FILM
Jaar twee van Harry Potters (Daniel Radcliffe) opleiding aan Hogwarts neemt alvast een valse start, wanneer hij in het griezelhuis van zijn oom Vernon (Richard Griffiths), tante Petunia (Fiona Shaw) en hun onuitstaanbare zoontje Dudley (Harry Melling) het onaangename bezoek krijgt van Dobby de huiself (een CGI-karakter met de stem van Toby Jones). Dobby, die nogal een neiging tot zelfkastijding vertoont telkens hij de boel in het honderd laat lopen - altijd dus - waarschuwt Harry dat hij beter niet naar Hogwarts terugkeert, want er staan hem erge rampen te wachten. Dobby maakt een soepje van het exclusieve feestje dat Vernon voor één van zijn voornaamste klanten heeft georganiseerd, en natuurlijk krijgt Harry de schuld, waarvoor als straf zijn raam met tralies wordt gebarricadeerd - de kinderbescherming moest het weten.




Harry's boezemvriend Ron Weasley (Rupert Grint) laat hem echter nooit in de steek, en samen met zijn broers Fred en George (de tweeling James en Oliver Phelps) trekt hij met behulp van een vliegende auto Harry's tralies uit, en na een kort verblijf bij de Weasley's, waaruit we leren dat jongste dochter Ginny (Bonnie Wright) een serieuze boon voor Harry heeft, kan de reis naar Hogwarts beginnen. Maar ook op spoor 9 3/4 krijgen Harry en Ron af te rekenen met pech, want de poort naar het perron sluit zich onvoorzien, en het tweetal heeft geen andere keuze dan de vliegende auto te "lenen" om alsnog op tijd Hogwarts te bereiken. Een crash-landing en waarschijnlijk een total loss later arriveren de twee toch op school, waar iets mysterieus aan de gang is: er worden regelmatig versteende individuen op de gangen gevonden. Waar het eerst nog gaat om de kat van conciërge Angus (Ben Borowiecki), worden kort daarop ook de eerste leerlingen versteend. Op één van de muren staat in bloed te lezen dat de erfgenaam van Slytherin - naar wie één van de vier studentengroepen is genoemd - is teruggekeerd, en de Geheime Kamer heeft geopend. De overlevering wil dat bij de vorige opening van de Kamer, vijftig jaar geleden, een meisje het leven heeft gelaten na een ontmoeting met een monster dat niemand kan beschrijven. Er wordt op Hogwarts geroddeld dat het monster een creatie is van Salazar Slytherin, één van de vier oppertovenaars die Hogwarts hebben gesticht. Salazar Slytherin hield er nogal fascistische ideeën op na over wie tot de tovenaarselite mag worden toegelaten; volgens hem alleszins Modderbloeden - kinderen van Muggles, ouders zonder magische gaven - niet. Dit komt als een harde klap aan voor Harry's vriendin Hermione Granger (Emma Watson), zelf dochter van twee Muggles. Harry's aartsvijand Draco Malfoy (Tom Felton) kan het bovendien niet laten om wat dat betreft nog wat zout in de wonde te strooien.




Slytherin stelde ooit dat enkel zijn opvolger de Geheime Kamer zou kunnen openen; wanneer Harry tijdens een duel met Draco een slang in bedwang houdt door er in Parseltounge (slangentaal) tegen te spreken, gaat onder de medestudenten de roddel al gauw een eigen leven leiden dat Harry de Kamer heeft geopend, en verantwoordelijk is voor de als maar uitbreiding nemende golf van versteningen. Harry begint zelf te twijfelen of zijn indeling bij Gryffindor geen vergissing zou zijn, en hij niet tot Slytherin zou behoren, wellicht als de rechtstreekse afstammeling van Salazar Slytherin.

Ook op niveau van de leerkrachten is er een machtsstrijd bezig; Lucius Malfoy (Jason Isaacs), Draco's vader en lid van de raad van bestuur, is van mening dat directeur Dumbledore (Richard Harris) te weinig doortastend is in de zoektocht naar de bedreiging voor Hogwarts, en probeert hem af te zetten. De leerlingen moeten intussen naast het dagelijkse getreiter van Slytherin-mentor Severus Snape (Alan Rickman) ook gewoon geraken aan de nieuwe leraar voor Verweer van de Zwarte Kunsten, de erg zelfingenomen professor Gilderoy Lockhart (Kenneth Branagh), wiens voornaamste bezigheid het is om boeken over zijn eigen heldendaden aan de man te brengen, en fanmail te beantwoorden. Zijn praktijklessen draaien echter meestal op een fiasco uit.




Harry krijgt een dagboek in handen waarin de schrijver, Tom Marvolo Riddle (Christian Coulson), die bij de feiten vijftig jaar geleden aanwezig was, suggereert dat de goedmoedige klusjesman Rubeus Hagrid (Robbie Coltrane) wellicht iets met de dood van het meisje heeft te maken gehad. Mede door aanstoken van Lucius Malfoy wordt Hagrid ervan beschuldigd de man te zijn die niet alleen vijftig jaar geleden, maar ook nu de Geheime Kamer heeft geopend; en alhoewel Hagrid toen wel een monster als huisdier hield, de reuzenspin Aragog (stem Julian Glover), houdt hij toch zijn onschuld staande. De zoektocht van Ron en Harry neemt dramatische vormen aan, wanneer eerst Hermoine ook wordt versteend, en vervolgens blijkt dat het monster dat door de gangen van Hogwarts dwaalt, Rons zuster Ginny heeft ontvoerd. Dankzij Hermoines laatste aanwijzingen voor ze versteend werd, menen Harry en Ron dat ze te maken hebben met een Basilisk, een reuzeslang. Ron en Harry dalen de geheime gangen onder Hogwarts af, met de gedwongen assistentie van superheld-zonder-ruggengraat Lockheart - die liever de benen had genomen. Harry zal gedwongen worden om zijn gaven maximaal te benutten wanneer hij de confrontatie met de levensgevaarlijke Basilisk aangaat - plus nog een paar andere verrassingen waar hij niet echt op had gerekend, maar die hem wel veel leren over zijn ware afkomst.

