FILM
Robert McCall (Denzel Washington) heeft een ongelofelijk boeiende (!) job in de zagerij van een tuincentrum. Wanneer zijn collega's vragen naar de job die hij voordien heeft gehad, antwoordt hij al lachend dat hij achtergrond zanger was bij Gladys Knight and The Pips; op die manier ontwijkt hij handig deze netelige kwestie. De man lijdt echter aan verregaande slapeloosheid, en bij zijn nachtelijke bezoeken aan een 24-uursrestaurant geraakt hij aan de praat met Alina (Chloë Grace Moretz), een meisje dat duidelijk het oudste beroep ter wereld uitoefent. Wanneer Robert op een avond getuige is hoe Alina door haar Russische pooier (David Meunier) in elkaar geramd wordt, en het meisje 's anderendaags met een verbouwde smoel op de intensive care blijkt te liggen, besluit hij dat het welletjes is geweest, en hij vermoordt met de blote had de pooier en vier van zijn lijfwachten. Eén en ander doet vermoeden dat Robert vroeger toch een iéts opwindender beroep had dan achtergrondzanger met een afropruik, doch dit terzijde. Spijtig genoeg waren de vijf Russische gangsters het Newyorkse bruggenhoofd van Vladimir Pushkin (Vladimir Kulich), een steenrijke Russische oligarch wiens netwerk zich uitstrekt tot het apparaat van politiek en politie. Pushkin stuurt zijn beste mannetje naar New York om orde op zaken te stellen: Teddy (Marton Csokas) is een onvervalste sociopaat, die prompt begint te graven naar McCall. Maar onze vriend lijkt wel een schaduw: hij heeft géén verleden, géén sociale contacten, kortom, géén leven. Intussen gaat hij wel naarstig door met het decimeren van het personeelsbestand van Pushkin. Totdat Teddy zijn zwakke plek vindt...

 

The Equalizer is een remake van een televisieserie uit de jaren '80, waarin een CIA-agent op rust bijklust als vigilante, en op zijn dooie eentje onrecht bestrijdt. De reboot zou oorspronkelijk geregisseerd worden door Nicolas Winding Refn, maar die kon het niet eens worden over zijn contractuele voorwaarden, en na lange omzwervingen kwam de regie in handen van Antoine Fuqua. Dat de combinatie Fuqua-Washington goed uitpakt, konden we eerder al zien in Training Day, en nadat onder meer Gerard Butler en Russell Crowe de revue passeerden als mogelijke leads, lijkt de keuze voor Denzel Washington méér dan buitengewoon gelukkig toeval. De man laten opdraven als engel des wrakes lijkt een beetje op typecasting, want zijn rol is niet heel verschillend van die in Man On Fire. Evenwel was het de bedoeling om met The Equalizer een franchise te starten, en op het moment van schrijven loopt de sequel in de zalen. The Equalizer kan je nog het beste omschrijven als een superheldenfilm waarbij de superheld in kwestie geen superkrachten heeft.

 

De keuze voor Denzel Washington als drager van de film is gewoon ideaal: hij vertolkt zijn rol als wraakengel doorleefd en met de nodige spiritualiteit. De film startte nochtans onder een slecht gesternte: het fameuze hackingschandaal van Sony bracht aan het licht dat enkele mensen bij Sony twijfels hadden bij de castingkeuze, meer bepaald omwille van Washingtons zwarte huidskleur. Ik weet bij een dergelijke twijfel niet waar ik nu het meest aanstoot aan moet nemen: dat er anno 2014 nog mensen zijn die zo durven redeneren, of aan het feit dat er mensen zijn die aan Washingtons kunde twijfelen; en dat dan nota bene uit de mond van mensen die het feitelijk beter zouden moeten weten. Washington tilt deze standaard wraakfilm enkel en alleen de hoogte in door zijn uiterst gefocuste manier van acteren. De manier waarop hij uiterst afgemeten zijn theezakje in een servet draait voor later gebruik, en met een even groot stoïcisme kokende honing gebruikt om een schotwonde dicht te schroeien, met amper een krimp, leert ons veel over McCalls karakter. Ook de manier waarop hij zijn collega's in de houtzagerij afstandelijk maar vriendelijk bejegent - hij helpt een dikkerdje (Johnny Skourtis) dat graag enkele kilo's zou kwijt geraken om in aanmerking te komen voor een promotie als veiligheidsagent - is secuur en afgemeten. Het helpt natuurlijk ook dat Denzel Washington omringd wordt door een uitmuntende nevencast, waarbij Marton Csokas weliswaar een klein beetje overacteert, maar toch een dreiging vormt; en Chloë Grace Moretz, die bewijst dat ze op relatief jonge leeftijd rollen aankan met veel vlees aan. Haar uitstraling doet een beetje denken aan die van Natalie Portman in Léon, alhoewel ze ouder is dan laatstgenoemde.

