DE BAND
Het kan soms raar keren in het leven. De overlevering wil dat de Oost-Berlijnse heteroseksuele diva AnNa R. en de flamboyante West-Duitse homo Peter Plate op de eerste avond waarop ze elkaar ontmoetten, hun eerste song voor hun band Rosenstolz al schreven, maar de creatieve vonk tussen het duo vertaalde zich allerminst in commercieel succes. Misschien was de tijd in 1991 nog niet rijp voor de zogenaamde Mondänpop, een hybride stijl die zich ergens tussen rock en het klassieke chanson situeert; waar ze op hun eerste concert ruim 30 (!) bezoekers trokken, lieten ze in 2004 het Wuhlheide-openluchttheater in Berlijn afgeladen vol lopen met duizenden uitzinnige betalende bezoekers. Enkel door de hardnekkige vasthoudendheid van enkele hardcore fans, die het nodig vonden in gans Berlijn geen lantaarnpaal onbeplakt te laten, kreeg de band een zekere cultstatus. De originele oplage van hun debuutalbum Soubrette Werd' Ich Nie uit 1992 werd op slechts 100 exemplaren gedrukt, en is, in tegenstelling tot de heruitgaven van 1993 en 2002, een peperduur collector's item.

Smalend wordt over de muziek van Rosenstolz nogal eens gesproken over schwulenmusik, muziek die enkel zou aanslaan bij een homoseksueel publiek, alhoewel de band in 1992 nog nota bene op een homo-concert onder luid gejouw nog net kon wegduiken voor de rondvliegende groenten- en fruitoverschotten. Zeker in de beginperiode van de band was daar misschien wel iets van aan, en produceerde het duo ook enkele stilistische draken van namaak-new wave, waarbij AnNa R. haar zangpartijen vervuilde met kitcherige falsetto's. Na de eerder bescheiden successen van Nur Einmal Noch (1994), Sanfte Verführer (1994) en Mittwoch Is' Er Fällig (1995) bleek de overstap naar een major platenlabel Polydor de juiste keuze, en werd Rosenstolz langzaam maar zeker bekend bij een groter en diverser publiek dan alleen hun cult following, alhoewel dit succes zich altijd heeft beperkt tot het Duitstalige deel van Europa. Een poging op een deel van hun songs te vertalen naar het Frans, om ook bij onze zuiderburen succes te oogsten, liep op een sisser uit. We zouden bijna stellen "gelukkig", want de taal van Goethe is toch het natuurlijk biotoop voor deze band. Ook hebben de beide bandleden dit succes moeten ondersteunen met zowat elke pfennig die ze bij elkaar konden schrapen, en bij het verschijnen van het eerste album bij Polydor, Objekt Der Begierde (1996) was de kassa echt wel compleet leeg.



Gelukkig keerde dan het tij. AnNa leerde al doende om haar stem beter te controleren, en kan vandaag wonderlijk genoeg nog best omschreven worden als een nachtegaal in een latex-outfit - haar SM-imago bijschaven zat er daarentegen niet in. Toch is het sletterige skimpy outfit-personage dat ze op het podium zet een zekere karikatuur, wat een beetje inspeelt op het thema van hun eerste min of meer verkopende single Schlampenfieber (letterlijk vertaald zoiets als "slonzenkoorts"). Peter, het muzikale brein achter het duo, komt zeer openlijk uit voor zijn geaardheid - hij kan het zelfs niet laten om er constant grapjes over te maken - en hij gebruikt Rosenstolz ook als een platform voor de gelijkberechtiging van homo's in huwelijkszaken (het thema van de song met de toepasselijke titel Ja, Ich Will), inzameling van fondsen voor de bestrijding van AIDS, en op hun laatste album trekt de man aardig van leer tegen de discriminerende houding van de (zowel oude als nieuwe) paus tegen de principes van de Griekse liefde. Het politieke activisme - het is tenslotte een Berlijnse band - heeft zich intussen nog uitgebreid naar onder meer het verzet tegen de Iraakse oorlog (Laut, 2003). En de groep is niet te beroerd om hun imago aan te wenden om bijvoorbeeld midden in een optreden met een collectebus door het publiek te wandelen. Maar vooral: het publiek bleef trouw volgen. Rosenstolz werd doodgenegeerd door de reguliere media, alsook door zogenaamde "alternatieve" zenders zoals MTV (U weet wel, voor wie de grenzen van de alternativiteit ongeveer ophouden bij R.E.M.) en ook het waanzinnig populaire Duitse muziekkanaal Viva toonde de groep geen seconde screentijd waardig. Desondanks bleven de zalen voor de concerten van Rosenstolz voller en voller lopen, vooral door de mond-op-mondreclame, totdat de groep incontournable werd.

