De Britse regisseur David Bond is vader twee kleuters van 3 en 5 jaar. Hij kan z’n kinderen maar moeilijk het huis uit krijgen voor een wandeling in het bos of voor een uurtje in een speeltuin. Hij praat erover met z’n moeder en verneemt dat zij als kind heel veel naar buiten ging en Bond herinnert zich de tijd dat hij zelf jong was en heel veel tijd in de natuur doorbracht. Zijn kinderen zijn vervreemd van de natuur. In het beste geval kijken ze nog naar dieren en planten op hun computer en iPad, maar het is niet duidelijk of ze nog een verschil maken tussen wat echt is en wat ze voortdurend in digitale vorm te zien krijgen. Bond praat erover met andere ouders en hij merkt overal hetzelfde patroon, maar wat erger is: hij ontdekt dat sommige ouders zich helemaal geen zorgen schijnen te maken over wat er aan de hand is. En zelfs z’n echtgenote heeft er niet heel veel problemen mee, al vindt ze het wel jammer dat de kinderen niet af en toe in de tuin spelen. Maar moeten ze niet vooral dat doen wat ze zelf leuk vinden?

David Bond wil nagaan hoeveel tijd z’n kinderen met hun computer en iPad bezig zijn en dus laat hij ze zichzelf filmen: ze krijgen elk een cameraatje dat ze 24 uur moeten laten draaien. Dat vinden ze wel fijn, want dan kunnen ze de poes filmen en elkaars deugnieterijen op video vastleggen! Na aftrek van de slaaptijd, de tijd in de auto (op weg naar school), de schooldag zelf, de maaltijden en de douche, blijken de 3- en 5-jarige meer dan een derde van hun vrije tijd naar een computerscherm te staren, wat tijdens de week nog acceptabel is, maar wat tijdens het weekend onwaarschijnlijke afmetingen aanneemt (en procentueel veel hoger ligt). Voor Bond is de maat vol. Het is tijd voor actie, want hij wil dat z’n kinderen weer naar buiten gaan, de natuur in. Hij roept zichzelf uit tot marketeer van de natuur en start een promotiecampagne: hij ontwerpt een logoen raadpleegt een aantal specialisten om te weten te komen hoe hij de zaak aan moet pakken, want hij beschikt uiteraard niet over een fortuin én hij is er zich van bewust dat je de natuur niet verkoopt zoals een frisdrank of een zakje chips. In een volgend stadium legt hij zelfs contacten met zgn. partnerorganisaties, waardoor hij een grote campagne met weinig eigen middelen, maar mét de know how van specialisten, van de grond kan krijgen. Uiteindelijk heeft hij alle troeven in handen en is het nog alleen een kwestie van de natuur aan de kinderen en hun ouders te verkopen…

Deze film zal je leven veranderen, schreef The Guardian ter gelegenheid van de release van de documentaire Project Wild Thing, en hoewel we betwijfelen of dat het geval zal zijn, is het toch goed om even stil te staan bij de manier waarop we kinderen en jongeren opvoeden anno 2015. Er zijn beslist heel wat ouders die van mening zijn dat hun kinderen te veel met consoles, iPads, etc., bezig zijn, maar wellicht zijn ze dat zelf ook, zij het dat het in dat geval om Twitter, Facebook, linkedIn en andere sociale media gaat. Ben je wel eens de enige in een treincoupé met een ouderwetse krant terwijl bijna alle andere reizigers met hun mobieltje of iPad bezig zijn? Of op een terrasje waar de gesprekken tussen tafelgenoten stil zijn gevallen omdat iedereen verwoed op z’n mobieltje zit te tokkelen? Of misschien bent u zelf wel eentje van hen? De toekomst is digitaal, is een van de meest gehoorde slogans, en dat is zonder twijfel het geval, maar houdt de digitale god ons ook gezond en fit? Voor onszelf is die vraag misschien irrelevant, maar is ze dat ook voor de kinderen voor wie we verantwoordelijk zijn en van wie de maatschappij verwacht dat ze zullen opgroeien tot volwassenen met een gezonde lichaam én een gezonde geest? Enig voorbehoud is geen luxe als je leest dat een derde van de kinderen tot tien jaar in de VS obees is als gevolg van een slecht eetpatroon en te weinig fysieke beweging. Slechte voedingsgewoonten kan je moeilijk op het conto van de nieuwe media schrijven, maar fysieke inertie zo veel meer. Regisseur David Bond houdt ons op een subtiele en humoristische wijze een spiegel voor. Waar zijn we mee bezig?, vraagt hij zich af, maar ook: wat doen we eraan en hoe pakken we het aan? Gelukkig zijn kinderen makkelijk toegankelijk en als blijkt dat het alternatief aantrekkelijk is, dan zijn ze bereid om de stap te zetten. Tijdens z’n zoektocht naar de goeie methode, wordt Bond voor verrassingen geplaatst, maar hij laat zich niet afschrikken en past z’n plannen voortdurend aan. Het resultaat is Project Wild Thing, dat ondertussen z’n weg gevonden heeft naar heel veel landen over de hele wereld. En vanaf nu dus ook bij ons!