Nadat Martin Rohde in seizoen 2 wegens moord de gevangenis is ingevlogen, moet Saga Norén (Sofia Helin) eens te meer de politie van Kopenhagen te hulp schieten nadat op een bouwwerf in Malmö het lijk van de Deense activiste Helle Anker wordt teruggevonden. Haar lijk is als het ware "tentoongesteld" in een toneeltje waarin ze fungeert als de moeder van het perfecte traditionele gezinnetje - de andere gezinsleden zijn poppen. Helle was echter militant lesbisch en pleitte voor de oprichting van een genderneutrale kleuterschool. Aanvankelijk lijkt het erop dat de moordenaar zich laat inspireren door de ultra-rechtsconservatieve blog van vlogster Lise Frise Andersen (Sonja Richter), die elke week opnieuw de moeite doet om een filmpje te posten waarin ze de één of andere te links georiënteerde progressieveling door het slijk haalt (en in haar ogen is dat zowat iedereen). Een opmerkelijk detail is echter dat de moordenaar het hart van Helle Anker heeft verwijderd. In het oog van de mediastorm begint zelfs een copycat-moordenaar de moorden op Andersens schietschijven te kopiëren, evenwel zonder het verwijderen van lichaamsdelen, die steevast worden teruggevonden bij het vólgende slachtoffer van de echte moordenaar.

 

Aanvankelijk moet Saga een nieuw team vormen met de Deense Hanne Thomsen (Kirsten Olesen). Bij een huiszoeking in het krot waar Helles vervreemde zoon Morten (Asbjørn Krogh Nissen) woont, een vervreemde Afghanistan-veteraan, trapt Hanne op een landmijn en verliest haar been. De zaak wordt daarom toegewezen aan Henrik Sabroe (Thure Lindhardt), een briljante maar niet helemaal evenwichtige inspecteur die als zes jaar in eenzaamheid leeft nadat zijn vrouw en twee dochters spoorloos zijn verdwenen. Henrik zit zwaar aan de pillen, en hallucineert voortdurend dat zijn vrouw Alice (Katrine Greis-Rosenthal) nog bij hem woont. Henrik kan in elk geval meer empathie opbrengen voor Saga's unieke mentale conditie; de twee worden zelfs friends with benefits; Saga's seksuele appetijt - zonder dat ze zich emotioneel wil binden - vult perfect het gemis aan dat Henrik ervaart bij ontstentenis van zijn vrouw. De seriemoordenaar moordt intussen lustig door en één van zijn volgende slachtoffers is niemand minder dan Saga's eigen baas, Hans Petterson (Dag Malmberg), die weliswaar op het nippertje de moordaanslag overleeft, maar in een diepe coma ligt met een geamputeerde hand. Hans wordt aan het hoofd van de cel vervangen door de iets minder empathische Linn Björkman (Maria Kulle), die zich terecht zorgen maakt over Saga's mentale geestesgesteldheid. Tot overmaat van ramp verschijnt plots uit het niets ook Saga's moeder (Ann Petrén), van wie ze totaal vervreemd is, op het toneel, met het bericht dat haar vader op sterven ligt. Er is echter blijkbaar twintig jaar geleden te veel gebeurd tussen Saga en haar ouders om zomaar even de brokken te lijmen. Emotioneel ontdaan begint Saga fouten te maken, wat voor Linn een goeie reden is om haar van het onderzoek af te halen.

 

Het onderzoek zelf neemt intussen alsmaar meer bizarre wendingen aan. De slachtoffers hebben allemaal een cijfer uit het Babylonische talstelsel aan de binnenkant van hun mond getatoeëerd, en hun lijken worden op een manier opgebaard die sterk doet denken aan de kunstwerken in de privéverzameling van de excentrieke multimiljonair Freddie Holst (Nicolas Bro). Holst heeft zelf een knoert van een lijk in de kast liggen: hij is geobsedeerd door het feit dat zijn vrouw Åsa (Anna Björk) geen kinderen kan krijgen. Daarom heeft hij een meisje, Jeanette (Sarah-Sofie Boussnina), ingehuurd als draagmoeder, terwijl zijn vrouw met een valse prothese rondloopt om de indruk te wekken dat ze zelf zwanger is. In ruil voor haar stilzwijgen belooft Freddie Jeanette financiële steun bij de aankoop van haar droomboerderij. Steun die ze hard nodig heeft, want haar vriendje Marc (Michael Slebsager) worstelt met een zware gokverslaving en draait er alle door Jeanette zuurverdiende centen tegen een ongelofelijk tempo door. Holsts voormalige zakenpartner, de welzijnsgoeroe Claes Sandberg (Reuben Sallmander), die zowel zijn bedrijf als zijn vrouw aan Holst verloren heeft, schept er een diabolisch genoegen in om Freddies kleine geheimpje naar de pers te lekken. Sandberg heeft echter zelf af te rekenen met een stalkster (Louise Peterhoff), wier naam voortdurend in het dossier van de seriemoorden opduikt...

