SERIE
South Park is niet geschikt voor kinderen. Om er zeker van te zijn dat u deze tekenfilmserie niet per ongeluk laat zien aan uw rondhotsende kleuter, verschijnt die verwittiging zelfs nog even op het scherm voordat het nu al zestiende seizoen van start gaat. En eerlijk weze eerlijk: uw kleuters en peuters zullen er waarschijnlijk niets aan vinden, want de serie zit niet echt op het niveau van - we zeggen maar iets - Maja De Bij. Neen, South Park is gemaakt door volwassenen voor volwassenen en in de verhalen die Matt Stone en Trey Parker over ons uitgieten mogen dan wel enkele peuters in het kleine dorpje South Park de hoofdrol spelen, ze zijn daarom niet minder maatschappijkritisch.


Na vijftien seizoenen en tig keer dat Kenny is doodgegaan (oké, dat is ook alweer enkele seizoenen geleden), zou je verwachten dat er sleet op de formule komt en na de eerste disk krijg je al snel het gevoel dat dat effectief het geval is. Na vijf afleveringen van het seizoen ben je er achter dat de er een reden is waarom mannen de pleebril na het plassen naar beneden moeten doen, dat Tell-Sell oplichterij is, hoe onnozel rages en "mythische wezens" wel kunnen zijn en dat je met goede bedoelingen toch steeds slechte dingen kan verwezelijken. Allemaal leuk en aardig, maar nu niet echt iets waarbij we achterover slaan van het lachen.

Gelukkig brengt de tweede disk wat soelaas. Ze begint met een aflevering die uitblinkt - en effectief grappig is - door het gebrek aan actie, en ook de aflevering waarin Cartman zich opstelt als ultieme koppelaar (bij mensen van gelijksoortig ras wel te verstaan!) zijn effectief leuk en ook Sarcastaball - waarbij je echt moet opletten om na enige tijd nog door te hebben wat wel en niet sarcastisch bedoeld wordt - is een schot in de roos. Cartman is altijd een dikkerd geweest, maar dat hij daaruit voordeel zou kunnen halen, had hij nog nooit bedacht. Nu dus wel en dit in "Raising the Bar", de aflevering waarin reality-tv op de korrel genomen wordt. Disk 2 eindigt met een redelijke, maar niet echte superaflevering omtrent dat wat de man van UPS allemaal wel niet doet als hij langs komt terwijl de bewoner niet thuis is. Neen, we gaan het niet verklappen!


Disk drie bevat vier afleveringen en daarin worden de niet-zo-echt-native bewoners van Hawaii belachelijk gemaakt, krijgen we de ondergang van de videotheek nog eens opgelepeld, wordt de hetze omtrent prestatiebevorderende middelen op wel héél originele manier in beeld gebracht en blijkt dat Obama herverkozen is met de hulp van Cartman en de Chinezen. Je zou voor minder gechoqueerd zijn!

Dit zestiende seizoen van South Park geeft wederom kritiek op een hele schare van onderwerpen die de laatste jaren (vooral in de VS) in het nieuws zijn gekomen, maar het niveau gaat nogal op en neer. Niet altijd zozeer vanwege het gebrek aan humor van de makers, maar het lijkt ons dat de onderwerpen op zich gewoon een stuk minder interessant zijn. En dat op zich is dan weer een duidelijke hint op wat voor banale zaken tegenwoordig het nieuws halen...


BEELD EN GELUID
South Park is nu niet wat je direct hi-tech zou noemen en de serie is ook qua tekenstijl zeer simpel. De verwachtingen liggen dan ook laag op het vlak van beeldkwaliteit en dat verklaart ook waarom vooral de ondertitels zowat het eerste was dat ons opviel: ze zijn zéér hoekig, je zou bijna denken dat men het lettertype van een van de eerste pc's gebruikt heeft en dat is geen positief punt. Er zijn een paar scènes met échte acteurs en die zijn niet echt slecht, maar ze blinken ook niet uit, terwijl in de tekeningen zelf een goed gebruik is gemaakt van kleur, maar er bij momenten toch wel wat problemen opduiken zoals aliasing en compressiefouten hier en daar. Het geluid staat in Dolby Surround  en de 5.1-track levert prima werk, al moeten we daarbij wel vermelden dat de achterste kanalen en subwoofer niet echt uitblinken qua activiteit. De serie is vooral gedreven door dialoog en bevat zéér weinig actie en dus kan je je wel de vraag stellen waarom je zelfs een 5.1-track nodig zou hebben.

EXTRA'S
Qua extra's krijgen we enkele verwijderde scenes en wat mini-audiocommentaren die zo kort zijn dat ze eigenlijk weinig echt interessante informatie bevatten.

CONCLUSIE
South Park seizoen 16 is absoluut niet memorabel te noemen. Er zijn wel enkele leuke afleveringen, maar de algemene kwaliteit van de grappen en de  gekozen onderwerpen gaat teveel op en neer om echt te blijven boeien. Als je de vorige seizoenen al in je bezit hebt is er geen reden om deze reeks ook niet aan te schaffen, maar mocht je met dit seizoen beginnen, dan zal  je je snel afvragen waarom South Park zo'n fenomeen is. En dat zegt genoeg.