In 2002 trouwde Peter met zijn vaste vriend Ulf Leo Sommer, die zich meer en meer als het onzichtbare lid van de groep inwerkt, zo'n beetje als Rollo Armstrong voor Faithless. De thema's van zijn muziek zijn vaak (homo-)erotisch getint (Die Zigarette Danach en de promotie van anonieme seks in een hotelletje in Sex Im Hotel laten niet veel aan de verbeelding over), maar onder de invloed van AnNa is de thematiek van het oeuvre van Rosenstolz gevoelig uitgebreid, zij het dat het merendeel van de songs nog steeds over ontspoorde relaties (Es Tut Noch Immer Weh), prostitutie (Schlampenfieber, Die Schlampen Sind Müde), en zelfs mentale problemen (Ausgesperrt) gaat, of de teksten volgestouwd zitten met dubbele bodems met een ranzig SM-kantje aan (Wilkommen). De universele kernboodschap die Rosenstolz uitdraagt is echter kort en kernachtig samengevat in de titel van hun album uit 2002: Macht Liebe!. Pas in de laatste paar albums durft AnNa met een optimistische kijk de liefde onvoorwaardelijk tegemoet treden (Ich Geh In Flammen Auf), maar het is toch nog steeds liefde die beladen is met schuld en boete (Ich Bin Ich), en om de haverklap een pijnlijke breuk te verwerken krijgt (Nichts Von Allerdem Tut Mir Leid).



Vanwaar dan, ondanks al deze tegenkantingen, het soort succes dat stadions doet vollopen? Heel eenvoudig: de muziek van Rosenstolz wordt album na album tastbaar beter - zeker wanneer je bedenkt dat AnNa ooit probeerde zich in de klassieke muziekschool trachtte te verkopen met een nummer van - en dan mag U nú gruwelen - Whitney Houston. Rosenstolz is meer geëvolueerd naar een door jong en oud aanvaardbaar, braver, minder radicaal maar daarom niet minder princiepsvast, imago, en heeft een zeer flexibel repertoire opgebouwd waarin de oudere nummers tot in het oneindige herbewerkt en geremixt worden om toch maar aan te sluiten bij hun huidige setlist. Wat onder meer ervoor zorgt dat AnNa en Peter er een sport van gemaakt hebben om bij elke tournee hun grootste nummer, het punkachtige Schlampenfieber, in een ander kleedje te steken. Op Live Aus Berlin (2003) klonk het nummer als een slecht afkooksel van krautrock, op Zuckerschlampen Live (1999) werd voorwaar geopteerd voor een creoolse rasta-versie, en op deze Herz-tour grijpen ze terug naar goeie ouwerwetse college rock.Ook flirten met Latijns-Amerikaanse ritmes, het Unplugged-fenomeen... de polymorfe songs lijken onuitputbaar in andere, meer bij de stijl van het laatst uitgebrachte nieuwe album herwerkt te worden.

De eerste echte commerciële doorbraak volgde in 1997, na een niet zo evident concert voor 10.000 toeschouwers in Novosibirsk, op uitnodiging van het Goethe Instituut. Lijnrecht daartegenover staat de volgens ons verschrikkelijk slechte beslissing om mee te doen aan de preselecties van - yuk - het Eurovisie-songfestival in 1998. De inzending van Rosenstolz, Herzensschöner werd (gelukkig) slechts tweede, en als dusdanig niet geselecteerd - de groep had volgens ons nog niet genoeg bouquet om werkelijk groots te gaan - maar het leverde hen wel een aardige naambekendheid op, én een meerverkoop van hun recentste album Die Schlampen Sind Müde (1997). Een hoogst profetische titel: het imago van duikelnicht en doorgedraaide feeks werd eind jaren '90 definitief de kast in geduwd, en Rosenstolz kwam - alweer - met iets nieuws uit de bus. Met Alles Gute (1998), een verzamelalbum dat de Eurosong-inzending bevatte, werd dan de kroon op het commerciële werk gezet.



