FILM 
Films over het echte leven. Personages die worstelen met zichzelf en zich door het leven moeten sleuren. Je vindt ze nog in overvloed in de Europese arthouse, en dan vooral in het Franse segment ervan. Voor de ene is het niet meer dan miserieporno, voor de andere dan weer de reden om van film te blijven houden. Dit maar om te zeggen dat Sybil van Justine Triet je niet bepaald vrolijk maakt. Na La Bataille De Solférino en Victoria is het al de derde van deze Française en een titel geselecteerd werd voor de screenings op Cannes, of wat dacht je?

De psychotherapeute Sibyl (Virginie Efira, de blondine die we ook al zagen in Elle van Paul Verhoeven) is haar job beu. Ze heeft het gehad met patiënten die haar de oren van het lijf zagen over het feit dat ze de knoopjes van het leven niet meer vinden en ze besluit om zich te gaan toeleggen op haar echte passie: het schrijven van romans. Niemand die deze beslissing begrijpt, want wie leest er in tijden van internet nog een boek? Niet onze mening, maar wel het gedacht van de mensen die Sybil omringen. Ze zegt vriendelijk aan al haar patiënten dat ze kunnen oprotten, tot ze een onverwacht telefoontje krijgt van de hysterische Margot (de altijd geweldige Adèle Exarchopoulos die bij ons doorbrak met de nog altijd geweldige Gouden Palm-winnaar La Vie D'Adèle) en haar smeekt om haar als patiënte aan te nemen. Margot is een actrice die op de hort is gegaan met de vent (Gaspard Ulliel) van de regisseuse (Sandra Hüller) met wie ze een film opneemt. Het arme wicht is zwanger en wordt gedwongen tot een abortus en is bovendien ook nog eens contractueel verplicht om de film waaraan ze bezig is af te werken. En ja u raadt het, haar tegenspeler is haar lover. De overstuur zijnde Margot beweert dat Sibyl de enige is die haar kan helpen. De zielenknijpster hapt toe, want het schrijven gaat niet zo goed en ze gebruikt dit vreemde verhaal als onderwerp voor haar eigen boek.

Een best ingewikkelde intrige dus en Triet vindt het dan ook nog eens nodig om met de chronologie te gaan spelen of ze vindt er plezier in om de kijker op het verkeerde been te zetten. Op zich is daar niets mis mee, maar deze regisseuse is zeker geen meester in deze concepten, want het eindresultaat is nogal verwarrend is en het is daar dan ook waar het schoentje wat knelt en ook de struikelblok was voor de meeste recensenten die de film uiteindelijk noch mossel noch vis vonden. Gelukkig kan Triet op een zeer sterke cast rekenen die deze film toch naar een meer dan degelijk niveau weten te tillen. Alleen jammer dat je als kijker beseft dat er hier beslist meer in zat.

BEELD EN GELUID
Deze release van Cherry Pickers is wederom een bewijs dat de dvd niet per se het afgedankte broertje van de Blu-ray hoeft te zijn, want de kijker wordt omarmd door een zeer geslaagde transfer die uitblinkt door zijn mooie kleuren. Zo zijn heel wat scenes zijn opgenomen op het Italiaanse eiland Stromboli waar Ingrid Bergman ook de klassieker Stromboli, Terra Di Dio met Roberto Rossellini opnam. Van storingen is geen sprake, mooie detailvoering en qua geluidsband een standaard Dolby Digital 5.1 dat een kluwen is van Italiaanse, Engelse en uiteraard veel Franse dialogen is.

EXTRA'S
Qua bonusmateriaal moeten we het hier stellen met een trailer en een paar promo-trailers voor komende Cherry Pickers-releases.

CONCLUSIE
Met Sybil tracht Justine Triet een intelligent drama te maken waarin we nog maar eens moeten vaststellen dat liefde en passie niet altijd een logisch iets is. Hoe mooi de premisse ook is, maakt de Franse regisseuse het zichzelf net iets te moeilijk waardoor Sybil een iewat verwarrende indruk krijgt, maar door de knappe acteerprestaties gelukkig nooit kopje onder gaat.