FILM
Voormalige special ops-soldaat Brett Prescott (Dean Cochran) heeft twee jaar na zijn laatste missie in Libië een job als air marshal, een soort gewapende agent die op vliegtuigen meereist. Op een vlucht van een niet nader genoemd Oostblokland (het is overigens overduidelijk Bulgarije) naar New York nemen zes moslimterroristen de vlucht over. Aan boord bevinden zich naast een paar hostessen die in katzwijm vallen voor de mooie ogen van Prescott ook nog een onbegeleid ettertje (Luke Leavitt), een senator (Tim Thomerson) en zijn drugsverslaafde dochter (Rebekah Hoyle), en om de boel compleet te krijgen zit er ook nog een verstekeling (Marii Rosenov) in het ruim. Na een reeks ongeloofwaardige plotwendingen beginnen de gijzelnemers te ruziën of ze nu 30 miljoen losgeld plus de vrijlating van acht broeders (die allemaal Mohammed heten) zullen vragen, of het vliegtuig in een cruiseschip boren. Eén of ander débardeurke uit het Witte Huis mag daarbij komen pleiten om het vliegtuig door F16's uit de lucht te laten schieten - wat ineens ons probleem zou oplossen en het verhaal een beetje zou inkorten. Na nog een reeks ongeloofwaardigere plotwendingen landt het vliegtuig echter op een eilandje voor de Italiaanse kust... en stijgt weer op.




Bij een laatste bezoek aan een rommelmarkt kreeg ik van een standhoudster een doos volgens haar onverkoopbare dvd's in mijn pollen geduwd, gratis en voor niks, en dat laatste is maar goed ook, want mocht ik aan deze film ook maar één cent gegeven hebben, ik zou me bekocht gevoeld hebben. Altijd in voor een avontuurtje heb ik de doos in dank aangenomen, en ik kan me vervolgens laven aan een hoop bagger die zelfs de recyclagecontainer niet meer lust. In die reeks presenteren we u vandaag Air Marshal, een film die wordt opgehangen aan de tandpastasmile van een Mooi En Meedogenloos-acteur waar ik nog nooit van gehoord heb, en aan speciale effecten die rechtstreeks gefilmd zijn met Microsoft Flight Simulator voor Windows 3.1. Het oude filmlabel RCV was indertijd ervoor berucht dat ze af en toe crap van het laagste allooi een kans gaven, en deze schijf (ik ben een beetje aarzelend om deze als "film" te klassificeren) is een wanhopige Amerikaanse hoop onverbeterlijke prut die voornamelijk moet dienen om het 9/11-trauma te verwerken. Uiteraard zijn de baddies een hoop ondefinieerbare Arabieren die Amerika zien als de Grote Satan, en allemaal Mohammed heten, behalve Aziz, die heet Achmed. Niet dat we per se zitten te wachten op een overdosis politieke correctheid, maar er is een ondergrens waar je best niet onder duikt, en deze film heeft wat dat betreft een nieuw laagterecord gezet.




Het acteerwerk, of wat daarvoor moet doorgaan, is afschuwelijk belabberd en wordt moeiteloos overklast door elke willekeurige amateurtoneelvereniging. Ik heb de schijf nog eens in het bijzonder gecheckt, en toch is dit géén productie van de beruchte studio The Asylum, maar het had evenwel gekund. Naast het feit dat alle clichés over gijzelingsfilms op één hoopje worden gegooid, is de uitvoering ervan deplorabel, en vooral de speciale effecten zijn kennelijk gedraaid in het spookhuis op de Sinksenfoor. Voeg daarbij nog enkele mislukte pogingen tot humor, zoals die van de verstekeling die blijkbaar zomaar in de bagageruimte kan geraken in de hoop om - hou u vast - in Frankfurt aan een job te geraken, en u krijgt een rommelige productie waarvan het grootste shock-moment is dat iemand deze groen licht heeft gegeven.




BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit ligt op deze single layer-schijf nog net binnen de grenzen van het aanvaardbare, maar de details zijn door DNR verdwenen en de gezichten zien eruit alsof ze rechtstreeks uit Madame Tussaud zijn komen aanwandelen. Anderzijds is de beeldvoering wel gedetailleerd genoeg om te zien dat allen beelden van het vliegtuig in de lucht hopeloos slechte computertrucages zijn. De geluidsband is uitgevoerd in Dolby Digital 5.1, maar in deze afschuwelijk slechte mix zit geen detail en alles zit in de voorste kanalen gemixt in één warrig klinkende boel die weerklinkt alsof ze door een loden buis komt. De dialogen zijn hier en daar pijnlijk slecht genasynchroniseerd, met als laagtepunt in de openingsscène één van de hostessen die klinkt als Donald Duck.




EXTRA'S
U wordt verplicht bij het opstarten enkele cross-promotionele trailers te bekijken van films die kennelijk al even slecht zijn.

CONCLUSIE
Air Marshal is een schijf die u absoluut moet mijden, zelfs al krijgt u ze zoals in mijn geval gratis. De schijf als koffie-onderzetter gebruiken is nuttiger.