FILM
De levenslustige Kimberly Corman (A.J. Cook) vertrekt samen met drie goede vrienden op een road trip. Het lijkt een leuke boel te worden tot er plots op de snelweg een verschrikkelijke kettingbotsing gebeurd! Even later ondervind Kimberly dat dit een visioen blijkt te zijn zoals Alex Browning dit had op vlucht 180. Ze raakt door het dolle heen en blokkeert de weg zodat niemand nog op de gewraakte snelweg kan. Agent Burke (Michael Landes) slaagt het geheel gade en gaat even poolshoogte nemen. Kimberly vertelt angstig wat ze gezien heeft in haar visioen, maar agent Burke heeft moeilijkheden om dit te geloven. En dan gebeurt het door Kimberly beschreven ongeluk vlak voor hun neus! Kimberly heeft door de weg te blokkeren een boel mensen het leven gered, maar de Dood laat dit niet zomaar gebeuren en vanaf dan vind iedereen die had moeten omkomen in de kettingbotsing op gruwelijke wijze de dood. Kimberly en Burke weten niet goed wat te doen en roepen de hulp in van Clear Rivers (Ali Larter), een overlevende uit het eerste deel. Vanaf dan stelt het drietal alles in het werk om de Dood tegen te houden, maar deze lijkt hun steeds te snel af te zijn...

You Can't Cheat Death Twice!

In 2000 kwamen regisseur James Wong en schrijver Glen Morgan (het creatieve team achter The One en Willard) op de proppen met het geslaagde Final Destination. Dit keer was het geen gemaskerde killer die enkele knappe tieners te lijf gaat met één of ander steekvoorwerp. De slash & stalk-rage (in gang gezet met de eerste Scream) was toen al veel van zijn pluimen kwijt en de makers hadden het lumineuze idee opgevat om Pietje de dood himself achter de tieners te laten jagen! Het slimme idee werkte en de film werd een groot succes. De 43 miljoen kostende film bracht wereldwijd bijna 113 miljoen $ op. Uiteraard zou er dan ergens een sequel volgen en in 2003 was het zo ver. Hoofdrolspeler Devon Sawa (Slackers, Extreme Ops), die aan het karakter Alex Browning gestalte gaf, is er niet meer bij. Volgens geruchten vroeg hij iets teveel geld. Ali Larter en Tony Todd, respectievelijk de personages Clear Rivers en William Bludworth, zijn er wel weer van de partij. De rest van de cast werd aangevuld met jonge acteurs, met de talentvolle A.J. Cook (Wishmaster 3 & 4) op kop. Regisseur van dienst is David R. Ellis, die in ’96 zijn regiedebuut afleverde met de Disney-sequel Homeward Bound II: Lost in San Francisco. Regisseur Ellis deed voordien veel stuntcoördinatie en second-unit werk en dat is duidelijk aan Final Destination 2 te zien. Want de film puilt uit van de geslaagde effecten, spectaculaire stunts en duizelingwekkende cameratrucks. De film gaat bovendien voorruit als een trein. Jammer genoeg slaagt Ellis er niet in om de dreigende en onheilspellende sfeer in de film op te roepen zoals James Morgan dat wél deed. En net dat was, samen met het originele en goed in elkaar stekende plot, de grote sterkte van de eerste Final Destination. Toch is Final Destination 2 een geslaagde sequel. Het script is uiteraard fel bij de haren getrokken, maar de film gaat lekker over the top en dat zorgt dat de kijker zich geen moment verdeeld. Echt spannend of verassend wordt het nooit, maar lekker vettig wordt het wel! Want men heeft duidelijk niet op een emmertje bloed gekeken. Final Destination 2 is dan ook een aanrader voor al wie houdt van een lekker bloeddoorlopen film. Ook de liefhebbers van de zogenaamd harde ‘echte’ horror hoeven niet bang zijn om deze film eens in huis te halen, want in feite is Final Destination 2 niet meer (of minder) dan een bigbudget splatterfilm. De 46 miljoen $ kostende film maakte op 31 januari 2003 zijn Amerikaanse première en groeide net als het origineel uit tot een wereldwijd succes. Het wereldwijde boxoffice-totaal zou bijna 90 miljoen $ bedragen. Maak uw borst dus al maar nat voor Final Destination 3...