Dan kwamen er enkele kwakkelende albums, die overschaduwd werden door een dispuut met hun oude platenfirma, die, terend op het huidige succes, tot groot ongenoegen van AnNa en Peter hadden besloten om de back-catalogus terug heruit te geven, net op het moment dat Kassengift (2000) in de winkel kwam, en Polydor tot overmaat van ramp ook het nog eens tijd vond op een compilatie-cd Stolz Der Rosen - Das Beste Und Mehr (2000) uit te brengen. Het contrast tussen Rosenstolz oude en nieuwe stijl werd nog eens extra vertroebeld, en de consumenten wisten nu feitelijk zélf niet meer wat voor soort muziek Rosenstolz bracht. Desondanks werd Kassengift een nummer één-album - overigens het eerste voor Rosenstolz. Nu is de groep in de jaren 2000 heropgestaan, en ditmaal zit - hopelijk voor die twee - een pan-Europese doorbraak er wél in; vlot inspelend op het succes van de home-cinema hoopten ze overigens een korreltje mee te pikken door het nummer Wilkommen op de soundtrack van Sommersturm te plaatsen. Macht Liebe (2002) was nog maar een voorbode van wat komen zou; vooral de twee uitstekende cd's Herz (2004) en Das Große Leben (2006), ook allebei nummer één-albums, het eerste zelfs op 1 week tijd, schoof de groep definitief naar de top van het Duitse muziekwereldje, en eindelijk krijgt de band de erkenning die ze jarenlang verdienden. En ook artistiek kreeg de groep de erkenning waar ze zo hard voor hebben gevochten, door middel van diverse prestigieuze muziekprijzen. De sound die ze heden ten dage bezigen is met weinig te vergelijken: enkel een nummer als Ich Komm An Dich Nicht Weiter uit Herz lijkt qua zang van AnNa wat op een Duitstalige variant van Nina Persson van The Cardigans. Voor de rest is Rosenstolz tot rust gekomen in hun natuurlijke biotoop: de betere Duitse singer-songwritermuziek die zich van de concurrentie onderscheidt door hun veelal aangebrande, diep-melancholische en zwaarmoedige teksten. En in tegenstelling tot weleer is er nu wél genoeg geld voor deftige orchestratie en professionele productie.

CONCERT
Vooral Das Große Leben, waarvan je op de site van de band alle nummers kan voorbeluisteren, is een album met niet één zwak moment, een eigenschap die we niet veel cd's kunnen toedichten. We kunnen U van harte aanbevelen eens een kijkje te nemen op hun site, en een paar van de nummers van laatstgenoemd album voor te beluisteren, om de smaak te pakken te krijgen. Jammer genoeg werd deze concertregistratie opgenomen in 2004, twee jaar voor het verschijnen van hun volgens mij sterkste CD uit hun oeuvre. Het concert waar we hier getuige van zijn, is het laatste in een twee maanden durende reeks die diende om het album Herz te ondersteunen, en bevat uiteraard erg veel materiaal uit laatstgenoemde CD. Maar ook de oudere nummers, zoals Wenn Du Aufwachst uit het cultalbum Soubrette Wird' Ich Nie is in een gloednieuw jasje gestoken.



De mix van oude en nieuwe songs laat ook toe dat Peter Plate enkele van de vocalen voor zijn rekening neemt, dit in tegenstelling tot de recentste albums waarin AnNa nadrukkelijk als leadvocaliste naar voren treedt. De nummers in kwestie (Sex Im Hotel, Die Zigarette Danach...) worden echter voornamelijk door AnNa benut om nóg maar eens van outfit te gaan veranderen, elke keer met een geassorteerde hoed. De zevenkoppige begeleidingsband, moet onder meer een violiste, wordt ook een rustpauze gegund in dit bijzonder lange concert (2u20!) wanneer AnNa en Peter op de voorste bühne een akoestische set spelen, met onder meer Die Schlampen Sind Müde en Lachen. Kippenvel-ballads zoals Ausgesperrt, Wenn Du Aufwachst, Der Moment en Alles Wird Besser worden afgewisseld met meezingers als Sternraketen en Schlampenfieber, onversneden punkrock in Das Gelbe Monster, gothische Carmina Burana-toestanden Amo Vitam, waarin AnNa in het Latijn (!) zingt hoe plezierig ze seksen toch vindt ("amo generem") - en wie zijn wij om haar ongelijk te geven? -, chanson (Die Zigarette Danach) en zelfs een bluesy cover van Selig's Ohne Dich. De ballads zijn alleszins een stuk inspirerender, en hebben intelligentere teksten. Niet toevallig waarschijnlijk bevat het nieuwe album Das Große Leben eerder nummers van deze laatste soort. Bij de uptempo-nummers pakt Bastard erg goed uit qua melodische structuur, en is daarmee één van de weinige songs die voller klinken dan de eerder matte studio-versie op Kassengift.

Rosenstolz pakt uit met een zeer onderhoudend en afwisselend concert. Het enige minpuntje wat aan te stippen valt, is dat de twee beste nummers uit Herz, Ich Komm An Dich Nicht Weiter en Gib Mir Mehr Himmel, niet op de setlist staan, alhoewel dat half goedgemaakt wordt doordat het laatstgenoemde nummer de aftiteling siert.