 

Antoine Fuqua maakte van The Equalizer een film waarin goed en kwaad duidelijk afgelijnd zijn, maar toch weet hij de voornaamste clichés van het genre te omzeilen. De regisseur neemt ruim zijn tijd om zijn personages te ontwikkelen, wat in dergelijke films al eens ontbreekt, waardoor je voortdurend het gevoel krijgt dat de wereld waarin McCall leeft, een tastbaar deel van een groter geheel is. McCall is een stil water met een diepe grond, een allemansvriend die zó uw buurman zou kunnen zijn. Het duurt dan ook relatief lang vooraleer McCall de items op zijn wraaklijstje begint af te vinken. De eindscène, waarin Washingtons personage een dodelijk kat-en-muisspelletje speelt in het verduisterde tuincentrum, is zeer goed geregisseerd, en niemand neemt aanstoot aan het feit dat onze ruwe burgerwacht zijn tegenstanders op wel héél grafische wijze om zeep helpt. Denk daaraan bij uw volgende bezoek aan de Brico.

BEELD EN GELUID
De Blu-ray van The Equalizer is van referentiekwaliteit, vooral omdat ondanks de eerder povere belichting - McCall trekt er vooral 's nachts op uit om recht te doen geschieden - de beeldkwaliteit top notch is. Details blijven bewaard, de zwartniveau's zijn diep als inkt en de vale kleuren van de verlichting zien er genuanceerd uit, zonder dat we colour bleeding of andere narigheid krijgen. De textuur op onder meer de gelaten is accuraat, alsook de soms redelijk grafische verwondingen die McCall geeft en ontvangt. De DTS-HD MA 7.1-track gaat indrukwekkend breed, en scènes zoals die in het tuincentrum voegen een tastbaar element toe aan de atmosteer. Ook een scène waarin McCall de olieraffinaderij van Pushkin onder handen neemt, is behoorlijk indrukwekkend. In de openingsscène zien we hem aan het werk met een cirkelzaag in het tuincentrum, en de manier waarop die door het hout boort, zou je haast doen geloven dat je werkelijk naast een zaag staat. De dialogen blijven de juiste prioriteit hebben. Alleen de muziekkeuze van de soundtrack is redelijk wisselvallig: briljantere stukken zoals een cover van Joy Division's New Dawn Fades door Moby wordt afgewisseld met zever-rap van Eminem, die blijkbaar Sia Furler zo ver heeft gekregen dat ze op één van zijn nummers (ik heb morele problemen om het te betitelen als een 'muziekstuk') meezingt.

 

EXTRA'S
Eerst en vooral kan je de film bekijken in Vengeance Mode (2:35:00). De film wordt hierdoor enkele keren onderbroken voor een stukje interview, een filmpje van achter de camera of een woordje commentaar. Het is in elk geval een mooie afwisseling met de soms droge commentaartracks die we krijgen voorgeschoteld. Vervolgens komt een reeks featurettes op ons af. Inside The Equalizer (7:51) neemt ons mee naar de origine van de film, namelijk de televisiereeks. maar focust vooral op de karakteristieken van het hoofdpersonage. Denzel Washington: A Different Kind of Superhero (6:56) is vooral een lofzang op de kwaliteiten die de acteur naar de set heeft meegebracht, en alhoewel er kennelijk over hem niet één woord verkeerd kan worden gezegd, is de lof eigenlijk wel terecht. Equalizer Vision: Antoine Fuqua (7:06) behandelt de bijdrage van de regisseur aan het geheel, en vooral dan de manier waarop hij actiescènes regisseert. Children of the Night (5:23) belicht de kwaliteiten van Chloë Grace Moretz, die zeer geloofwaardig een kindhoertje vertolkt. One Man Army: Training and Fighting (6:40) is een werkstuk over de vechtchoreografie, en zingt opnieuw vooral de lof van Denzel Washington, die zijn eigen stunts uitvoert - van een man van zijn kaliber verwachten we eigenlijk niets anders. Home Mart: Taking Care of Business One Bolt at a Time (2:11) is een faux promofilmpje voor het tuincentrum waar McCall werkt. Er volgen nog een fotogalerij en enkele cross-promotionele trailers.

Opteert u voor de 2-disk steelbook, dan krijgt u er op een aparte schijf nog de documentaire The Making of The Equalizer (20:45) bij, een redelijk promotioneel filmpje waarin op een drafje nog eens de voornaamste kwaliteiten van de film uit de doeken worden gedaan.

CONCLUSIE
The Equalizer is een spirituele en erg gestileerde wraakfilm die op een hoger plan getild wordt door de uitstekende vertolking van Denzel Washington, die voor dit soort rollen geboren lijkt. Laat die sequel maar alvast aanrukken, en haal alvast een nagelpistool in huis!