BEELD EN GELUID
Het anamorfisch 1.85:1 beeld ziet er haarscherp uit, met een uitstekend contrast en schaduwdetail. Het beeld bevat veel diepte en detail. De kleuren zien er prachtig uit en ogen natuurlijk. Beeldbeschadigingen en vuiltjes zijn niet aanwezig, maar we hebben wel enkele digitale compressiefoutjes en wat filmgrain opgemerkt. Maar voor het overgrote deel een erg goed beeldkwaliteit. Op gebied van geluid worden we ook in de watten gelegd. Je kan kiezen uit een Engelse Dolby Digital 5.1 EX-, een Engelse DTS 6.1 ES en een Engelse Dolby Digital 2.0-track. De Engelse Dolby Digital 5.1-track klinkt lekker agressief en dynamisch. Vanaf de indrukwekkende crashscène aan het begin van de film barst het geluidsbeeld volledig open en het houd niet meer op tot na de eindcredits! De geluidstrack bevat een prima spreiding en de vele aanwezige geluidseffecten zijn perfect geplaatst. Ruis of geluidsstoringen hebben we niet kunnen vaststellen en de dialogen klinken natuurlijk en zijn prima te verstaan. Een letterlijk spectaculaire geluidsspoor, maar de Engelse DTS 6.1-track krijgt van ons de eerste prijs. Want deze klinkt ietsjes warmer en zuiverder dan zijn Dolby Digital 5.1-tegenhanger. Er is ook een degelijke Dolby Digital 2.0-track aanwezig.

EXTRA'S
We beginnen met een erg interessante audiocommentaar door regisseur David R. Ellis, producent Craig Perry en de scriptschrijvers Eric Bress en J. Mackye Gruber. De heren kwijten hun perfect van hun taak en er wordt flink wat info aan de kijker toevertrouwd. Het volgende op de lijst is de 31 minuten durende documentaire “Bits & Pieces: Bringing Death To Life”. Dit kijkstukje is voor horrorfans veruit de meest waardevolle feature op het schijfje. Eerst zien we de geschiedenis van de ‘splatter & gore’-film passeren. Dit wordt geïllustreerd met bloedige fragmenten uit horrorklassiekers zoals Nosferatu, Blood Feast, Alone In The Dark, Jason Goes To Hell, Jason X en uiteraard de eerste Final Destination. Er worden kenners van het genre aan het woord gelaten zoals allround horrorkenner/liefhebber David Del Valle, Amerikaans collega Drew McWeeney (van Aint It Cool News) en “the godfather of gore” Herschell Gordon Lewis (regisseur van de legendarische spattermovies Blood Feast 1 en 2). Daarna gaat de feature dieper in op elke doodscène uit de film. De voornaamste cast- en crewleden leggen het één en ander uit aan de kijker. Erg leuk is de weggeknipte doodscène die voorbij komt! Vervolgens treffen we een vijftal amusante weggeknipte of alternatieve scènes aan. Deze kan je bekijken met of zonder audiocommentaar van de crew. De scènes zijn goed voor een tiental minuten kijkplezier. Er zijn ook twee stevige ‘rock’ muziekvideo’s aanwezig (The Blank Theory – “Middle Of Nowhere” en The Sounds – “Seven Days A Week”) en de Final Destination 2 bioscooptrailer. RCV plaatste eveneens de volgende promotionele trailers op het schijfje: Final Destination, Equilibrium, Gangs Of New York en Wes Craven’s They. In de vreemde, doch interessante featurette “The Terror Gauge” (14 min.) krijgen we het effect van Final Destination 2 te zien op drie (test)personen. En in het informatieve “Cheating Death: Beyond And Back” (18 min.) komen enkele mensen getuigen over het ‘bijna dood’-fenomeen. Op elke DVD zijn er altijd wel extra features die duidelijk enkel dienen als opvulling. Hier is dit het redelijk onnozele en nutteloze kaartspel Choose Your Fate oftewel kies je noodlot. Het enige wat er van je verwacht wordt is elke keer een kaart kiezen; waarop er oftewel een leuk of een minder leuk noodlot op de kaart beschreven staat. Een beetje dom dus! Heel wat waardevoller is de zogenaamde fact track. Hier krijg je, tijdens het bekijken van de film, een hele boel feiten en info voorgeschoteld in ondertitelingvorm (alleen in het Engels!). Tenslotte is er ook een easter egg aanwezig. Dit is wat men noemt een schat aan extra’s!

CONCLUSIE
Final Destination 2 is een verassend geslaagde sequel geworden, die opnieuw een commercieel succes werd. Maatschappij RCV geeft de film dan ook een behandeling om U tegen te zeggen. De technische kwaliteiten zijn uitstekend en de schijf is volgepropt met amusante en informatieve extra’s. Een regelrechte topper!