TRACKLIST
1. Sternraketen
2. Alles Wird Besser
3. Eine Frage Des Lichts
4. Es Tut Immer Noch Weh
5. Wenn Du Aufwachst
6. Sex Im Hotel
7. Das Gelbe Monster
8. Die Schlampen Sind Müde
9. Lachen
10. Bastard
11. Schlampenfieber
12. Ausgesperrt
13. Die Zigarette Danach
14. Ohne Dich
15. Die Liebe Ist Tot
16. Es Könnt' Ein Anfang Sein
17. Willkommen
18. Amo Vitam
19. Liebe Ist Alles
20. Ich Will Mich Verlieben
21. Königin
22. Das Beste Im Leben
23. Der Moment
24. Augenblick (Dezember)



BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit van deze dvd is eerder matig. Het voornaamste probleem zijn de talrijke compressiefouten, die al bij de aanvang van het concert zich manifesteren wanneer de camera over de stage pant. Ook van de laatste paar nummers, waarbij Peter Plate voor een grote luidspekerbox staat, doet ons tranen in de ogen krijgen door de heftige macro-blocks die in de speaker te zien zijn. Het beeld is ook nogal korzelig, en mist af en toe wat scherpte. De kleuren zijn goed en neigen een beetje naar oververzadigdheid. Een goede concert-dvd staat of valt echter met de geluidskwaliteit, en die is zeer zeker in orde. We hebben de keuze tussen DTS 5.1, Dolby Digital 5.1 en Dolby Surround 2.0, waarbij we de eerste in detail beluisterd hebben en de tweede gesampled. De studio-albums van Rosenstolz maken een iets strakker geproducete indruk, maar de akoestiek op de Berlijnse wei mag er ook zijn. De viool en de piano-intro van Willkommen klinken behoorlijk toonvast, en zijn voldoende gescheiden van de andere instrumenten om een goeie indruk na te laten. Er is een ondertitelingsspoor voorzien waarmee je de songteksten tijdens het concert kan bekijken.

EXTRA'S
Twee extra's die nog het vermelden waard zijn, zijn een documentaire van een minuut of twintig, vooral bestaande uit interview, en een videoclip van het nieuwe, ter promotie van de dvd uitgebrachte nummer Der größten Trick. In de menu's zit er ook nog een slideshow, maar die is maar mank gepresenteerd.



CONCLUSIE
Willkommen In Unserer Welt biedt een aardige staalkaart van wat Rosenstolz in de periode 1991-2004 verwezenlijkt heeft. Vooral de geluidskwaliteit van deze dvd is prima.

DISCOGRAFIE
Toch even een klein woordje over de vele Rosenstolz-cd's die her en der zijn uitgegeven. Volgende albums horen in een deftige Rosenstolz-collectie thuis:
• Soubrette Werd' Ich Nie (1992, tweemaal heruitgegeven)
• Nur Einmal Noch (1994)
• Sanfte Verführer (1994)
• Mittwoch Is' Er Fällig (1995)
en van na de overstap naar Polydor (nu opgekocht door Universal Music):
• Objekt Der Begierde (1996)
• Die Schlampen Sind Müde (1997)
• Zucker (1999)
• Kassengift (2000)
• Macht Liebe (2002)
• Herz (2004)
• Das Große Leben (2006)

Compilatie-cd's zijn
• Alles Gute - Das Beste Von 19921998 (1998)
• Stolz Der Rose - Das Beste Und Mehr (2000)

Verder is er nog een hele lading verzamel-cd's met ouder werk van Rosenstolz beschikbaar, waarvan hun ex-producer Tom Müller de rechten bezit: Ohne Worte - Die Karaoke-CD, Kuss Der Diebe, Erwarten Se Nix, 2005 Wenn Du Aufwachst en Mondkuss. Deze bevatten echter niets wat al niet op de officiële en genoeg heruitgebrachte releases te vinden is, alhoewel Mondkuss als een aardige instapset kan beschouwd worden.

En live-opnamen vindt U onder meer op
• Zuckerschlampen Live (1991)
• Live Aus Berlin (2003)

Tot slot voor de échte harde kern: de fanclub heeft in 1997 en 1999 ook nog twee cd's met onuitgegeven tracks verzameld, Raritäten en Raritäten 2 die enkel in de officiële Rosenstolz-webwinkel te krijgen zijn.

WEBSITE
U vindt een hoop beluisterbare fragmenten op de officiële site van Rosenstolz.