Real Humans 2 begint zes maanden na de laatste aflevering van het eerste seizoen. Het grote nieuws in de avondjournaals is het sofwarevirus dat de hubots bij bosjes uitroeit: ze verliezen de controle over hun bewegingen, gaan agressief reageren en mensen aanvallen, waarop een kortsluiting volgt en blauwachtige vloeistof uit hun gezicht en/of handen spuit. De politiedienst Hubsec spoort besmette hubots op om ze af te voeren naar een recyclingbedrijf en burgers worden verzocht een app te downloaden waarmee ze hun eigen huisrobots kunnen testen. Vera en Mimi blijken niet besmet te zijn, maar hubots die zich niet op een veilige manier met het internet hebben verbonden, lopen een hoog risico. Op het probleem wordt door de mensen zeer verschillend gereageerd. De Engmans doen er alles aan om hun hubots te beschermen, maar nogal wat jongeren sluiten zich aan bij politieke stromingen die de robots uit de samenleving willen verwijderen omdat die zouden aansturen op een overheersing, want nu al pikken ze massaal jobs in en worden gewone mensen naar huis gestuurd. Maar ook de hubots hebben zich georganiseerd. De zgn. Kinderen van David, robots die door hun uitvinder David Eischer met een speciale code zijn uitgerust waardoor ze kunnen redeneren en keuzes maken zoals mensen, zijn vastbesloten om hun rechten op te eisen en als het van hun leidster Beatrice afhangt is dominantie van de menselijke soort inderdaad hun hoogste prioriteit. Om dat doel te bereiken moeten alle hubots worden bevrijd en daartoe hebben ze het origineel van de code nodig.

Er is één probleem: David Eischer is in seizoen 1 tijdens een incident met hubot-haters om het leven gekomen, waardoor de code, waarover ook een tijdlang op televisie wordt gespeculeerd, voorgoed verdwenen lijkt te zijn. Beatrice – een kloon van David Eischers echtgenote – is er evenwel van overtuigd dat er nog iemand een kopie van de code in z’n bezit heeft, Davids moeder Nishka misschien? Wat Beatrice niet weet is dat uitgerekend de tiener Tobbe Engman via via in het bezit is gekomen van een usb-stick waarvan hij de inhoud niet begrijpt omdat het paswoord ontbreekt. Na een gesprek met een computerfreak die eigenlijk dezelfde doelstellingen nastreeft als Beatrice – zij het om andere redenen – is het uitgerekend hubot Mimi die hem het paswoord bezorgt, want dat is haar uit voorzorg door Beatrice toevertrouwd. Maar er zijn kapers op de kust, nl. Davids jongere broer die destijds levensgevaarlijke is verbrand tijdens een aanslag op z’n hubotbedrijfje. Hij wil de code om zich te klonen, want met een verminkte kop als de zijne wil geen enkele vrouw naar bed. De race is dus geopend en omdat er van samenwerken zeer duidelijk geen sprake kan zijn, wordt het spel hard gespeeld…

Als u Real Humans Seizoen 1 al een spannende en onderhoudende sciencefictionserie vond met een uitstekend scenario en zo goed als perfecte acteerprestaties, dan wil u beslist ook Seizoen 2 in huis halen en er is goed nieuws: de opvolger is zo mogelijk nog beter, want de sterke verhaallijnen (Mimi, Tobe, Roger, Beatrice) krijgen een vervolg, die ene zwakkere (over de radicale hubots) is na de dood van hun leidster afgevoerd, een aantal figuren wordt anders gepositioneerd (Vera en Ödi) en nieuwe sterke verhaallijnen worden geïntroduceerd (Flash/Florentine, David Eischer, Jonas), waarbij de vijfkoppige familie Engmans als de centrale broedplaats van de meeste intriges blijft fungeren. Hun huiskamer is de plek waar de kijker terecht kan als hij de trappers even kwijt is, want via Inger, Hans, Tobe en Mathilda worden regelmatig informatie en verklaringen aangeleverd die men in de aparte onderdelen moeilijk een plaatsje kon geven, kwestie van de spanningsboog niet voortdurend te ondermijnen. Bovendien ligt het tempo razend hoog, waardoor Real Humans fel contrasteert met Amerikaanse series waarin de verhaallijnen per aflevering (of zelfs per seizoen!) vaak nauwelijks opschieten. U vertellen wat er allemaal aan nevenintriges in Real Humans 2 is verwerkt, is dan ook een onbegonnen zaak en eerder dan u een aantal verrassingen te verklappen, willen we alleen kwijt dat u 10 afleveringen lang niet van het puntje van uw stoel komt en daarvoor zorgen regisseur Harald Hamrell, die ook in seizoen 1 van de partij was, de regisseurs Christopher Panov en Christian Eklöw (allebei second unit director in seizoen 1) en nieuwkomer regisseuse Kristina Humle, die in 2011 meewerkte aan de serie Anno 1790. Bedenker Lars Lundström (Wallander, 2010) heeft opnieuw alle afleveringen uit z’n pen laten vloeien, zij het dat hij zich heeft laten assisteren door Alex Haridi, ook al ex-Anno 1790.

