergens bijgeslepen of kunstmatig verscherpt, maar ook de fouten, zoals de talrijke printbeschadigingen, zitten er nog in. De zachte tooi in pastelkleuren is af en toe nog best te pruimen, en onder meer de huidtextuur van de personages, Medusa en in het bijzonder Calibos, toch zo ver het de scènes betreft die door een acteur worden gespeeld, vertonen een correcte kleurbalans en weinig fouten. De zwarttinten hadden beslist wel beter gekund, maar ook hier denk ik dat dit voornamelijk te wijten is aan de staat waarin de film zich bevindt dan aan de transfer. De DTS-HD MA-track bevat een 2.0-stereomix die erg goed aanleunt bij de beste geluidstransfers die ik van Clash Of The Titans al heb gehoord, maar opnieuw betekent dit in absolute termen niet veel. Het stereobeeld vertoont maar minimale diepte, de dialogen klinken soms hol en metallisch, en het geheel staat nogal stil op de master, zodat een flinke draai aan de geluidsknop nodig is. Kleine kraakjes en ruis zijn soms hoorbaar, maar naarmate de film vordert wordt het stereobeeld iets rijker, in onder mer het gevecht van Perseus met de reuzeschorpioenen. Ook hier moet ik weer stellen dat dit weliswaar om de originele presentatie gaat, die qua nostalgische sfeer wel bij de film past, maar nauwelijks potten zal breken.

EXTRA'S
De extra's werden voornamelijk van de regio 1-4 versie overgenomen. Nochtans opent de disk met een smaakmakende promoclip van de nieuwe Clash Of The Titans die Louis Leterrier in 2010 op het publiek zal loslaten. Naast een kort interview van 12 minuten met Ray Harryhausen, die Clash Of The Titans en ook zijn ander werk becommentarieert, vinden we ook "Myths And Monsters" (9 min.) terug, waarbij je 7 korte filmfragmenten opnieuw kan bekijken waarin de verschillende stop-motioncreatures worden benoemd. De mooiste extra, als we die zo mogen noemen, is echter het stijlvolle 40 pagina's tellende boekwerkje met mooie kleuren- en zwart-witreproducties en trivia over de film. Deze Amerikaanse versie bevat ook een kortingsbon om tijdens de eerste maand van release Leterriers film te gaan bekijken, als u in de buurt van een Amerikaanse bioscoop mocht wezen, en een kleurenbrochure met reclame voor diezelfde remake.

CONCLUSIE
Clash Of The Titans een pareltje uit de filmgeschiedenis noemen zal ongetwijfeld iets te veel eer zijn, maar voor wie geïnteresseerd is in het werk van Ray Harryhausen is het ongetwijfeld een essentieel puzzelstuk. De technische kwaliteit van de transfer is echter laag, maar dat ligt ongetwijfeld aan de slecht bewaarde kopij.