FILM
Na de dood van haar prins-gemaal valt koningin Victoria (Judi Dench) in een staat van onverschilligheid. Ze trekt zich terug in haar paleizen, niemand van het personeel mag nog naar binnen of naar buiten zonder haar toestemming, en de sfeer is nog het beste te beschrijven als een jaren durende koffietafel. Tory-eerste minister Disraeli (Antony Sher) maakt zich niet al te veel zorgen over het feit dat de koningin plots ook geen zin meer heeft om het land te besturen, maar moet af en toe de republikeins gezinde volksvertegenwoordigers in bedwang houden, terwijl hij volop bij de prins van Wales (David Westhead), de vermoedelijke nieuwe monarch, kan slijmen naar hartelust. Met lede ogen moet de hofhouding toezien hoe de koningin een vertrouwenspersoon van wijlen haar man, de Schot John Brown (Billy Connolly) vanuit het koninklijke buitenverblijf Balmoral naar Windsor laat overkomen om de paarden te verzorgen. Alhoewel Brown geen blad voor de mond neemt, en bij hun eerste ontmoeting zelfs met een zeer ongepaste opmerking hare majesteit choqueert, kan hij door zijn koppigheid haar toch bewegen om tenminste dagelijks een wandeling in open lucht te maken. Stukje bij beetje krijgt Queen Victoria terug zin in het leven, maar van het opheffen van de officiële rouw of het hernemen van haar officiële functies is vooralsnog geen sprake. Naarmate de jaren verstrijken trekt Victoria zich terug op Balmoral, en eigent John Brown zich meer en meer de positie van lijfwacht / beschermengel / hoofdbediende toe. Hiermee maakt hij zich ongelofelijk veel vijanden, niet alleen onder het andere personeel, maar zelfs onder het gewone volk die de "roddels" over de nieuwe "minnaar" van de koningin als zoete koek slikken.

Vlak voor Shakespeare In Love leverde regisseur John Madden ook al een pracht van een historische kostuumfilm af. De film speelde natuurlijk handig in op de tijdelijke heropleving van het Britse kostuumdrama in de tweede helft van de jaren '90, wanneer ook regisseurs als Shekhar Kapur (Elizabeth) goed in de markt liggende bio-pics over the ancient British way of life, liefst dan nog van adellijke figuren, hadden lopen. Dat Madden daarbij Judi Dench als koningin castte, lijkt de goede keuze, gezien de manier waarop ze in Shakespeare In Love niet meer nodig zou hebben dan een knip van haar wimpers om de wispelturigheid van Elisabeth I gestalte te geven. Maar de keuze voor de voornamelijk in comedy's spelende Billy Connolly als de flamboyante maar uit het goede hout gesneden Schot John Brown is op zijn minst verrassend te noemen. Alle lof overigens voor Connolly, want hij steelt in deze prent werkelijk de show. Zijn karakter maakt in de film ook de grootste evolutie door, gaande van de onverantwoorde stijfkop tot de tot in het paranoïde bezorgde trouwe dienaar van de koningin, maar telkens met zijn pose respect afdwingend. Voor de rest heeft Madden voornamelijk oog voor het historisch correct in beeld brengen van de grillen van het hof tijdens de heerschappij van Victoria: als zij stopt met eten, moet iedereen aan tafel automatisch ook stoppen met eten, en als zij en de prinsessen besluiten om pootje te gaan baden, dan kan dat natuurlijk alleen wanneer de dames in kwestie "zedig gekleed" zijn - lees: tot aan de hals ingepakt, in meerdere lagen. Het scenario is natuurlijk de zoveelste variant op de onmogelijke, platonische liefde tussen de verschillende standen, maar het verhaal is ook tegelijkertijd het verhaal van het verwerken van een rouwperiode voor een erg geliefde echtgenoot, en is wat dat betreft zeker niet pompeus of overdreven, zoals dit soort film wel eens pleegt te zijn. Maar zelfs zonder dit alles is het uitspelen van twee zeer goede acteurs, Dench en Connolly, die hun rol minutieus onder de knie hebben en erg goed op elkaar inspelen, alleen al een bestaansreden voor deze film.

BEELD EN GELUID
Aangezien deze release jammer genoeg niet te krijgen is in de Benelux, zijn we maar naar de UK-versie uitgeweken. De technische kwaliteit hiervan is op zijn minst voor verbetering vatbaar te noemen. Het 1.85:1-beeld is niet anamorf op het (enkelzijdig) schijfje gezet, wat betekent dat je de manuele breedbeeldinstellingen van je TV maar beter onder de knie hebt. De Engelse close caption-ondertiteling valt hierbij - een geluk bij een ongeluk - in het feitelijke beeld, waardoor er geen informatie verloren gaat. En de ondertiteling is, gezien het soms zware accent van de acteurs, geen overbodige luxe, maar deze is vrij accuraat gedaan. Het beeld zelf is niet echt om over naar huis te schrijven: de kleuren ogen erg somber, in vele shots in de paleizen van Queen Victoria ontbreekt het aan fijn detail om van alle details in de decors te kunnen genieten, en de print vertoont heel wat beschadigingen, gaande van witte vlekken tot zelfs donkere vuiltjes die in de telecine-transfer blijken te zitten. Net als de gewone Engelse ondertiteling die op de hoes beloofd werd, is er geen Dolby Digital 5.1-track aanwezig. De vermelding "Dolby Digital 5.1: Dolby Surround 2.0" is erg misleidend. De 2.0-track is goed maar niet om over naar huis te schrijven. Vooral in de buitenopname mist deze behoorlijk aan richting, en aan meer dan een gewoon heldere dialoog moet je je hier niet verwachten.

EXTRA'S
Deze disc bevat geen extra's.

CONCLUSIE
Her Majesty Mrs. Brown bewijst dat (pseudo-)historische drama's John Madden (Shakespeare In Love, Captain Corelli's Mandolin) wel liggen. Zijn filmstijl is niet echt vernieuwend te noemen, maar wel solide genoeg; de film wordt eerder gedragen door de goede vertolkingen van Judi Dench en Billy Connolly. De technische kwaliteit van deze disc is wat aan de teleurstellende kant, dus tel hier zeker geen fortuin voor neer.