FILM
Tegenwoordig zijn de meeste stunts niet meer dan pure CGI, dit zowel wegens door de hoge kosten als dito risico’s, maar ooit was er een tijd waarin alles echt was. Of tenminste bijna, want het gevaarlijke werk van de acteurs werd opgeknapt door stuntmannen. Mensen wiens gezicht je hooguit ziet in één of andere featurette op een dvd, maar in de jaren '70 was er een echte rage om deze waaghalzen in de bloemetjes te zetten door hun een eigen film te geven. Onder de bekendste uit dit genre rekenen we The Stunt Man, Hooper, Animal, Evel Knievel, Stunts en Death Riders. De meest bizarre, en meteen volgens velen ook één van de betere is Stunt Rock van Brian Trenchard-Smith, die in het midden van de jaren '70 reeds The Man From Hong Kong en Deathcheaters had gemaakt. Dat gebeurde steeds met Grant Page, een Australische stuntman die vooral in de jaren zeventig en tachtig werkte en bij de meeste films van down under betrokken was waaronder Mad Max en Roadgames met Jamie Lee Curtis waarin hij de moordenaar speelde.




Stunt Rock is een nogal vreemde hybride van een rockmuziekconcertfilm, een documentaire en een flinterdun verhaaltje dat zich op een filmset afspeelt. Grant Page, die zichzelf speelt, is de stuntman voor de film Undercover Girl met Monique van de Ven, die ook zichzelf hier vertolkt en voor één keer al haar kleren aanhoudt, maar wel een vrij gevaarlijke stunt zelf uitoefent. De Nederlandse actrice weigert om naar haar agent te luisteren, en onder impuls van Page wil ze steeds meer en meer risico’s nemen. Tussen de gevaarlijke stunts door, waarbij ook beelden gebruikt worden van Deathcheaters, Mad Dog Morgan en The Man from Hong Kong, zien we ook om de haverklap een concertfragment van Sorcery, een hardrockband die naast het brengen van gedateerde heibel ook nog goocheltrucs in hun concerten verwerken.




Stunt Rock heeft zeker zijn verdiensten al was het maar om te zien hoe het vroeger allemaal verliep, maar helaas lijdt de film aan ondermaatse acteerprestaties (met voorop Monique van de Ven met een verschrikkelijk accent) en het feit dat zowat de helft uit concertopnames bestaat van Sorcery, waarbij één of andere goochelende gek allerlei attributen in de fik steekt. Wie gek is op afgelikte ‘70s-hardrock, zal dit waarschijnlijk geen minpunt vinden, wie van in het begin achter oordoppen zoekt, zal zich meer dan één keer ergeren.

BEELD EN GELUID
Deze Blu-ray werd uitgebracht op het Australische Umbrella en is regiovrij. De film is uitgebracht in hun Ozploitation Classics-reeks waarin je een heleboel Australische cult classics terugvindt. De film heeft Engelse ondertiteling en is mooi opgepoetst, wat voor mooie beelden zorgt. Wel dien je er rekening mee te houden dat een deel van de film uit filmmateriaal bestaat, en dat de mooiste beelden (inclusief de heerlijke '70s-kleuren) uit de film komen, het concertgedeelte, dat verspreid is over de film en bijna de helft van de tijd in beslag neemt, is ook wel verzorgd, maar voelt vrij gedateerd aan. De geluidsband is een Engelstalige DTS-HD MA 2.0 waar niets over op te merken valt, behalve dan het onuitstaanbare metalkabaal van Sorcery.




EXTRA’S
Er zijn twee commentaarbanden, eentje met regisseur Brian Trenchard-Smith en Grant Page, en een tweede is eveneens met de regisseur maar dan met acteur Richard Blackburn. Wie gek is op interviews komt hier uitgebreid aan zijn trekken want in The Ultimate Rush gaat men bijna anderhalf uur in gesprek met de filmmaker. Er is nog een interview met Brian Trenchard-Smith, en wel door de mensen achter de ozploitation-documentaire Not Quite Hollywood. Voor wie er niet genoeg van krijgt, hoort de man nog eens een uur kletsen maar dan via een interview uit 2009. Er is een leuke bijdrage van de Trailers From Hell, de website van Joe Dante en via trailers krijg je ook nog een video reel waarin je alle films van Brian Trenchard-Smith kan zien. Bijna hadden we vergeten dat er ook nog een losstaande trailer is. Qua tijd zit het dus meer dan goed op het bonusvlak, vraag is wie daar bijna een volledige dag aan zal willen spenderen. Juist, de freaks!

CONCLUSIE
Dat je nu onmiddellijk Stunt Rock in je winkelmandje moet gaan gooien, zullen we niet beweren, want daar is de film veel te onevenwichtig voor, wel biedt deze (zeg maar) nepdocumentaire een mooie blik achter de schermen van de stunts. Het Hollands gekwebbel van Monique van de Ven en de gedateerde macho-metal van Sorcery moet je er maar bij nemen.