 

En wellicht is de moordenaar nóg iemand anders dan u aanvankelijk in gedachten had. Het derde seizoen van Bron | Broen voert op het ogenblik van schrijven de verkoopstoppers aan en ik ben net in Londen geweest, en ook daar staat de reeks, die in de Scandinavian Noir-uitzendingen van BBC 4 hoge toppen scheerde, onbetwist aan de kop van de box office. Na het briljante tweede seizoen blijkt dit toch a hard act to follow: het aantal incidenten dat men om en rond de Øresundbrug kan verzinnen is stilaan opgedroogd, en als er in dit seizoen nog sprake is van een "brug" tussen Denemarken en Zweden, dan moet u die dit seizoen vooral op metaforisch vlak situeren. Om een verhaal in te vullen dat tien afleveringen moet omvatten, zijn de scenaristen gedwongen om opnieuw een blik seriemoordenaars open te trekken, en waar die in de eerste twee seizoenen telkens nog handelden om politieke motieven, is die component dit seizoen weggevallen. Getrouw aan het principe dat elk seizoen spectaculairder moet zijn dan het vorige, schieten de makers zich ditmaal toch een beetje in de eigen voet. Het verhaal omtrent de moorden is iets té vergezocht, en met enkele moorden in een nevencategorie (lees: niet gepleegd door de maniak van dienst) loopt de body count iets te hoog op om geloofwaardig te blijven. Lichtpunt is echter opnieuw de vertolking van Sofia Helin, die de tics van Saga Norén na drie seizoenen tot in de puntjes beheerst, en het weerwerk van Thure Lindhardt, die op zijn eigen manier al even gestoord is als Saga. De chemie tussen de twee acteurs is tastbaar - niet moeilijk als ze bijna onmiddellijk met elkaar de koffer induiken. Toch missen we stieken Martin Rohde een beetje - acteur Kim Bodnia had laten verstaan dat hij zich moreel niet meer kon vinden in de manier waarop zijn personage in het tweede seizoen was geëvolueerd, en hij hield de eer aan zichzelf. De sfeerschepping in deze Noord-Europese thrillers getuigt echter nog steeds van grote klasse, en bij elke nieuwe Europese (The Tunnel) of Amerikaanse (The Bridge) re-make wordt alsmaar pijnlijker duidelijk dat de anderen niet kunnen wat de Deense en Zweedse openbare omroepen wel kunnen.

BEELD EN GELUID
Het derde seizoen van Bron | Broen ziet er net als zijn twee voorgangers rauw en troosteloos uit. Zowat alle kleuren zijn weggewassen, de settings voelen koud aan, en de rijk geschakeerde schaduwen ogen troosteloos. In donkere scènes, zoals onder de brug waar Morten zich ophoudt, is voldoende detail aanwezig, maar hier en daar worden bepaalde details ook bewust vaag gehouden om niet onmiddellijk de plot weg te geven. Enige minpuntje is alweer het gebruik van 1080i in plaats van 1080p, maar groot is de impact daarvan niet. De geluidstrack is opnieuw uitgevoerd in het Deens en Zweeds in DTS HD-MA 5.1; opnieuw verlies je hier en daar een klein deeltje van de informatie omdat je niet weet wanneer er precies Deens wordt gesproken en wanneer Zweeds.

 

EXTRA'S
Enkel een cross-promotionele trailer om het intussen al zéér omvangrijke Scandinavisch oeuvre van Lumière in de verf te zetten. Je kan de maatschappij niet verwijten dat ze niet in haar eigen product gelooft.

 

CONCLUSIE
Het derde seizoen van Bron | Broen is niet zo sterk als de twee vorige seizoenen, maar naar de compleet gestoorde Saga Norén mogen kijken, is nooit een straf.