FILM
Een film met Charles Bronson is altijd wel een beetje smullen. Reeds vanaf de jaren '60 was de acteur te zien in allerlei bijrollen in meesterlijke blockbusters (van The Magnificent Seven tot The Great Escape), maar eens de jaren '70 aanbraken, was hij bekend genoeg om alleen een film te dragen. Een van de eerste, en meteen ook één van de minst bekendste is Violent City, een Italiaanse film die in Europa werd uitgebracht als Città Violenta. De film deed het behoorlijk in Europa, maar in de VS was deze actiefilm een grote flop, en dat kwam hoogstwaarschijnlijk omdat Telly Savalas, die ook in de film zat met een bijrol, veel populairder was dan Bronson. De twee konden het op de set amper met elkaar vinden, en volgens Sergio Sollima, die veel respect heeft voor Bronson, zei de acteur amper 30 woorden buiten de opnames. De misdaadthriller werd drie jaar later nog eens uitgebracht in de Verenigde Staten, maar dan als The Family, en bijna 15 minuten korter.




Sergio Sollima, die vooral naam had gemaakt met de westerns The Big Gundown en Run, Man, Run, vond het scenario dat hij van de producers kreeg maar niks. Toch hapte hij toe omdat hij als Italiaan de kans kreeg om in Amerika te gaan filmen. Hij mocht zelfs wat sleutelen aan het scenario. Daarbij kreeg hij de hulp van arthouseregisseuse Lina Wertmüller, die drie jaar later voor haar Love And Anarchy (die qua genre een compleet andere film is) een nominatie voor een Gouden Palm zou krijgen. Oorspronkelijk zou de film Jon Voight en Sharon Tate in de hoofdrollen hebben, maar Charles Manson besliste daar anders over, en dus werd het er één voor Charles Bronson en Jill Ireland, die met Bronson getrouwd was en in zestien van zijn films meespeelde.




Bronson speelt de rol van huurmoordenaar Jeff Heston die samen met zijn liefje Vanessa (Ireland) op vakantie is op de Maagdeneilanden. De film begint als een typische Bronson-film, waarin we zien hoe de man in ontbloot bovenlijf een boot bestuurt terwijl hij met één vingerknip zijn liefje bevrijdt van haar bikinitopje. Toen kon zoiets nog. Eens aan land worden, ze achterna gezeten door een bende schurken die onder leiding staan van Jeffs voormalige baas. Dat vormt een aanleiding tot een wilde achtervolging, waarvan Bronson beweerde dat het gepikt was van Bullitt, maar Sergio Sollima verweerde zich door te zeggen dat hij dit soort scènes al in Ibiza had geschoten nog voor er sprake was van de Steve McQueen-film. Jeff raakt in de gevangenis voor de schietpartij, maar via de misdaadbaas Al Weber (Telly Savalas) wordt hij vrijgelaten en reist hij naar New Orleans, waar hij onmiddellijk wordt aangesproken door misdadigers die voor Weber werken.




Sergio Sollima beschouwt Violent City als een film over een huurmoordenaar die in diepe crisis zit met zichzelf en zijn bazen. Dat is qua omschrijving lang zo slecht nog niet, want net zoals in Death Wish speelt Bronson nu ook weer het zwijgzame type dat iedereen omver kogelt die hem in de weg loopt. Het grote probleem blijft het rammelende scenario, ook al is de eindfinale er één om nooit te vergeten. Je merkt wel dat hier de hand van een groot regisseur ontbreekt, of wie weet is het gewoon het geld dat mankeert, maar dankzij de schitterende vertolkingen en de score van Ennio Morricone (die bij de eerste screening in slaap viel tijdens de film) is Violent City een meer dan leuke '70's-thriller.

BEELD EN GELUID
De film is ook uitgebracht op 88 Films, maar wij hebben voor ons de release van het Amerikaanse Kino Lorber liggen. Dat betekent natuurlijk een regiogebonden schijfje, maar ook een garantie voor een schitterend beeld. Mankementen zijn er niet terug te vinden en de details zijn haarscherp. Helaas loopt het bij het geluid volledig mis. Ergens rond de helft springt de Engelse soundtrack geregeld om naar de Italiaanse, wat het kijkgenot aardig bederft. Wel hebben we niet kunnen achterhalen dat dit te wijten is aan een technisch defect of omdat de originele Engelse audioband deels verloren ging.




EXTRA'S
Naast een trailer en een audiocommentaar van Paul Talbot die het boek Bronson's Loose! schreef vind je hier een interview van een kwartiertje met Sergio Sollima dat afkomstig is van de Blue Underground-release. De leukste extra is dat The Family (de verkorte Amerikaanse versie van Violent City die drie jaar later uitkwam) hier te vinden is op een bijkomende Blu-ray.

CONCLUSIE
Violent City is heerlijke Charles Bronson-nonsens waarin de acteur wat mag rollebollen met zijn vrouw Jill Ireland en iedereen omver knallen die in zijn weg loopt. In zijn oeuvre vind je beslist beter werk, toch is dit een aanrader voor de fans van het genre.