FILM
US Marshal Teddy Daniels (Leonardo DiCaprio) arriveert samen met zijn partner Chuch (Mark Ruffalo) op Shutter Island, de best bewaakte gevangenis voor crimineel gestoorde patiënten van Amerika. Ondanks de goede zorgen van dokter Cawley (Ben Kingsley) is er blijkbaar toch een vrouwelijke gevangene uit een streng bewaakte cel ontsnapt, en kan ze nergens meer worden gevonden, ondanks het feit dat de grillige natuur op het eiland nog eens een reden op zich is om niet te kunnen ontsnappen. Wanneer Teddy merkt dat gevangenen én bewakers hun nummer iets te goed ingestudeerd hebben, wil hij het eiland terug verlaten. Het noodweer maakt het echter onmogelijk voor de ferry om uit te varen, en Teddy begint iets dieper te graven.

Dit is een beetje een moeilijke bespreking omdat ik toch wat kritiek wil spuien zonder daarbij de essentie van het verhaal mag vertellen, om het plezier van u als kijker niet wil bederven als u de film nog wil zien. Maar ik ga mijn best doen om het spoilervrij te houden. Nogal wat critici en fanboys slikken kritiekloos iets waar de naam Scorsese onder staat, maar deze film krijgt in de opposing views toch wat tegenwind. Mijn mening: Martin Scorsese heeft met deze film, een nihilistische stijloefening van gargantueske proporties over de gevolgen van mentale trauma's die slimmer wordt voorgesteld dan hij feitelijk is, zijn hand danig overspeeld. Na The Aviator had ik van het duo Scorsese/DiCaprio mijn verwachtingen alleszins veel te hoog gesteld. De film werd ons geadverteerd als een spannende zoektocht naar wat het geheim van Shutter Island zou zijn. De "verrassende plotwending" die ons echter tegen het einde van de film wordt beloofd voelt iemand die ooit nog maar minimaal vijf minuten naar een Shyamalan-film heeft gekeken al minstens van in de helft van de film aankomen. Een slechte indicatie is dat ik vanaf dan om de vijf minuten op de klok begin te kijken wanneer nu eindelijk de clou volgt. Alleen is de sfeerschepping om hier een griezelige thriller van te maken zodanig overgaar dat net het tegengestelde effect wordt bereikt, en lijkt het geheel op een geweigerd maar reteduur script voor The Twilight Zone. D'r zitten nochtans goeie elementen in het geheel, niet in het minst het puike acteerwerk van DiCaprio, die zijn complexe personage voorziet van alle tics die benodigd zijn. Hij kan echter het zwakke, met inhoudelijke fouten doorzeefde script dat stijf staat van de verwrongen dialogen niet redden, en de gestileerde flashbackfotografie waarin zijn traumatische ervaringen oprispen doet overmatig geforceerd aan. Shutter Island is een barokke en bombastische suspensefilm zonder suspense in waarin een allegaartje aan complottheorieën, op mensen experimenterende nazidokters, op concentratiekampen lijkende gekkenhuizen en op gekkenhuizen lijkende concentratiekampen, dromen en dromen-binnen-dromen en griezelige medegevangenen over elkaar heen vallen, daarbij stijlelementen lenend van tal van andere films zonder dat Scorsese er zelf iets noemenswaardigs aan bijdraagt. De hype was in dit geval alleszins beter dan de film zelf.

BEELD EN GELUID
Er zijn goeie dingen te vertellen over de technische kant van de zaak. De beeldcompositie is bedoeld om een beetje op een film noir te laten lijken, en dit lukt op deze beschadigingsvrije print aardig zonder trucjes te moeten uithalen zoals de technicolorfilter uit The Aviator. De wereld van Shutter Island is een mengeling van alle mogelijke schakeringen grijs met een klein beetje kleur in, die daarbij toch van die aard is dat het beeld voortdurend erg scherp afgelijnd is, en dat details zoals de texturen van de gebouwen en de huid, in de grotten op de kust van het eiland, alsook de rijkversierde decors van doctor Cawleys werkkabinet, bewaard blijven. De zwarttinten op deze prent zijn werkelijk verbluffend diep. De felgekleurde scènes met daarin Teddy's dromen en herinneringen zijn vibrant ingekleurd, en je tussen de flashbackscènes en die in de huidige werkelijkheid vergissen is compleet onmogelijk bij deze film. Met een klein beetje grain over het geheel voor de authenticiteit is dit een zeer goeie beeldtransfer. Beter evenwel is nog de DTS-HD MA 5.1-track, die onder meer de kijker onderdompelt in de kleffe gevangenisgebouwen tijden de storm, en bij de daaropvolgende stroomstoring klinkt het gekraak van de gloeilampen tot in de surrounds. De geluiden zijn heel scherp afgelijnd, en vloeien nergens in elkaar over. De dynamiek is daarom ook superieur, en wordt niet verstoord door vervormingen of andere narigheid. Enige puntje van kritiek daar is dat de soundtrack met bestaand werk van o.a. experimentele strapatsen, van Robbie Robertson, Brian Eno en John Cage, waarbij volgens mij pianosnaren worden bewerkt met een cementhamer, mijn ding niet is.

EXTRA'S
Jammer genoeg een zéér magere bedoening zijn de extra's. De eerste documentaire "Behind the Shutters" (17 min.) bevat nogal veel spoilers, en bekijk je daarom ook pas best na de film. In het stukje worden vooral regisseur Scorsese en schrijver Dennis Lehane, die de oorspronkelijke novelle schreef, geloofd om hun kwaliteiten. Bovendien vertelt Scorsese, bij gebrek aan een audiocommentaartrack, waar je bij een meervoudige visie vooral op moet letten. De tweede documentaire "In the Lighthouse" (21 min.) gaat meer over de verschillende methoden, psychologisch, farmacologisch en chirurgisch, waarop de moderne wetenschap omgaat met crimineel gevaarlijke gekken.

CONCLUSIE
Ik kan er niet omheen dat Shutter Island inhoudelijk voor mij een grote tegenvaller was. Technisch scoort de disk ruim, maar het bonusmateriaal stelt zo goed als niets voor.