SERIE
Globelink is een gerespecteerd onafhankelijk Brits nieuwsstation. Of beter gezegd: was, want een schimmige mediatycoon, sir Roysten Merchant, koopt de zender op en plant er zijn mannetje als chief executive om de nieuwsberichten naar zijn zin te manipuleren. Dat mannetje heet Gus Hedges (Robert Duncan) en hij praat een soort onverstaanbaar yuppie-koeterwaals. Meer dan eens jaagt hij de redactie in de gordijnen met zijn bemoeizucht, waaruit vooral zijn eigen volslagen incompetentie blijkt. Wie er het hardst onder lijdt is de hoofdredacteur, George Dent (Jeff Rawle), een aimabele sukkel die constant worstelt met zijn maagzweer en die een veel te grote mossel zonder ruggengraat is om een nieuwsredactie te leiden. Veel van het dagelijkse werk wordt dan ook ondernomen door Alex Pates (Haydn Gwynne), een nogal taaie zakenvrouw die bol staat van de seksuele frustraties sinds haar man haar heeft laten stikken en altijd op de verkeerde soort (veel te jonge) vriendjes valt. Het kan echter nog erger: redacteur Dave Charnley (Neil Pearson) houdt zich voornamelijk onledig met drank, vrouwen en al waar hij op illegale manier geld mee kan verdienen. Vooral dat laatste. Dé ster van de redactie is reporter Damien Day (Stephen Tompkinson), een sensatiegeile neuroot die nog honderd keer erger is dan Paul Jambers en die ervoor bekend staat dat hij de controversiële inhoud van zijn reportages niet alleen aandikt, maar er ook nog eens zelf actief toe bijdraagt, waarbij zijn vaste cameraman Jerry meestal de klappen mag incasseren. Het nieuws wordt gelezen door de oude nukkige Henry Davenport (David Swift), die zichzelf beschouwt als een autoriteit, maar regelmatig tijdens de uitzending ministers bedenkt met de eretitel bastards en meer van dat fraais. Henry doet zich bovendien voor als een hitsige rokkenjager, terwijl hij in werkelijkheid impotent is. Sir Roysten wil bovendien zijn greep op de redactie versterken en hij laat als nieuwe ankervrouw Sally Smedley (Victoria Wicks) aanrukken, een upper class-stuk snot met het verstand van een garnaal, dat tot nog toe alleen in ochtendtelevisie boeren heeft mogen interviewen die de grootste pompoen van het jaar hebben gekweekt, of live verslag heeft mogen uitbrengen van op het WK borduren voor gehandicapten.

Drop The Dead Donkey, het geesteskind van het duo Andy Hamilton en Guy Jenkin, was in meer dan één opzicht een merkwaardig stukje televisie. De reeks startte in 1990 op de Britse commerciële zender Channel 4 en de afleveringen werden slechts één of twee dagen voor uitzending ingeblikt. Dit maakte het mogelijk om elke week weer enkele rake oneliners uit te delen aan het adres van de Britse politici en de internationale media. De onzichtbare Sir Roysten Merchant - die je nooit te zien krijgt - was duidelijk geïnspireerd door Rupert Murdoch en Robert Maxwell, met wie hij niet alleen de initialen deelde, maar ook de machiavellistische manier waarop hij in een ongezonde mix politiek en media met elkaar verweeft ter persoonlijke verrijking. Het was ook 1990 en de wereldleiders, inclusief de Britten, stonden op het punt Irak binnen te vallen om Saddam Hoessein een lesje te leren, en Groot-Brittanië kreunde nog onder de greep van de IJzeren Dame Maggie Thatcher. Veel van de politieke context van de reeks is daardoor verloren gegaan; om dit euvel evenwel te verhelpen wordt elke aflevering van Drop The Dead Donkey op deze dvd voorafgegaan door een korte disclaimer waarin wordt verteld wat de voornaamste punten in de actualiteit waren in de week dat de aflevering in kwestie voor de eerste keer werd uitgezonden.