 

Dat de grens tussen mens (human) en robot (hubot) klein was wegens de voortschrijdende technologie, dat was op het einde van seizoen1 al duidelijk, maar dat Mimi – maar bijv. ook Beatrice en Marylyn – over capaciteiten beschikken waarmee de puur commerciële (huishoud)hubots niet zijn uitgerust, dat kwam in de laatste afleveringen van seizoen 1 duidelijk aan het licht. In seizoen 2 krijgen ze het gezelschap van Florentine, (Ödi’s zusje Flash) een hubot die volgens de douanepapieren uit Amerika is geïmporteerd, maar die net zoals Mimi en Beatrice door David Eischer van software is voorzien waardoor ze zich makkelijk voor een mens kan uitgeven. Ze kan zelfs verliefd worden, trouwt met de goeduitziende halfbloed Albert en samen adopteren ze een baby. Maar als hij op een keer bij een incident om het leven komt, ontstaat er een conflict met zijn ex over de erfenis en vervolgens over het hoederecht over de baby. Een rechtszaak is onafwendbaar en de affaire gaat nationaal op radio en televisie. Inger Engman wordt Florentine’s advocaat (Albert was de zoon van de zaakvoerder van het advocatenkantoor) en de discussie over de rechten van de hubots en de vraag over hun menselijkheid laait hoog op. De radicale Echte Mensen-partij kiest de kant van Alberts ex, de Engmans en hun vrienden die van Florentine, want als Mimi op een keer besmet raakt met het Trojan-virus en moet worden uitgeschakeld, vindt Hans op haar kamer tekeningen die verwijzen naar de Koreaanse vrouw van wie zij schijnbaar de kloon is, beelden uit een vorig leven dus, wat in de programmering van haar computer niet is voorzien. Dus ook Mimi is meer dan louter plastic en computeronderdelen?

Een andere sterkhouder in Real Humans is het uiterlijk van de hubots, want zoals ze er in deze serie uitzien, zo zag u ze zelden, of eigenlijk nooit. Om de gelaatstrekken van de acteurs te camoufleren zijn de gezichten heel subtiel met maskers bedekt, wat het voordeel heeft dat ook poppen kunnen worden gebruikt voor de special effects (knipperen van de ogen, wegdraaien van de oogbollen). Met hun strakke gezichten zien Mimi, Ödi, Lennart, Vera en de rest er als namaakmensen uit, terwijl ze tegelijk toch voldoende menselijke trekken hebben opdat de kijker zou geloven dat ze in staat zijn tot menselijke gevoelens. Tegelijk zijn ze minder beweeglijk: hun armen zijn minder soepel en bewegen wat houterig, het hoofd draaien ze niet in een vloeiende beweging, maar met een korte ruk naar links en rechts, waardoor ze op dat vlak weer wél op robots lijken. Beatrice en Florentine – en Mimi in iets mindere mate – zijn van een andere soort, want die lijken in alle opzichten op normale mensen, zij het dat ze bij een lage batterijstand vreemde geluidjes gaan maken en net zoals de rest van de robots onhandig worden om vervolgens in stand by te gaan. Het is bizar hoe de makers erin slagen om ze op die manier karakter en persoonlijkheid te geven, waardoor de kijker ze sympathiek gaat vinden, in vele gevallen sympathieker dan de echte mensen.

 

In Seizoen 2 staat de strijd tussen voor- en tegenstanders van hubots centraal: behoren ze meer rechten te krijgen omdat ze schijnbaar kunnen evolueren en gevoelens ontwikkelen of zijn ze een bedreiging voor de mensheid als ras? Omdat de hubots geen eenvormige groep vormen, wordt dat een moeilijke keuze en vooral wie er eentje in huis heeft of ermee geconfronteerd wordt op het werk of in z’n sociale milieu, is geneigd om ze op waarde te schatten en te respecteren, want zoals een specialist op het proces tegen Florentine zegt zijn niet de hubots de dwazen, maar de mensen… maar de militante hubots zijn niet zinnens om hun overlevingskansen af te laten hangen van wat de mensen denken. Als kinderen van David zijn ze geprogrammeerd om voor hun rechten vechten met als ultieme doel de totale overheersing. De grote confrontatie is misschien niet voor direct, maar ze is wellicht niet te vermijden, tenzij de hubots in twee facties uiteenvallen, wat geen slechte scenariokeuze zou zijn.