FILM
Charlie (Hugh Grant) wordt vaak als getuige gevraagd op huwelijken, maar heeft totnogtoe de ware niet gevonden. Misschien wacht hij ook te lang, want alle beschikbare huwelijkskandidaten verdwijnen één voor één voor zijn neus. De enige die nog overblijft is een gefrustreerde jeugdliefde met wie hij ooit heeft aangepapt, letterlijk bij gebrek aan beter, die door zijn vrienden smalend Duckface wordt genoemd. Op een huwelijksfeest van een vriend lijken echter zijn kansen te keren wanneer hij de Amerikaanse schone Carrie (Andie MacDowell) ontmoet, en ze uiteindelijk samen in bed belanden voor een vurige onenightstand. Wat Charlie betreft is het daarmee alleszins genoeg geweest voor één keer, want hij schijnt geen intenties te hebben om aan zijn avontuurtje een vervolg te breien, en pas wanneer Carrie uit zijn leven verdwenen is, kan de idioot zichzelf voor zijn kop slaan dat hij geen verdere avances heeft gemaakt. Wanneer de sufkop eindelijk al zijn moed heeft bijeengeschraapt, blijkt Carrie verloofd te zijn met een ander, een saaie Amerikaanse Schot/Schotse Amerikaan/whatever. Charlie wordt geconfronteerd met zijn eigen gevoelens wanneer blijkt dat een andere kennis van hem, Fiona (Kristin Scott Thomas), ook al jarenlang amoureuze gevoelens voor hem heeft gekoesterd, die hij dan nooit heeft beantwoord. De stemming wordt er niet vrolijker op wanneer de uitbundige Schot Gareth (Simon Callow) op de bruiloft van Carrie overlijdt. Gareth, zelf een flamboyante homo en ongebreidelde levensgenieter, laat zijn vrienden in zijn testament de boodschap achter om te leven voor het ogenblik, want elk ogenblik kan je laatste zijn. Uiteindelijk besluit Charlie dan toch maar te trouwen met zijn teerbeminde Duckface. Vlak voor het altaar verneemt hij echter dat Carrie van haar man gescheiden is, en terug vrij is. Om de zaak nog wat erger te maken, is de enige die weet hoe de vork aan de steel zit, en Charlie zou kunnen helpen om zijn nakende huwelijk te stoppen, zijn doofstomme broer.

Ik heb het normaal gezien niet echt begrepen op het romcomgenre - een goede romantische film is per definitie geen komedie en vice versa. Meestal ontaarden dergelijke films na een tijd in onwaarschijnlijke situaties, eindeloos gezwets, liters stroop of in humor van een niveau dat zelfs een vijfjarige in zijn scatologi­sche fase niet meer kan bekoren. Vooral films van Amerikaanse makelij gaan gebukt onder dit soort typische mankementen; tot nader order zijn de meeste uitzonderingen op de regel nog steeds Britse films. Miljonair moet je als filmliefhebber niet zijn, maar het helpt wel. Dit is intussen reeds de vierde release van Four Weddings And A Funeral. In de begindagen der dvd bracht de ter ziele gegane distributiemaatschappij Polygram reeds op dvd een pan & scan-versie uit, die in 2001 gevolgd werd door een versie van MGM, uitgebracht door Fox. Deze had wel het juiste aspect ratio, maar was letterboxed en dus niet anamorfisch. MGM heeft daarna de distributie van zijn titels opnieuw in eigen handen genomen, en bij het rechtzetten van enkele blunders uit het verleden kwam er een deftige versie uit, een "tenth anniversary edition", voor de eerste maal voorzien van Dolby Digital 5.1, een anamorfisch breedbeeldformaat én een niet te versmaden selectie bonusmateriaal. De rechten van desbetreffende film zijn nu weer in de handen van 20th Century Fox, die deze laatste versie weer hebben opgeraapt voor een Blu-rayrelease. Welcome to the beautiful world of the quadruple dip.