Ook het tweede deel van de Harry Potter-saga heeft dezelfde behandeling gekregen als Harry Potter And The Philosopher's Stone. Nergens komt de film nog maar in de buurt van het donkere timbre dat vanaf Harry Potter And The Prisoner Of Azkaban wordt gehaald - wat moeilijk kan met een kinderfilmsregisseur als Chris Columbus aan het roer - maar het spreekt ongetwijfeld in het voordeel van het tweede deel dat een lange introductie niet meer hoeft en in de film nogal snel tot de orde van de dag wordt overgegaan. De sociale achtergrond van de studenten van Hogwarts wordt een stuk uitgediept, zo zien we hoe de slijmerige Draco Malfoy duidelijk de appel is die niet ver van de boom gevallen is, zoon van een schimmige duistere magiër die zijn zoon kost wat het kost een prestigieuze school willen laten lopen en bereid is om daar wat geld in te steken; daartegenover zijn de Weasleys dan weer het andere uiterste: ouders met een kroostrijk gezin, die het niet breed hebben, en allemaal elkaars afdragertjes overerven, maar in een huishouden wonen met veel liefde - een occasionele brulbrief uitgezonderd.




Een film volledig laten dragen door kindacteurs kan natuurlijk ook uitlopen op een regelrecht fiasco, daar zijn voorbeelden genoeg van te noemen, maar de Potterfilms blijven van dit soort calamiteiten gespaard, en alhoewel magie in de strikte zin van het woord niet bestaat, bevat de wonderlijke wereld van de tovenaars wel genoeg hocus pocus op het witte scherm om Rowlings geesteskinderen op waardige wijze te vertonen. Joanne Rowling bewijst dat ze het fantasygenre méér dan behoorlijk beheerst, inclusief elementen uit het genre zoals de betekenis van de mandragoraplant, en ze slaagt er zelfs in om maar al te bekende thema's uit onze eigen leefwereld er geloofwaardig in te verweven. De film draait grotendeels op statische karikaturen (het voornaamste doelpubliek is toch nog altijd kinderen), alhoewel de volwassenen onder ons met volle teugen kunnen genieten van het platte opportunisme dat Kenneth Branagh op uiterst flamboyante wijze als dandy-professor Gilderoy Lockheart tentoonspreidt - Herman Brusselmans is er niks bij. Een film over tovenaars kan bijna niet zonder een aardige dosis visuele effecten die de kijker geboeid houden, maar in deze tweede Harry Potter-film worden toch ook de grenzen van het thrillergenre afgetast, voornamelijk in de verschijning van het spinnenleger van Aragog en uiteraard de monsterachtige Basilisk, een monster dat zo de vergelijking met Spielbergs raptors kan doorstaan. Uiteraard blijft het geheel doorspekt met leuke gags en kleurrijke nevenfiguren.

BEELD EN GELUID
Ook deel twee van de UHD-versies: een nieuwe scan en een DTS:X-track zijn de nieuwe standaarden voor dit soort films. De beeldscan is een ietsiepietsie lichter dan eertijds bij de Blu-ray, wat vooral maakt dat de scènes in de donkere gangen waar de basilisk huist, veel beter worden weergegeven. De triple layer-UHD laat sowieso ook meer details zien, zoals de sproetjes op het gezicht van Hermione of de veren van de uil van de Weasleys, u weet wel, die altijd ergens tegenaan vliegt. Door de 4K-scan zijn ook de delicate details aan het interieur van Hogwarts veel duidelijker geworden, alsook de scènes waarin de studenten van Hogwarts aan lange tafels zitten tijdens de feestbanketten. De speciale effecten worden bovendien ook zeer goed weergegeven, zoals het CGI-karakter van Dobby, dat er haast organisch uitziet. Het valt bovendien iets minder op dat de Quidditch-match voor een bluescreen is gefilmd, een euvel waar de eerste film nogal wat last van had. Het kleurenpalet is rijk en neigt veel naar scènes in rood en blauw. De DTS-HD MA 6.1-mix van de Blu-ray is vervangen door een uitstekende DTS:X-track, die, nu de films wat donkerder beginnen worden, voldoende kracht bezit om de kijkers de stuipen op het lijf te jagen. In de eerste plaats denk ik dan aan de scènes in het Verboden Bos, waar Harry en Ron kennis maken met de griezelige spin Aragog en zijn vele, vele nazaten. De creepiness stroomt er bij wijze van spreken uit de surroundkanalen uit. Ook de scène waarin de auto van de Weasleys door de Beukwilg vakkundig tot schroot wordt herleid, heeft impact. Kortom, een zeer nette track.




EXTRA'S
Ook deze schijf bevat geen bonusmateriaal, zij het dat de bijhorende Blu-ray naast de theatrical cut ook de dertien minuten langere director's cut omvat, die de film gevaarlijk dicht tegen de 3 uur laat aantikken. Er is opnieuw een PiP-track In Movie-Experience, enkel compatibel met de theatrical cut, met daarin stukjes interview met Chris Columbus, storyboardvergelijkingen, materiaal achter de schermen en nog veel meer. Er is ook een BD Live-feature aanwezig.

CONCLUSIE
Ook de tweede UHD-schijf van de Harry Potter-saga weet te overtuigen op technisch vlak, maar laat het wat afweten qua extra's.