In Engeland is de BBC-serie Being Human aan haar vierde seizoen toe en JustBridge Entertainment heeft net het tweede seizoen bij ons op de markt gebracht. De hoogste tijd dus om u deze productie voor te stellen waarin de hoofdrollen zijn gereserveerd voor een vampier, een weerwolf en een spook, die proberen om een zo menselijk mogelijk leven te leiden, want noch Mitchell en George, noch Annie hebben voor hun bizarre situatie gekozen. Ze zijn erin gerold, toevallig en buiten hun wil en ze beseffen dat een normaal leven alleen mogelijk is indien ze erin slagen om hun afwijking verborgen te houden, want ook vampiers, weerwolven en spoken hebben een sterke drang om te overleven.
 

 

Mitchell en George kennen elkaar uit het ziekenhuis van Bristol waar ze allebei aan de slag zijn, de ene als schoonmaker, de andere als ziekenhelper, niet meteen aantrekkelijke jobs voor twee hoogintelligente kerels, maar om voor de hand liggende redenen houden ze zich graag low profile. Bovendien is een ziekenhuis, net zoals een begrafenisbedrijf, een uitstekende omgeving voor een vampier! Maar Mitchell is geen gewone vampier. Hij heeft het drinken van bloed afgezworen. Volgens zijn soortgenoten een onmogelijke en nutteloze onderneming, maar na bijna 100 jaar is de krullenbol met de donkere stoppelbaard erachter gekomen dat het voortdurend vermoorden van mensen zich op de duur tegen de vampiers keert. Z’n keuze plaatst hem in het andere kamp, in dat van de mensen, maar Mitchell zal snel ondervinden dat het ook daar vaak kommer en kwel is.
 

 

George is nog maar net een weerwolf geworden, als collateral damage als het ware, want tijdens een wandeling met een kameraad bij volle maan kon hij de aanval van een weerwolf ternauwernood afwenden. Z’n vriend bleef met een opengereten borstkas in het bos achter. Hij had alleen maar schrammen, maar blijkbaar was hij wel besmet. Sindsdien moet hij elke 29 dagen een oplossing zoeken voor z’n probleem, liefst zo ver mogelijk uit de buurt van levende wezens, want z’n weerwolf doodt zowel mensen als bijv. herten of koeien, en als hij de allereerste keer in hun nieuwe huis niet op tijd weggeraakt, blijft er van de hele inboedel geen spaander heel. Bovendien leert hij dat relaties met vrouwen ook niet eenvoudig zijn voor een weerwolf, want tijdens een pikant spelletje met z’n vriendin Nina, die hij in het ziekenhuis heeft leren kennen, is hij al minstens één keer in de transformatiestatus terechtgekomen, gelukkig niet tijdens de missionarishouding!
 

 

Annie ten slotte is een spook dat zich ophoudt in het huis waar ze een tijd geleden van de trappen viel en haar nek brak. Waarom ze niet is overgegaan is haar een raadsel, maar schijnbaar is haar zaak nog niet helemaal afgewikkeld en kan haar geest geen rust vinden. Met de komst van Mitchell en George verandert haar leven, want niet alleen kunnen ze haar zien en met haar praten, ze stellen haar aanwezigheid ook op prijs. Omdat ze zelf niet kan eten of drinken, maar wel graag in de keukens staat, zet Annie voor haar maten de hele dag thee en koffie. De keukentafel staat altijd vol mokken en ook in de huiskamer dringen ze één na één binnen. Voor buitenstaanders is Annie onzichtbaar, maar niet altijd, want al naargelang de fase waarin haar geest zich bevindt, wordt ze zichtbaar of onzichtbaar, wat tot vervelende situaties aanleiding kan geven. Op haar vriendje Owen is ze nog altijd heel erg verliefd, ook al verdenkt ze hem ervan ontrouw te zijn geweest tijdens hun relatie en het bewijs is z’n nieuwe scharrel die ze tijdens haar leven af en toe in Owens gezelschap zag. Als ze op een keer een déjà vu heeft uit haar leven als mens, beseft Annie dat haar val van de trap niet toevallig was en al evenmin onschuldig en realiseert ze zich waarom ze als spook door haar oude huis rondwaart. Het zorgt voor een ommekeer.
 

