FILM
Toen we het nieuws te horen kregen dat er plannen waren om Stephen King's lijvige boek 'Dreamcather' te verfilmen, bleven we achter met een tweeledig gevoel. Enerzijds enorm opgetogen omdat Dreamcather een fantastisch werk is dat je op bepaalde momenten vol afgrijzen achterlaat en op andere momenten enorm surrealistisch overkomt (en net zoals bij Lord Of The Rings wil je natuurlijk zien hoe zich dit op het witte doek laat vertalen). Anderzijds sceptisch omdat het ons inziens enorm moeilijk leek om datzelfde hypnotische, specifieke King-leesgevoel te creëren zoals die in het boek bladzijde na bladzijde zorgvuldig gestyleerd op je afkomt. Maar als Peter Jackson dit kan bij Tolkien, dat moet iemand anders mits enig sleutelwerk eveneens in staat zijn één van de meest lijvige King-romans adequaat op het bioscoopscherm te toveren, niet? De kritieken waren echter niet mals. De film werd zowat overal neergesabeld en de enige reden waarom Dreamcatcher niet volledig de grond ingeboord werd is het feit dat hij van de hand is van grootmeester Lawrence Kasdan (hij had in de pap te brokken bij o.a Raiders Of The Lost Ark, The Empire Strikes Back, The Big Chill, etc..) en zo iemand rest nog wel een beetje krediet bij de critici.

Het verhaal speelt zich naar goede gewoonte af in en rond Maine, het geboortedorp van de auteur. Elk jaar trekken vier jeugdvrienden naar de bossen aldaar om er naar goede gewoonte een ferm potje te jagen. Via flashbacks uit hun jeugd maken we kennis met Henry (Thomas Jane), Beaver (Jason Lee), Jonesy (Damian Lewis) en Pete (Timothy Olyphant). Tijdens één van die flashbacks zien we ook hoe ze destijds in contact kwamen met Duddits (Donnie Walhberg), een minder begaafde jongeman die ze gezamelijk uit de klauwen redden van enkele bullebakken. Zonder het echt te beseffen krijgen ze een cadeautje in ruil van Duddits, een soort van psychische gave waarmee de één al moeilijker kan leven dan de ander. Terwijl de vier ondertussen volwassen geworden vrienden jeugdherinneringen ophalen tijdens hun jaarlijks uitje, stort niet ver van hen een ruimtetuig neer met een hoop niet al te vriendelijke buitenaardse wezens. Niet snel daarna vinden ze een verdwaalde wandelaar die blijkbaar last heeft van zware maagoprispingen en niet alledaagse flatulentie. Algauw blijkt er meer aan de hand te zijn met deze man dan alleen enkele ongewenste geluiden en geurtjes...

Krabt u zich nu al in het haar ? Wacht dan nog even want we gooien hierbij nog eens een alien-kolonisatie plan ala The X-Files, een virus (grappig 'Ripley' genoemd, want de film bezit niet voor niks een zware Alien-knipoog) en een gekke kolonel (een weinig voorstellende rol van Morgan Freeman) en zijn halfzachte ondergeschikte (Tom Sizemore) die zich al jaren specialiseren in de 'cover-up' van dergelijke buitenaardse ruimtetuig-ongevallen.

Alleszins een dikke pluim op de hoed van mijnheer Kasdan om zich te wagen aan deze King-verfilming. Er zijn zoveel subplots en zoveel mogelijke manieren waarop het mis kon gaan dat ook wij er destijds niet gerust in waren toen de film in de zalen kwam. Na het bekijken ervan in de bioscoop leek het ons overduidelijk: voor iemand die het boek niet gelezen heeft kan deze film onmogelijk een grote meevaller zijn. Het bevat te snel afgehandelde verhaallijnen, te veel details die over het hoofd gezien werden, teveel karakters die men te snel moest introduceren, te weinig feeling met het boek en zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan. Met ondernam nochtans een goede poging om het geheel zo evenwijdig mogelijk met het boek te laten verlopen door klasbak William Goldman (The Marathon Man, The Princess Bride, Misery) binnen te halen als scenarist. Ook dit mocht niet baten. Het geheel voelt aan alsof er talloze keren aan het script werd gesleuteld, een enorme hoop scènes er op het laatste moment nog vantussen vielen en weer andere er nog sneller tussengekleefd werden. Dit alles maakt van Dreamcatcher een bizar kijkstuk. Een hele resem klasse-acteurs die stevige prestaties neerzetten onder leiding van Kasdan, die gekend staat als dé acteur-regisseur bij uitstek, gecombineerd met een volledig dolgedraaid scenario. Misschien dat het geheel beter tot z'n recht gekomen was als mini-serie, misschien ook niet. Feit is dat Stephen King's boeken enorm moeilijk te verfilmen blijven, en dat een succesvol boek van deze auteur niet garant staat voor een succesvolle verfilming!

BEELD EN GELUID
Het anamorfische beeldformaat bezit een aspectratio van 2.35:1 en beviel ons uitstekend! Vooral de buitenscènes in de besneeuwde bossen van Maine zijn een lust voor het oog en bezitten zelfs nog iets meer detail en helderheid dan de binnenscènes. Af en toe merkten we een lichte edge-enhancement op en een paar keer viel er ons een vuiltje op, maar gelukkig bleef dit beperkt. Het kleurenpalet is extreem goed uitgebalanceerd en nergens was er sprake van grain. De bijgeleverde Dolby Digital 5.1-track is bevredigend maar ook niks meer. Er wordt enkele keren aggresief gebruik gemaakt van de surrounds maar naar ons oordeel veel te weinig. Dit is dan ook het enige minpuntje want verder is de track goed uitgebalanceerd met een krachtig baskanaal, een goeie presentatie uit de frontspeakers en verstaanbare dialogen. Ook de uitzonderlijke mooie muziek van de bekende componist James Newton Howard krijgt een mooie spreiding en klinkt buitengewoon goed.

EXTRA’S
Jammer genoeg geen sprake van een audiocommentaar tussen de extra's. Bij enkele scènes hadden we wel degelijk een toelichting willen horen van de regisseur over het hoe en waarom hij het op een dergelijke manier aanpakte. In de plaats daarvan moeten we ons tevreden stellen met een interview van the man himself: Stephen King. Voor de camera gebracht na een ruwe viewing van de film praat hij kort over het hoe en waarom hij dit boek geschreven heeft (King schreef het nadat hij bijna het leven liet in een verkeersongeval). Verder zijn er vijf verwijderde scènes toegevoegd, waaronder een meer 'subtiel' alternatief einde en is er nog een visuele effecten featurette van zo'n zevental minuten. Afronden doen we met een prachtige trailer (een van de betere die we de afgelopen jaren te zien kregen). Alle extra's zijn Nederlands te ondertitelen.

CONCLUSIE
Eenvoudige conclusie hier: ben je fan van het boek, dan moet je gewoon deze film zien en voor jezelf de vergelijking maken. Anderen kunnen hem altijd eens huren om te zien hoe moeilijk het is om van een Stephen King-boek een adequate verfilming te maken. De technische presentatie is alleszins uitstekend en onder de extra's vallen vooral het interview met King zelf en de prachtige trailer op.