FILM
Emma Woodhouse (Anya Taylor-Joy) woont met haar vader (Bill Nighy) op het Hartfield-landgoed, en ondanks dat ze de 21 al heeft bereikt, is ze nog single. Dat weerhoudt haar echter niet om zich godganser dagen bezig te houden met het koppelen. Wanneer haar voormalige gouvernante, Miss Taylor (Gemma Whelan) trouwt met Mr.Weston (Rupert Graves), neemt ze de ouderloze Harriet Smith (Mia Goth) onder haar vleugels, met het idee om haar zo snel mogelijk uit te huwelijken aan een goeie partij. Ene Robert Partin (Connor Swindells), een melkveehouder van bescheiden komaf, heeft alvast een oogje op haar laten vallen, maar Emma meet dat de dominee, Mr. Elton (Josh O'Connor), een betere partij is. Elton is echter niet verliefd op Harriet, maar op Emma zelf, en tegen dan is de chaos onoverzichtelijk. Dan komt echter Frank Churchill (Callum Turner) ten tonele, de zoon van Mr. Weston, die zijn achternaam heeft aangepast naar die van wijlen zijn oom, om aanspraak te kunnen maken op de niet te versmaden erfenis van zijn tante. Frank redt Harriet van een aanval van zigeunerkinderen, en het schijnt tussen de twee te klikken, maar Emma heeft gezworen om er deze keer tussenuit te blijven om niet opnieuw een ramp te veroorzaken. Dan komt echter Franks tante te overlijden, en blijkt dat hij al die tijd gevoelens heeft gehad voor een andere vrouw, Jane Fairfax (Amber Anderson), met wie een relatie voor tantelief onbespreekbaar was. En al die tijd heeft Emma geen oog voor de schoonbroer van haar zus, George Knightley (Johnny Flynn), die smoorverliefd op haar is, maar laten we zeggen niet makkelijk in de omgang is.




Emma is een lichtvoetige bewerking van Jane Austen's relatiekomedie, die helaas een beetje gebukt gaat onder een veelheid van personages waardoor je in het begin even door het bos de bomen niet meer ziet. Regisseur Autumn de Wilde kleurt volledig binnen de lijntjes en begint nergens te experimenteren, en langs één kant is dat goed, want op een nieuwe Anna Karenina zaten we niet te wachten. Het grootste deel van de gravitas werd op de schouders van Anya Taylor-Joy gelicht, die het titelpersonage vlot en overtuigd neerzet, en alhoewel de film niet dadelijk kan uitpakken met grootse hoogtepunten, blijft het geheel lekker twee uur wegkabbelen. Het humoristische aspect deemstert wel wat weg in de achtergrond en er wordt volop de kaart van de kostuumdramaromantiek getrokken. Liefhebbers van het genre maken met deze versie van Emma een veilige keuze.




BEELD EN GELUID
Een kostuumdrama als Emma is gebaat bij somptueuze visuals, en liefhebbers van het genre worden hier dan ook getrakteerd op een verzameling prachtige decors en kostuums die heerlijk gedetailleerd zijn. De HD-transfer is scherp en bevat een plejade aan mooie primaire kleuren die in alle nuances schitteren. Ook de vele shots in de natuur zijn prachtig en overtuigend. Fouten zitten er niet in het beeld. De DTS-HD MA 5.1-track van deze dialooggedreven film pakt vooral uit met enkele opmerkelijke keuzes op de soundtrack, gaande van a capella folksongs tot en met Mozart, gespeeld op een authentiek instrument door actrice Amber Anderson zelf. Veel surrounds zijn er niet te beleven, maar dit is een propere track en netjes gemixte zonder meer.




EXTRA'S
Regisseur Autumn de Wilde, screenwriter Eleanor Catton en director of photography Christopher Blauvelt leveren een evenwichtige audiocommertaartrack die zowel inhoudelijk als technisch wat biedt. Voor de Wilde is het overigens haar eerste en totnogtoe enige film, de dame is eigenlijk fotografe gespecializeerd in muziekfotografie. De film is met twee uur net niet te lang, vandaar dat de verwijderde scènes (13:24) op de montagetafel gesneuveld zijn. Er is een flauwe gag reel (10:53), en voor de rest 3 making of-documentaires. A Playful Tease (4:57) biedt ons een blik op de casting en het voorbereiden van de acteurs op hun rol, vooral dan Anya Taylor-Joy en Mia Goth. The Autumn Gaze (4:46) toont ons hoe regisseuse Autumn de Wilde haar debuut heeft aangepakt, en Crafting a Colorful World (4:48) leert ons dat er qua productiedesign niet op een dollar werd gekeken.

CONCLUSIE
Emma is vooral lichtvoetig entertainment waar je enerzijds niet te hard bij mag nadenken, maar anderzijds wel even je hoofd moet bijhouden om de personages uit elkaar te kunnen houden. Visueel is dit een prachtige film, maar het blijft wel vooral voer voor genreliefhebbers.