Insiders zullen in eerste instantie naar de technische kwaliteit en deze animatiefilmpjes kijken, leken laten zich niet alleen door de animatiestijl verbazen, maar letten uiteraard ook op de inhoudelijke kwaliteit en dan hangt het van je persoonlijke smaak af hoe een filmpje geapprecieerd wordt: is het verhaaltje leuk en origineel, spreekt de achterliggende thematiek aan of is er eerder sprake van een déjà vu-effect of langdradigheid? Na het bekijken van de 16 werkjes is ons besluit: dat er sprake is van een grote diversiteit in stijl, aanpak en thema’s, in zoverre zelfs dat we de helft (8 filmpjes) probleemloos de quotering zeer goed toekennen. Van de rest krijgt de helft (4 filmpjes) een goed opgeplakt en vier andere filmpjes moeten het met een goed-tot-acceptabel stellen; En nee, niet alle bekroonde filmpjes stoppen wíj automatisch in de eerste groep.
Het eerste uitstekende filmpje dat we tegenkomen is Hondenleven (Pieter Vandenabeele, 9’, 2014) wegens een grappig scenario en een zeer eenvoudige lijntechniek waarmee een maximaal effect wordt bereikt. Het is het verhaal over een hondje dat zich tijdens de afwezigheid van z’n baasje zinvol probeert bezig te houden en haar hoopt te verrassen bij thuiskomst. Maar dat pakt telkenmale fout uit… heel eenvoudig en toch verleidelijk. Shattered Past (Boris Sverlow, 8’, 2011) is in verhouding een stuk zwaarder qua thema en animatietechniek, maar technisch is er sprake van een indrukwekkende aanpak die de kijker in de sfeer van de Russische revolutie stort: een schrijver krijgt een beroerte en wordt teruggevoerd naar zijn kindertijd toen zijn familie uit Rusland probeerde weg te komen. Geruchten (Frits Standaert, 7’30”, 2011) is een grappig animatiefilmpje in de goede oude Disney-stijl: drie konijntjes wordt de stuipen op het lijf gejaagd door een vreemd en bonkend geluid. Hun paniek werkt aanstekelijk en in een mum van tijd gaat iedereen in het bos op de loop, naar koning leeuw, want die is sterk en trotseert ieder gevaar… niet alleen kinderen vinden het beslist een topper! Tank (Raoul Servais, 6’, 2014) is gebaseerd op een gedicht over de allereerste tankaanval uit de Eerste Wereldoorlog (15 september 1916). De tekenstijl is prachtig, de kleuren voeren je terug naar de modderige loopgraven langs de IJzer, de sfeer is perfect gecapteerd.
In Het Paradijs (6’, 2014) confronteert Laura Vandewynkel ons met onze eigen tegenstrijdigheden: een blanke man gaat naar Afrika en verbroedert er met de inlandse bevolking. Na zijn terugkeer loop hij op straat een passeert een bedelende zwarte man die hij geen blik gunt. Het deed me denken aan wat een medewerker over een collega ooit zei: hij vindt zwartjes leuk… in Afrika… gebald, mooi geanimeerd en met een niet mis te verstane boodschap. Mia (Wouter Bongaerts, 9’, 2013) is opnieuw een filmpje dat vooral kinderen aan zal spreken over een jong meisje dat in de stad gescheiden raakt van haar moeder en een avontuurlijke zwerftocht aanvat. De tekenstijl is verrassend met uitgerekte en flinterdunne figuren die uit Metropolis van Fritz Lang lijken te zijn weggelopen: anoniem en onpersoonlijk en in fel contrast met de wereld die Mia ondertussen ontdekt. Het figuurtje is wonderlijk getekend en geanimeerd. Eén van de warmste filmpjes uit de collectie. In Crayon d’Amour (Gert Driesen, 5’, 2011) worden animatie en lijntekening gecombineerd en dat werkt uitstekend: na de dood van zijn echtgenote voelt een wat ouder mannetje zich eenzaam. Hij tekent de herinneringen en de mooie momenten uit hun leven op de muur van zijn woon- en slaapkamertje. Aandoenlijk… Heel creatief gaat Roman Klochkov te werk in Natasha (14’, 2012), over een Russische beer die naar Europa is gevlucht om zijn geliefde te bewijzen dat hij geen loser is. Overdag werkt hij in de zoo als beer, ’s avonds speelt hij piano in een bar. Op een keer arriveert ene Gennady in de zoo en die beweert de nieuwe man te zijn van… Natasha.
Niet helemaal perfect, maar niettemin aantrekkelijk is Voltaire (Jan Snoeckx, 11’, 2015) over een windhaan die op een keer van het dak van een vervallen kapel op het platteland wordt gebliksemd. Hij moet dus op zoek naar een nieuwe stek en omdat hij toch een beetje ambitieus is, laat hij z’n oog op de kathedraal in de stad vallen. Maar hij blijkt niet de enige te zijn. Heel mooi getekend en geanimeerd, met veel donkere tinten en nogal wat actie. Het scenario is jammer genoeg niet perfect en zelfs een beetje voorspelbaar. Hetzelfde geldt voor Oh Willy… (Emma De Swaef/Marc James Roels, 17’, 2012) waarvan de makers een keer te veel naar King Kong hebben gekeken. De poppetjes zijn uitstekend gemaakt en hebben een hoge aaibaarheidsfactor en het eerste deel van het filmpje is zelfs verrassend origineel. In de tweede helft dachten we net iets te veel aan Jessica Lang… Pas na het lezen van de bijgeleverde info begrepen we wat Karolien Raeymaekers ons in Oma (7’30”, 2014) wil vertellen. Wij dachten aan een boze heks die door raven wordt verscheurd, maar het komt zelfs niet in de buurt, want Oma is het verhaal over een jong meisje dat haar angst voor haar terminaal zieke grootmoeder probeer te overwinnen. Een slap scenario is dan weer het manco in Day_6011 (Raf Wathion, 14’, 2013), al kan de maker ons wél verleiden met z’n unieke sf-animaties.
Blijven vier animatiefilmpjes over die inhoudelijk toch een beetje te slap, te weinig origineel, te weinig vernieuwend of te langdradig zijn om ons te overtuigen. Vol au Vent (Isabel Bouttens, 7’, 2013) is mooi geanimeerd, maar het scenario heeft te weinig om het lijf. De Volgende (Babs Raedschelders, 5’, 2010) is zeer herkenbaar en technisch aantrekkelijk gemaakt, qua scenario overtuigt het ons niet (de humor is belegen) en de stemmen helpen de productie om zeep. Memee (Evelyn Verschoore, 10’, 2010) is inhoudelijk interessant, de manier waarop het allemaal is voorgesteld gaat na een tijdje vervelen. Diamant (Kris Mergan/Geert Vandenbroele, 12’30”, 2013) is noch vernieuwend qua stijl, noch verrassend qua inhoud.
De samenstellers van Framed hebben uiteraard gelauwerde producties geselecteerd, maar ze hebben vooral ook de grote diversiteit qua stijlen en technieken van de huidige generatie onder de aandacht willen brengen. Daarin zijn ze uitstekend geslaagd, want puur technisch is er op de meeste filmpjes niets aan te merken.
