FILM 
Doorheen de filmgeschiedenis hebben de Italianen zich altijd meesters getoond in het bedenken van de meest onmogelijke dingen. Dankzij het fenomenale succes van Cannibal Holocaust van Ruggero Deodato waren films over kannibalen dan ook bijzonder populair in de jaren '80. Dat had ook Antonio Margheriti door, die in deze film het pseudoniem Anthony M. Dawson gebruikte en op zoek ging naar een kannibalvariant. Deze keer gaat het niet over ijverige documentairemakers die in een jungle op een kannibalenstam botsen, wel gaat het over kannibalisme als virus. Eens je mensenvlees gegeten hebt, ben je verslaafd en word je een moordlustige mensenvreter. Het virus werd zo waar meegesmokkeld tijdens de Vietnam-oorlog. Dat was goed om er meteen ook wat oorlogsscènes in te steken en vooral om hoofdrolspeler John Saxon over de streep te krijgen.

John Saxon had immers zijn toestemming om mee te werken gebaseerd op een slecht vertaald script waarin de meest bloederige scènes waren weggelaten. Saxon dacht dan ook dat het om een Vietnam-film ging, en het was pas tijdens het draaien van een scène waarin iemand met een dienblad vol vlees opdaagde en men hem uitlegde dat dit lichaamsdelen moest voorstellen, dat de acteur begreep dat hij in een kannibalenfilm was beland. Saxon vroeg Margheriti om hem uit die scènes te halen, en hij vertrok depressief naar zijn hotelkamer en overwoog om de film helemaal af te zeggen. Maar daar kwam het gelukkig niet van, want zoals Tarantino meermaals aanhaalde is Cannibal Apocalypse één van de beste kannibalenfilms. En als je hem niet gelooft, luister dan een keer naar ons.

De film begint met een bijzondere brutale flashback naar de oorlog in Vietnam. We zien hoe een wegvluchtende vrouw met een vlammenwerper in de fik wordt gestoken, maar ook hoe Norman Hopper (John Saxon) wordt gebeten door een Amerikaanse krijgsgevangene Charles Bukowski (de Italianen houden zich nooit in, ook niet als het over bedenken van namen gaat) wanneer die hem probeert te bevrijden. Jaren later heeft Hopper er nog altijd nachtmerries van. Geheel onverwachts krijgt hij een telefoontje van Bukowski (vertolkt door Giovanni Lombardo Radice, maar omdat hij dacht dat hij met deze film internationaal zou doorbreken veranderde hij zijn naam in John Morghen). Bukowski is genezen verklaard en mag de psychiatrische inrichting verlaten en daarom nodigt hij zijn oude kapitein uit voor een drankje. Hopper antwoordt boertig dat hij dat niet ziet zitten, en alweer slaan de stoppen door bij Bukowski. Wanneer hij in een cinemazaal een onschuldig meisje in de nek bijt, verschanst hij zich nadien in ware Rambo-stijl (niet dat daar toen al sprake van was) in een warenhuis. De enige die hem tot reden kan brengen is zijn oude kapitein (alweer Rambo dus), maar die weet niet dat Bukowski besmet is met het kannibalenvirus.

Voor het verhaal moet u het zeker niet doen, maar wel omdat dit een zeer onderhoudende film is, ook al moeten we lezers waarschuwen voor een paar scènes die de vloer vegen met de goede zeden. De meest opmerkelijke (en waar Saxon zeer veel spijt van heeft) is deze waarop hij ingaat op de avances van zijn jong buurmeisje Mary. Cinzia De Carolis was wel 20, maar Antonio Margheriti laat je geloven dat ze 14 is of zo. Ook Cinzia De Carolis dacht wereldberoemd te worden met deze film en veranderde haar naam in Cindy Hamilton. Het werd één van haar laatste rollen en zou altijd vereeuwigd blijven met films waarvan je je afvraagt hoe ze ooit tot stand zijn kunnen komen, zoals bijvoorbeeld Bestialità. Iets met een dobermann.

Antonio Margheriti (soms ook gecrediteerd als Antony Daisies) beschouwt Cannibal Apocalypse (overigens ook als Invasion Of The Flesh Hunters uitgebracht) als één van zijn beste. De man is een veelfilmer en van alle markten thuis, geliefd door Tarantino en bedenker van titels als Yor, The Hunter From The Future, Code Name: Wild Geese (die ondanks zijn titel en gelijkaardig verhaal dus niets te maken had met de oorlogsfilm met Roger Moore uit 1978) of Mr. Hercules Against Karate. De man leerde zijn stiel bij Luchino Visconti en dat merk je wel, want alles is met stijl gedaan. Het verhaal is dan misschien niet al te elitair, maar dit is vakkundig gemaakt en vooral is dit een bijzonder gevarieerde film. Een facet dat we bij net iets te veel zombie- of kannibalenfilms missen, maar hier speelt iedere scène zich dus in een compleet verschillende setting af en (hoe dwaas het ook is) zit er hier een verhaal achter. Er wordt goed geacteerd, de vrouwen zijn knap en de special effects zijn top, dus wat verlang je nog meer van een B-film?

BEELD EN GELUID
Deze cultklassieker kwam uit op Kino Lorber en daar mag je je gelukkig om prijzen. Het grootste nadeel is natuurlijk dat dit een regiogebonden release is, maar wie over een regiovrije speler beschikt (doen! kopen!) kan deze film in de allerbeste omstandigheden zien. Op een tweetal luchtscènes in het Vietnam-gedeelte na (wellicht omdat de originele print te beschadigd was) werd deze classic tot in de puntjes gerestaureerd waardoor het lijkt alsof je naar een digitale film van nu zit te kijken, maar dan wel met de charme van 1980. De details zijn betoverend en dat gaat van de special effects tot de prachtige retro-buitenopnames in Atlanta. De film is tevens voorzien van Engelse ondertitels. Ook de geluidsband is een op en top gerestaureerde DTS-HD MA 2.0 waar niets op aan te merken valt. Toprelease dus die zijn geld (zo’n 20 euro) dubbel en dik waard is.

EXTRA'S
Ook met het bonusmateriaal zit je op rozen. Wie graag een film herbekijkt met een audiocommentaar kan dat met Cannibal Apocalypse doen met eentje van filmcriticus Tim Lucas. Er is een interview van zo’n tien minuten met Tony King in Cannibal King, die het vooral heeft over zijn relatie met Richard Roundtree (de originele en enige echte Shaft). In Apocalypse In The Streets neemt een die-hard fan je mee naar de verschillende locaties van Atlanta die in deze film voorkomen. Naast wat trailers is er ook nog een alternatief begin, hoewel dat niet in HD is en afkomstig is van een VHS-tape. De echte kluif is echter de één uur durende docu Cannibal Apocalypse Redux waarin de acteurs en de regisseurs terugkijken op de film. We noteren vooral dat Giovanni Lombardo Radice spijt heeft dat hij in Cannibal Ferox speelde, maar tevreden is over Cannibal Apocalypse. De interviews met John Saxon zijn vrij hilarisch omdat de man zich niets meer herinnert van de film, wat ook normaal is want hij heeft ridderlijk toe dat hij Cannibal Apocalypse nog nooit zag.

CONCLUSIE
Cannibal Apocalypse is een bijzonder knap gemaakte, enorm spannende, grappige en onderhoudende B-film over soldaten die terugkeren uit Vietnam en besmet zijn met een virus dat hun tot bloeddorstige kannibalen maakt. Een van de favoriete films van Tarantino.