SERIE
Het eerste seizoen van The IT Crowd bevatte genoeg goede grappen om de kijker te amuseren, maar was te wisselvallig van kwaliteit. In de eerste aflevering van het tweede seizoen lijkt het erop alsof de makers alle ingrediënten ditmaal wel perfect zullen doseren. Excentrieke karakters gaan hand in hand met hilarische vondsten en een ongeëvenaarde komische timing. Die eerste episode is dan ook de beste van de ganse reeks tot nu toe en mag gerust gerangschikt worden in de top tien van de beste comedyafleveringen van eender welke reeks in het nieuwe millennium. Helaas creëert de episode zo'n hoog verwachtingspatroon dat alles wat volgt wel moet verbleken in vergelijking. Hoewel de resterende vijf afleveringen van het tweede seizoen best aardig zijn - en heel wat evenwichtiger dan de afleveringen uit de eerste reeks - ontbeert het ze bijgevolg aan impact.

Dat neemt niet weg dat er vondsten in de tweede reeks zitten die je niet snel zal vergeten. Zo worden de naar buiten verbannen rokers van het bedrijf treffend vergeleken met pre-revolutionaire Oostblokkers, zit er een memorabele nepspot in aflevering 3 waarin dvd-piraterij wordt aangeklaagd en is er een gevaarlijk intermezzo met een vorm van indoorgolf. Ook een handvol woordspelingen, met op kop de naam van het nieuwe lief van Jen, Peter File (lees de naam hardop en je begrijpt beslist de grap), wekken geregeld een brede glimlach op. In dat opzicht zet The IT Crowd gewoon de trend van het eerste seizoen voort: de makers gaan voluit voor de gniffel, zonder compromissen en in de wetenschap dat sommige pogingen grandioos de mist in zullen gaan.

De belangrijkste misser is waarschijnlijk het casten van Matt Berry in de rol van de nieuwe bedrijfsbaas Douglas. Niet dat de acteur niet zijn best doet om het luidruchtige, weinig subtiele personage met verve gestalte te geven, maar als je Douglas naast het trio protagonisten zet, valt op hoezeer hij vooral een plotmiddel is i.p.v. een personage. Waarom hij toegevoegd is aan de kerncast mag een raadsel heten, temeer daar Noel Fieldings bevreemdende en intrigerende Richmond - een toppersonage - nauwelijks gebruikt wordt in deze tweede reeks. Naast de toevoeging van Douglas zijn er nog twee opvallende verschuivingen in de cast. Waar de focus in seizoen 1 nog op IT'er Moss lag, komt in seizoen 2 diens collega Roy veel meer naar de voorgrond. En het zwakke punt van de eerste zes afleveringen - het ergerlijke gedrag van Jen - is grotendeels opgelost door haar karakter niet te ingrijpend, maar toch afdoende aan te passen, zodat haar neuroses een stuk draaglijker zijn voor de kijker.

The IT Crowd blijft echter een comedy die niet oresteert op het niveau dat je zou verwachten. De personages zitten in de tweede reeks (op Douglas na) nochtans goed, de plots zijn grappig en geregeld innovatief en het strakke tempo zorgt ervoor dat verveling geen optie is. Dus waarom komt het potentieel van de serie slechts sporadisch - in episode The Work Outing bijv. - tot volle ontwikkeling? Een antwoord vinden op deze vraag is niet simpel en is misschien eerder voer voor eminente humorologen dan voor een kritische dvd-reviewer. Wat wel als een paal boven water staat is dat de hoop op een perfecte reeks van zes afleveringen van The IT Crowd blijft bestaan. Want de komische mogelijkheden van de personages zijn nog lang niet uitgeput.

AFLEVERINGEN
7. The Work Outing
Een collega vraagt Jen mee uit naar een musical. Moss en Roy wurmen zich ook op de gastenlijst, maar hebben daar al snel spijt van want de musical blijkt wel erg 'gay' te zijn. Reden genoeg voor het duo om de geaardheid van Jens date in vraag te stellen.

8. Return Of The Golden Child
Na de zelfmoord van Denholm Reynholm verzamelt het ganse bedrijf voor de begrafenis. Daar wordt Jen opnieuw verliefd op de sigaret, is een zenuwachtige Roy bang om zelf het loodje te leggen en blijkt Moss trots op een 'gepimpte' gsm. En dan stormt een onverwachte gast de kerk binnen...

9. Moss And The German
Moss denkt deel te nemen aan een kookles met een Duitser, maar de Teutoon wil Moss blijkbaar opeten. Roy tracht tevergeefs een nieuwe Tarantino-film (mét twist) te bekijken. Jens hernieuwde romance met de sigaret krijgt een communistisch tintje.

10. The Dinner Party
Jen nodigt Moss, Roy en Richmond uit op een vriendendiner waarop ook haar nieuwe beau aanwezig is. Niet alleen zorgt diens naam voor verwarring en gêne, de IT'ers hebben ook de nodige moeite om de vrouwelijke gasten succesvol het hof te maken.

11. Smoke And Mirrors
Wanneer Jen problemen heeft met haar BH, klust Moss een verbeterd model in elkaar. Hij wil er zelfs het tv-programma Dragon's Den mee veroveren.

12. Men Without Women
Douglas promoveert Jen tot zijn persoonlijke assistente, in de hoop haar zo in zijn bed te lokken. Moss en Roy maken van haar vertrek gebruik om eindelijk een aantal wilde verlangens in daden om te zetten in de kelder.

BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit van de eerste reeks liet te wensen over, maar dit tweede seizoen biedt gelukkig (een beetje) beterschap. Vooral de weergave van de kleuren is een stuk natuurlijker, terwijl ook het contrast beter uit de verf komt. Minpunten blijven de scherpte van de beelden en een verrassend grote hoeveelheid grain. De soundtrack bestaat uit een stereotrack die exact levert wat beloofd wordt: heldere dialogen, zonder veel meer.

EXTRA'S
De meest opvallende extra is het Audiocommentaar van bedenker Graham Linehan bij iedere episode. Helaas weet de schrijver-regisseur lang niet altijd te boeien op zijn nogal droge babbelsporen. Veel beter is de featurette Recording the IT Crowd (9 min.), waarin een blik achter de schermen wordt gegund van de opname van een aflevering voor livepubliek. De Outtakes (8 min.) ten slotte zijn bijwijlen nog grappiger dan de afleveringen zelf.

CONCLUSIE
Het tweede seizoen van The IT Crowd zet een stap voorwaarts in vergelijking met de eerste reeks, maar de wisselvalligheid is nog niet volledig uit het systeem. Daar staat tegenover dat de eerste episode een absolute topper in het comedygenre is. Beeld en geluid halen een degelijk niveau op dvd. De bonussectie is niet zo groot, maar meestal wel entertainend.