Heeft de reeks daardoor alle recht van bestaan verloren? Allerminst! De actuele gebeurtenissen dienden alleen maar om de afleveringen te kruiden; voornamelijk is Drop The Dead Donkey een sitcom waarin de immorele manier waarop op de redactie van Globelink met nieuwsgaring wordt omgegaan aan de kaak wordt gesteld. Loterijen over welke celebrity als volgende het loodje zou leggen, redacteurs die met iemand de koffer induiken om aan gevoelige informatie te geraken, allerlei vormen van corruptie, processen wegens smaad, dronken politici... niets is Hamilton en Jenkin te gek of het is vroeg of laat op de redactie van Globelink beland. Drop The Dead Donkey bevat heel wat uitstekend Brits acteertalent dat het in tal van andere series ook gemaakt heeft. Vooral frequente kijkers van Britse misdaadseries zullen nogal wat gezichten herkennen. Zo zien we één van de sterrollen vertolkt worden door Stephen Tompkinson die tegenwoordig bekendheid geniet als DCI Banks. Haydn Gwynne heeft daarenboven ook in Amerika enige bekendheid verworven door haar rol in Rome en Jeff Rawle is onder meer te zien als Amos Diggory in Harry Potter And The Goblet Of Fire. De cast is echter, net zoals de complete sfeer van de reeks, op en top Brits, en alhoewel de reeks niet dezelfde status heeft verworven als pakweg Fawlty Towers of Keeping Up Appearances, moeten de scripts qua timing en hoeveelheid gags daar zeker niet voor onderdoen.

De cast kreeg amper de tijd om zijn teksten in te studeren; vermits echter de actie zich op de redactie van een televisiejournaal afspeelde, hadden ze toch allerlei papieren voor hun neus liggen of een teleprompter voor hun neus staan en konden ze hun lijnen aflezen zonder dat het noemenswaardig opviel. Toch genoot de reeks buiten Groot-Brittanië, waar Drop The Dead Donkey een megahit was, weinig bekendheid. De titel refereert naar het schrappen van een overbodig nieuwsitem met weinig intrinsieke waarde (een dode ezel); de werktitel van de reeks was overigens Dead Belgians Don't Count, omdat er kort daarvoor in België een treinongeluk was gebeurd dat amper aandacht kreeg in de Britse pers. Channel 4 vond de titel té controversieel; al een geluk voor hen, want ironisch genoeg was één van de eerste buitenlandse zenders die de reeks oppikte de BRT, die weliswaar niet alle seizoenen heeft uitgezonden.

Van Drop The Dead Donkey verschenen zes reeksen. In het Verenigd Koninkrijk zijn deze te vinden op zes dvd-sets en in twee handige boxsets met respectievelijk seizoenen 1-3 en seizoenen 4-6. Vermits de seizoenen ook los verschenen zijn, lijkt het me makkelijker om deze reeks seizoen per seizoen te bespreken.




AFLEVERINGEN
Disk 1:
1. A new dawn
Wanneer de controversiële mediamogul sir Roysten Merchant Globelink News overneemt is de redactie - niet geheel onterecht - bezorgd dat de nieuwsgaring richting goedkope sensatie zal afglijden en ze stuurt onder impuls van hoofdredacteur George Dent een bezorgde brief naar The Guardian. Prompt stuurt Roysten als reactie de yuppie Gus Hedges op het dak van de redactie, die moet fungeren als zijn ogen-en-oren. Gus verkoopt veel praatjes en het komt tot een eerste krachtmeting tussen hemzelf en George als die laatste sterreporter Damien Day ontslaat, die net een slachtoffer van een overstroming in India heeft geïnterviewd van wie de hele familie is omgekomen - Damien heeft maar liefst zeventien takes gedraaid in de hoop dat de vrouw volledig zou instorten. Damien is echter de favoriete reporter van sir Roysten en Gus kan zijn ontslag omzetten in een disciplinaire straf die feitelijk niets voorstelt.