Schrijver Richard Curtis brak door met deze goeie ensemblefilm, die vooral weet te overtuigen door de cynische humor, de genietbare karakters en vooral het scenario dat totaal geen losse eindjes schijnt te hebben. Curtis zou met diezelfde Hugh Grant daarna ook nog het scenario van Notting Hill schrijven en daar het succes van deze film nog eens dunnetjes overdoen. Zijn latere regiewerk in Love, Actually bevatte naar mijn bescheiden mening toch iets te veel losse draadjes om even hoog te scoren als deze film. De - op de evidente uitzondering van Andie McDowell na - Britse cast, waaronder Kirstin Scott Thomas, John Hannah, Rowan Atkinson en een nog groen achter zijn oren zijnde melkmuil Hugh Grant, heeft onmiskenbaar flair en stijl, en overtuigend zetten ze met zijn allen een groep vrienden neer die elkaar kennen uit de studententijd, voor wie vriendschap echt wel nog wat waard is. Regisseur Mike Newell weet bovendien, anders dan de doorsnee romantische komedie, enkele dramatischere elementen in zijn film te verwerken. Het fenomeen van ongetrouwde late-twintigers-vroege-dertigers, veelal met bindingsangst, wordt redelijk raak geportretteerd, en Newell weet zelfs variatie in zijn cast te brengen met onder meer een homokoppel (een meesterlijke vertolking van Simon Callow en John Hannah) en een gehandicapte (de dove broer van Grants personage), zonder hierbij te vervallen in de afgezaagde clichés die we in andere films alsmaar moeten verdragen. Niet alle grappen zijn even geslaagd en de pointe zie je soms van ver aankomen (Rowan Atkinson die een kerkdienst leidt en het over de Holy Goat heeft), maar de film is er door de jaren zeker niet slechter op geworden, en laat veel van de smakeloze eenheidsworst van tegenwoordig ver achter zich.

BEELD EN GELUID
Een film als Four Weddings And A Funeral is niet bepaald materiaal om mee uit te pakken op een home theatre, maar deze versie is zeker niet slechter dan de vorige uitgaven op dvd. Zij het dat een storend element zoals de telecine wobble in de openingstitels toch iets beter had mogen weggewerkt zijn. De scherpte van het beeld is nog deftig alhoewel ik het geheel eerder als soft zou bestempelen, de kleuren zien er vrij natuurlijk uit zonder overgesatureerd te zijn, de hoeveelheid grain - die de film overigens een iets natuurlijkere uitstraling geeft - blijft binnen de perken, en er zit voldoende fijn detail in het beeld. De DTS-HD Master Audio 5.1-track klinkt zuiver en smetloos, maar er zit ook niet te veel pompende actie in deze dialooggebaseerde romantische komedie waaraan we zulks zouden kunnen afmeten. Voor zover er iets op gebied van surround te beleven valt, zoals de galm in het kerkgebouw, het regenweer en de extreem vals zingende hippies op het trouwfeest, is alles goed gepositioneerd en aangenaam gemixt zodat dialogen noch muziek overstemmen.

EXTRA'S
Niet alle backcatalogustitels van Fox worden met dezelfde égards behandeld, maar Four Weddings And A Funeral was blijkbaar wél het investeren waard. Eerst en vooral bevat de disk een commentaartrack die ter gelegenheid van de tiende verjaardag van de film ingesproken werd door regisseur Mike Newell, auteur Richard Curtis en producent Duncan Kenworthy. Evenmin als de film zelf is deze track niet echt diepgaand, maar de fans worden wel wat leuke weetjes wijzer. De documentaire Four Weddings And A Funeral in the making (8 min.) is erg promotioneel en weinigzeggend, en dateert nog uit de tijd van de originele release. The Wedding Planners (30 min.) is daar zowat tegengesteld aan: deze documentaire is rond de tiende verjaardag van de film opgenomen en doet verschillende aspecten van de productie uit de doeken. Two Actors And A Director (6 min.) tenslotte bevat een paar korte interviewfragmenten met Hugh Grant, Andie McDowell en Mike Newell. Geloof het of niet, maar men heeft nog vijf verwijderde scènes teruggevonden, die we - al dan niet met commentaar van Kenworthy - kunnen bekijken, maar die door de tand des tijds zijn aangevreten. Vooral de vierde scène geeft ons wat meer randinformatie over de relatie tussen Charlie en zijn vrienden; de andere scènes zijn uitgerokken of gesneuvelde gags. Wat promotioneel materiaal betreft, krijgen we nog een koppel promotionele spots ingeleid door producent Duncan Kenworthy en de trailer van de film.

CONCLUSIE
Deze versie van Four Weddings And A Funeral is een letterlijke port van de versie die aanvankelijk in de Verenigde Staten als exclusiviteit van de keten Target te krijgen was, samen met nog een rijtje MGM-klassiekers. Deze prijsvriendelijke Blu-ray is alleszins zijn geld waard, en de film verveelt na al die tijd nog steeds niet.