 

Being Human is een goedgemaakte tv-serie die verwant is met True Blood (2008) en Misfits (2009), met de ene serie wegens de vampiers en de affaire over bloed, met de andere wegens de vrij jonge cast en het volkse milieu waarin de handeling zich afspeelt, in dit geval Bristol, een provinciestad die het moet stellen zonder de grootsteedse sfeer van Los Angeles of Londen. En ook in Being Human is de uitdieping van de karakters en zijn de onderlinge relaties en verbanden met de buitenwereld veel belangrijker dan het feit dat de ene bloed wil proeven, de andere elke maand in een monster verandert en hun lieftallige huisgenote onzichtbaar is. Het zijn kapstokken waaraan de scenaristen verhalen ophangen, over Annies relatie met haar ex Owen bijv. die veel minder geslaagd was dan ze zich als spook herinnert waardoor haar een koude douche te wachten staat, of Mitchells bijna ziekelijke gewoonte om het met de buren aan te leggen tot ze op een keer het fout gespelde woord ‘peedos’ op z’n deur schilderen en hij zich vol walging afwendt en op de vampierkring van Herrick terugvalt, want uiteindelijk zijn mensen slechter dan vampiers…
 

 

Met deze serie – die in Engeland is uitgegroeid tot een groot succes – mikt de BBC op het moeilijk te bereiken kijkerspubliek tussen 14 en 30 jaar. Bijgevolg zijn de acteurs vooral jong en goeduitziend en is de aangesneden problematiek herkenbaar voor die doelgroep. Wat niet betekent dat Being Human een ouder publiek niet kan interesseren, integendeel, de serie bevat voldoende drama, spanning en interessante verhaallijnen om zelfs diegenen te overtuigen die geen zin hebben in vampiers en weerwolven. De truc zit ‘m in de cast, want Mitchell, George en Annie zijn zeer aantrekkelijke en toch zeer verschillende typetjes die de kijker meteen op hun hand krijgen: Mitchell als de getormenteerde vampier die z’n soortgenoten wil bevrijden van hun bloedverslaving, George die er niet lijkt in te slagen om een gezonde relatie met een vrouw op te bouwen en Annie als vijfde wiel aan de kar, maar die op elk moment op de steun van haar beide vrienden kan rekenen. Voor de spanning zorgt Herrick, de leider van de Bristolse vampiers die vindt dat het tijd is voor een revolutie en die Mitchell tegen het einde van Seizoen 1 op z’n pad zal vinden voor een strijd op leven en dood, want die vindt niet dat de vampiers het menselijke ras voor hun eigen doel kunnen of mogen misbruiken.
 

Het kleurenpalet is anders voor elk van de hoofdpersonages. Mitchell wordt niet alleen in donkere kleren gestopt met een baard die in drie dagen niet is geschoren, ook het licht verandert als hij alleen op stap gaat en in het begrafenisbedrijf wordt de sfeer soms een beetje luguber en nemen neonlampen het over van het minder nadrukkelijke daglicht. George en Annie worden in een natuurlijkere en lichtere omgeving gesitueerd en alleen bij volle maan gebruiken de makers veel staalblauw en zwart om de weerwolf in perfecte omstandigheden naar buiten te laten treden. De CGI is overigens van goede kwaliteit en de transformaties van George zijn bijgevolg geloofwaardig. Being Human is in high definition geschoten en het beeldmateriaal is dan ook technisch helemaal in orde zonder ongerechtigheden. De soundtrack bevat oude Engels hits en recentere rockcomposities (o.a. Radiohead).