2. Sally's arrival
Sir Roysten heeft beslist dat de ultradomme Sally Smedley het nieuwe nieuwsanker wordt naast Henry. Dat betekent dat Susan (Frances Jeater) na vijftien jaar trouwe dienst de laan wordt uitgestuurd. Sally, die een reputatie met zich meesleurt als onuitstaanbare trut, krijgt van iedereen op de redactie tegenwind, behalve van Henry, die probeert haar in bed te praten. Als een versierpoging van hem in een Italiaans restaurant erop uitdraait dat zij bekent nog liever naar bed te gaan met een wrattenzwijn met syfilis en Henry een vork in zijn hand krijgt, komt Globelink zélf op de voorpagina van de tabloids te staan. Gus laat de finale beslissing of Sally mag blijven over aan George, maar áls ze moet gaan verliest het personeel zijn financiële bonus die het te danken heeft aan de hoge kijkcijfers die Sally genereert. Damien maakt intussen een reportage over nazisme bij voetbalsupporters en moet een hoge onkostennota voor liters bier, whisky en nazi-memorabilia verantwoorden.

3. A clash of interests
Interessant dilemma: moet Globelink een item wijden aan een ongeluk in een chemisch fabriek? George vindt alvast van wel, maar de fabriek is eigendom van Sir Roysten, dus Gus doet alle moeite van de wereld om het item uit het journaal te houden. Eén voor één weet hij Georges redactieleden iets aan te bieden in ruil voor hun tegenstem. George heeft overigens andere katten te geselen: een zekere Gary voert verbouwingen uit in zijn huis en hij heeft blijkbaar moeite met begrippen als steunbalk, aarding en nog een paar van die levensgevaarlijke potentiële werfongelukjes. Henry heeft intussen ontdekt dat David een collectie im memoriam-video's heeft gemaakt van personen die nog niet overleden zijn (just in case), en dat hijzelf het onderwerp is van één van die video's.

4. A blast from the past
Voor één keer heeft Damien eens een fatsoenlijke (nu ja...) reportage afgeleverd over een huisjesmelker die zijn woningen zodanig erg laat verkrotten dat er een inwoner is overleden aan een longontsteking door het vocht in de muren. De man in kwestie, Les White (Michael Muller) komt op de redactie zijn beklag doen. Hij blijkt niemand minder te zijn dan de ex-man van Alex. Hij beweert dat hij zijn leven gebeterd heeft en zich bekeerd heeft tot het christendom, probeert om zodanig op Alex in te praten dat ze de reportage van Damien laat dubbelchecken en slaagt er bovendien in om haar in bed te lullen. Dan blijkt dat Damiens reportage uitzonderlijk eens niét aan elkaar hing van de leugens. Gus mag intussen aanzitten aan een banket waar prins Philip ook aan deelneemt, en de man is wanhopig om het imago van Globelink op te poetsen. Sally doet dan weer mee aan een telethon voor gehandicapte kindjes; ze moet samen met een kindje het nieuws lezen. Ze is echter nogal kieskeurig op de kindjes in kwestie, want ze mogen niet té lelijk en té gehandicapt zijn...

5. Old father time
Henry brengt zijn 21-jaar oude neefje Jack (Ben Daniels) mee naar het werk. De jongen heeft net zijn diploma journalistiek op zak en heeft de toelating gekregen om een week mee te draaien op de redactie om ervaring op te kunnen doen. Zijn jeugdig inzicht en enthousiasme zorgen er echter voor dat de rest zich als oude krokodillen voelt. Het negatieve sentiment tegen Jack neemt nog toe als hij er na een nachtje stappen in is geslaagd om de stagiaire Jenny (Sara Stewart) binnen te doen, een sexy blondine waar zowat de hele mannelijke helft van de redactie op geilt. Tot overmaat van ramp komt er een plaats vrij op de redactie en is de rest van de staf als de dood dat Jack die zou innemen.

