FILM
In Depuis Qu’Otar Est Parti maken we kennis met drie generaties sterke vrouwen. Moeder Eka, dochter Marina en kleindochter Ada wonen samen in een gammel appartementje in Tbilisi, Georgië. Ze proberen het beste te maken van hun situatie hoewel dit, gezien de omstandigheden, niet zo evident is. Volgens Eka is de levenskwaliteit in Georgië niet verbeterd na de ontbinding van de Sovjet-Unie. De water- en elektriciteitstoevoer is uiterst wispelturig en begeeft het natuurlijk net als men ’s avonds onder de douche staat. Heel wat mensen moeten proberen uit rommelverkopen extra inkomsten te halen. Voor Eka en haar familie lijkt Frankrijk het beloofde land. Getuige hiervan zijn de kasten vol Franse boeken die Eka en haar man door de jaren verzameld hebben. Sinds Ekas zoon Otar naar Parijs vertrokken is op zoek naar werk en geld, leeft ze enkel nog voor zijn brieven en telefoontjes – dit tot grote ergernis van haar dochter. Marina is verbitterd over de overheersende plaats die Otar in Ekas leven blijft innemen. Gelukkig kan kleindochter Ada nog wat bemiddelen tussen de twee vrouwen.


Wanneer Eka een weekje naar een huisje op het platteland trekt om fruit te gaan plukken, krijgen Marina en Ada slecht nieuws. Otar heeft in Parijs een ongeluk gehad en is overleden. Dochter en kleindochter zien ertegenop om het nieuws aan grootmoeder over te brengen. Wanneer Eka terug thuis komt en meteen weer naar Otar informeert, zakt bij Marina de moed in de schoenen en ze beslist niet te vertellen aan Eka dat Otar dood is. Vanaf dat moment schrijft Ada geregeld brieven uit naam van Otar en worden allerlei smoesjes verzonnen om te verklaren waarom Otar niet meer telefoneert. Maar dan beslist Eka om zelf naar Parijs te trekken om haar zoon te bezoeken…


Voor regisseuse Julie Bertuccelli is Depuis qu’Otar est Parti de eerste speelfilm. Voordien werkte ze al - als
regie-assistente - samen met andere bekende regisseurs en bracht ze een aantal documentaires op de markt. Depuis Qu’Otar Est Parti is meteen een schot in de roos. Het is een sfeervolle film geworden met sterke acteerprestaties. Vooral Esther Gorintin als Eka trekt de aandacht. Gorintin – die in januari 2010 op 96-jarige leeftijd overleed – werd pas een tiental jaren daarvoor ontdekt. Hoewel ze als Eka niet meteen het meeste te zeggen heeft in de film, gaat er heel wat kracht uit van deze kranige oude dame. Maar ook Nino Khomasuridze (Marina) en Dinara Drukarova (Ada) doen het uiterst goed. Het enige eventuele minpuntje is dat film wel heel sterk doet denken aan Good Bye Lenin! waarin ook een moeder afgeschermd wordt voor de waarheid omdat de kinderen oordelen dat het te zwaar om dragen zou zijn.

BEELD EN GELUID
Het beeld in Depuis qu’Otar est Parti is van matige kwaliteit. De kleuren zijn vrij mat en sober maar al bij al past dit wel bij de film en de setting. Wat jammer is, is dat de donkere scènes heel onduidelijk zijn. Op sommige momenten is het bijna onmogelijk nog te onderscheiden wat er gebeurt. Ook het geluid in de film is matig. De muziek is wel passend.


EXTRA'S
Naast de trailer van Depuis Qu’Otar Est Parti vinden we ook nog trailers voor Personal Velocity, Le Tango des Rashevski, Goodbye Lenin ! en Gegen Die Wand wat duidelijk allemaal films zijn voor de meerwaardekijker.
Verder vinden we ook nog een aantal Deleted Scenes. Sommige fragmenten herhalen grote stukken uit de eigenlijk film om kleine flarden extra materiaal te tonen. Andere fragmenten zijn dan weer helemaal nieuw maar al bij al toch niet zo interessant om naar te kijken. Er is ook nog een meer dan 50 minuten durende making-of, helaas zonder Nederlandse ondertitels. Daarbij komt dan nog dat de beelden vaak van povere kwaliteit zijn en de gesprekken niet altijd verstaanbaar.

CONCLUSIE
Depuis Qu’Otar Est Parti is een sfeervolle prent met sterke vertolkingen geworden. Zeker het bekijken waard.