6. Sex, lies and audiotape
Brillant episode alert! Globelink krijgt vanuit een anonieme bron een hoop bewijzen toegereikt dat de Britse geheime dienst MI6 ondanks het embargo tegen het apartheidsregime in Zuid-Afrika hen wapens heeft verkocht. George zit met een dilemma: als hij het verhaal brengt en het is waar, dan komt de politie hem wellicht in de boeien slaan - gegeven dat het materiaal niet vervalst is, tenminste, wat nog desasteuzer zou zijn. Als hij het daarentegen niét brengt, dan gaat mogelijk de concurrentie met de scoop lopen en zal Sir Roysten not amused zijn. De anders frigide lijkende Sally heeft een stomende seksrelatie met één van de werkmannen en wanneer er in de studio nieuwe microfoons geïnstalleerd worden, kan Dave een geluidsopname maken waarop Sally van bil gaat. De tape is dadelijk een hit op de redactie en Dave moet een hele stapel cassetjes kopiëren. Vooraleer George een beslissing kan nemen of hij het MI6-verhaal zal brengen valt de politie echter de redactie binnen en neemt al het materiaal in beslag. Alex heeft echter nog één cassette weten te redden waarop een gesprek is te horen tussen een functionaris en een Zuid-Afrikaanse militair. En wat denk je dat er op een chaotische redactie als die van Globelink gebeurt als er twee nagenoeg identiek uitziende, blanco cassettes rondslingeren, met op één van de twee de scoop van de eeuw en op de andere een stomend seksavontuurtje van Sally? Juist!

Disk 2:
7. The new approach
Argh! Stress! Gus heeft een stressgoeroe (Geoff McGiven) onder de arm genomen die hij op een seminarie heeft leren kennen, en de redactieleden moeten één voor één in zijn bureau passeren om te laten onderzoeken of ze stress hebben. Iedereen steekt de schuld van alle problemen op George. Er wordt zelfs een stresskamer ingericht waar het personeel zijn agressie kan uitwerken op een pop; naarmate de stressoefening vordert wordt de pop aangekleed met hoe langer hoe meer kledingstukken van George. Er staat anders nog een andere geweldige stressbal op ontploffen: Dave heeft Henry overtuigd om achtduizend pond te investeren in een racepaard. Als het beest zijn eerste race loopt en tientallen meters achter loopt op de voorlaatste, besluiten Dave en Henry - uiteraard tijdens de groepsbijeenkomst van het anti-stressteam - elkaars gezicht te verbouwen.

8. The root of all evil
Damien zit in Irak, waar hij probeert een human interest story in te blikken bij een bedeling van brood; alleen is het geld op en lopen de Iraki's weg vooraleer zijn reportage af is. Damien heeft wel een punt: Globelink heeft een middelentekort. En als het aan Gus ligt wordt het nog erger, want hij wil dat er in de toekomst geen cent meer wordt gespendeerd aan verspillende zaken zoals privételefoontjes op kosten van de werkgever. Uitgerekend nù zit Dave met een schuld van 3000 pond die hij kennelijk heeft opgedaan met zijn gokverslaving, en hij tracht bij iedereen om dit bedrag bij elkaar te bedelen. Wanneer echter Sally's portefeuille gestolen wordt met daarin 1200 pond, is hij verdachte nummer één...

9. Death, disaster and Damien
Damien denkt ditmaal dé scoop van zijn leven te kunnen draaien: hij wil meegaan met een groep dierenrechtenactivisten die een kwekerij gaan overvallen van lieve puppies die als proefkonijnen worden gebruikt. De groep activisten zweert echter bij geweldloos verzet en zou er niet aan dénken om zoiets als een raid uit te voeren. Gelukkig is Damien er nog met zijn wijze raad en veel, héél veel praktische hulp!

10. The big day
Gus heeft dankzij de bemiddeling van Sir Roysten verkregen dat niemand minder dan eerste minister Margaret Thatcher bereid is om een één uur durend interview te geven, exclusief aan Globelink. Er is wel één belangrijke catch: ze stemt enkel toe op voorwaarde dat Sally het interview afneemt. Henry voelt zich uiteraard gepasseerd door zijn collega-met-het-mierenverstand. Terwijl naarstig voorbereidingen worden getroffen voor de grote dag, is David een viswinkeltje begonnen: hij heeft een adresje waar hij goedkoop aan vis van dubieuze afkomst kan geraken en op de dag van het interview zijn een paar levnde kreeften op de loop gegaan. Tot overmaat van ramp heeft de elektricien, die Gus onder de arm heeft genomen om een nieuwe neonreclame aan de gevel te hangen, zowat alle zekeringen doen smelten en zit Globelink al zeker minimaal 24 uur op noodgenerator...




BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit van de reeks is natuurlijk niet te vergelijken met producties van recentere datum. De reeks werd op video geschoten en dat is er goed aan te merken. Nagenoeg alle kantoortjes op de redactie zijn voorzien van zonneblinden en die zitten vol artefacts. Het beeld is redelijk grainy en de kleuren zien er nogal bleek uit. Ik had nochtans erger verwacht, bijvoorbeeld enorme colour bleeding, wat helemaal is uitgebleven; de reeks is verre van compleet onbekijkbaar, en om er een tijdsgenoot bij te sleuren: u mag zich verwachten aan ongeveer dezelfde kwaliteit als een gemiddelde Hyacinth Bucket Bouquet-collectie. Het verschil in beeldkwaliteit kan u bovendien goed zien aan de interviewfragmenten die als bonusmateriaal deze disk sieren en duidelijk veel later (én in breedbeeld) zijn opgenomen. Ook de geluidskwaliteit, slechts uitgevoerd in Dolby Surround 2.0, valt nog reuze mee. Surroundeffecten in de achterspeakers of subwoofer zijn uiteraard overbodig in een sitcom als deze. De dialogen zijn mooi verstaanbaar en er wordt verhoudingsgewijs keurig Engels gesproken. Met een Engels CC-ondertitelingsspoor wordt het volgen van de reeks bovendien een fluitje van een cent.

EXTRA'S
En er is bovendien nogal wat bonusmateriaal te vinden, gezien de ouderdom. Bij het opstarten van de eerste aflevering krijgt u een inleiding door Andy Hamilton en Guy Jenkin (3:16) die uitleggen in welke historische context - die van het begin van de jaren 90 - je de reeks moet bekijken. De tweede disk bevat bovendien nog eens de holy grail aller holy grails: vooraleer de reeks op antenne kwam werd er een pilootaflevering (24:49) gedraaid, die pas in 2008 werd vertoond. Die staat er integraal op, samen met een inleiding (2:41); de beeldkwaliteit is iets slechter dan die van de reguliere reeks; onder meer onderaan het beeld zie je de strepen van de videoband. Enkele van de gags werden later in de reguliere reeks gerecycleerd, maar essentieel gaat het om een nieuwe aflevering.

Unaired Pilot
Een computervirus legt het systeem van Globelink lam. Het is losgebroken nadat Gus een compleet onbekende floppy disk in zijn werkstation heeft gestoken; het virus is zéér professioneel vervaardigd en heeft uiteraard absoluut niks te maken met het feit dat Gus de week ervoor een paar computerspecialisten heeft ontslagen. De makers van het virus geven pas het paswoord vrij om het te neutraliseren zodra Globelink 50.000 pond op een Panamese bankrekening stort. Gus weigert principieel te onderhandelen met cyberterroristen, maar het virus wordt hoe langer hoe gênanter. De printers beginnen spontaan de loonsgegevens van alle personeelsleden uit te printen, waaruit dan blijkt dat Henry behoorlijk meer verdient dan Sally. Die laatste eist dan ook een rechtzetting. Dan blijkt dat Gus een privéfirma al zijn personeelsleden heeft laten doorlichten, met onder meer een psychiatrisch rapport van Damien en een lijstje wie van de personeelsleden aan wie welke geslachtsziekte heeft doorgegeven... fraai allemaal!

Andy Hamilton en Guy Jenkin geven dan ook nog 8 interviewfragmenten (21:49) waarin ze onder meer vertellen hoe ze de reeks bedacht en vervolgens aan een station gesleten hebben, een regisseur zochten, hoe het proces werkte om de aflevering pas te finaliseren vlak voor ze uitgezonden werd, om dan af te sluiten met enkele geestige anecdotes.

CONCLUSIE
Allicht zal dit pareltje van Britse comedy nooit in onze contreien verschijnen met Nederlandse ondertitels. Hebt u eens zin om eens goed te lachen met de miserie van het journalistencorps, dan moet u zo snel mogelijk naar een Britse internetwinkel.