FILM
Ik heb het normaal gezien niet echt begrepen op 'romantische komedies'. Het begrip alleen al is een contradictio in terminis: een goede romantische film is per definitie geen komedie en vice versa. Meestal ontaarden dergelijke films na een tijd in onwaarschijnlijke situaties, eindeloos gezwets, liters stroop of in humor van een niveau dat zelfs een vijfjarige in zijn scatologische fase niet meer kan bekoren. Vooral films van Amerikaanse makelij gaan gebukt onder dit soort typische mankementen; tot nader order zijn de meeste uitzonderingen op de regel nog steeds Britse films.

Charlie, Hugh Grant dus, wordt vaak als getuige gevraagd op huwelijken, maar heeft totnogtoe de ware niet gevonden. Misschien wacht hij ook te lang, want alle beschikbare huwelijkskandidaten verdwijnen één voor één voor zijn neus. De enige die nog overblijft is een jeugdliefde met wie hij ooit heeft aangepapt bij gebrek aan beter. Op een huwelijksfeest van een vriend lijken echter zijn kansen te keren, wanneer hij de Amerikaanse Carrie (Andie MacDowell) ontmoet, en ze uiteindelijk samen in bed belanden voor een one night stand. Wat Charlie betreft alleszins genoeg voor één keer, want hij schijnt geen intenties te hebben om er een vervolg aan te breien, en pas wanneer Carrie uit zijn leven verdwenen is, kan hij zichzelf voor zijn kop slaan omdat hij geen verdere avances heeft gemaakt. Wanneer hij eindelijk al zijn moed heeft bijeengeraapt, blijkt Carrie verloofd te zijn met een ander, een saaie Amerikaan. Charlie wordt geconfronteerd met zijn eigen gevoelens wanneer blijkt dat een andere kennis van hem, Fiona (Kristin Scott Thomas), ook al jarenlang amoureuze gevoelens voor hem heeft gekoesterd, die hij dan nooit heeft beantwoord. De stemming wordt er niet vrolijker op wanneer de uitbundige schot Gareth (Simon Callow) op de bruiloft van Carrie overlijdt. Gareth, zelf homo, laat zijn vrienden in zijn testament de boodschap achter om te leven voor het ogenblik, want elk ogenblik kan je laatste zijn. Uiteindelijk besluit Charlie dan toch maar te trouwen met zijn eerste vriendin. Vlak voor zijn eigen huwelijk verneemt hij dan dat Carrie van haar man gescheiden is, en terug vrij is. Om de zaak nog wat erger te maken, is de enige die weet hoe de vork aan de steel zit, en Charlie zou kunnen helpen om zijn nakende huwelijk te stoppen, zijn doofstomme broer.



Miljonair moet je als dvd-liefhebber niet zijn, maar het helpt wel. Dit is reeds de derde release van Four Weddings And A Funeral. In de begindagen der dvd bracht de ter ziele gegane distributiemaatschappij Polygram reeds een pan & scan-versie uit, die in 2001 gevolgd werd door een versie van MGM, uitgebracht door Fox. Deze had wel het juiste aspect ratio, maar was letterboxed en dus niet anamorfisch. MGM heeft, zoals welbekend, de distributie van zijn titels opnieuw in eigen handen genomen, en is onder meer bezig met enkele blunders uit het verleden recht te zetten. Eén daarvan is eindelijk een deftige versie van Four Weddings And A Funeral, voor de gelegenheid uitgebracht als "tenth anniversary edition", ditmaal voor de eerste maal voorzien van Dolby Digital 5.1, een anamorfisch breedbeeldformaat én een niet te versmaden selectie bonusmateriaal.

Schrijver Richard Curtis brak door met deze goeie ensemblefilm, die vooral weet te overtuigen door de cynische humor, de genietbare karakters en vooral het scenario dat totaal geen losse eindjes schijnt te hebben. Curtis zou met diezelfde Hugh Grant daarna ook nog het scenario van Notting Hill schrijven en daar het succes van deze film nog eens dunnetjes overdoen. Zijn recente regiewerk in Love Actually bevatte naar onze bescheiden mening toch iets te veel losse draadjes om even hoog te scoren als deze film. De - op de evidente uitzondering van Andie McDowell na - Britse cast, waaronder Kirstin Scott Thomas, John Hannah, Rowan Atkinson en een nog groen achter zijn oren zijnde melkmuil Hugh Grant, heeft onmiskenbaar flair en stijl, en overtuigend zetten ze met zijn allen een groep vrienden neer die elkaar kennen uit de studententijd, voor wie vriendschap echt wel nog wat waard is. Regisseur Mike Newell weet bovendien, anders dan de doorsnee romantische komedie, enkele dramatischere elementen in zijn film te verwerken. Het fenomeen van ongetrouwde late-twintigers-vroege dertigers, veelal met bindingsangst, wordt redelijk raak geportretteerd, en Newell weet zelfs variatie in zijn cast te brengen met onder meer een homokoppel (een meesterlijke vertolking van Simon Callow en John Hannah) en een gehandicapte (de dove broer van Grants personage), zonder hierbij te vervallen in de afgezaagde clichés die we in andere films alsmaar moeten verdragen. Niet alle grappen zijn even geslaagd en de pointe zie je soms van ver aankomen, maar de film is er door de jaren zeker niet slechter op geworden, en laat veel van de smakeloze eenheidsworst van tegenwoordig ver achter zich.



BEELD EN GELUID
Een pan en scan-versie, een niet-anamorfische versie... is dit nu eindelijk de versie waar we op zaten te wachten? Het antwoord is ondubbelzinnig ja. Tegenover de vorige release is het beeld een flink stuk scherper geworden, en het contrast is veel beter. De kleuren verschillen met de vorige release dag en nacht op gebied van natuurlijkheid en helderheid. Er zitten weinig artefacts in het beeld, ook weer in tegenstelling tot de vorige release, en het enige wat we echt fundamenteel zouden kunnen aanmerken op de beeldkwaliteit is het nogal regelmatig voorkomen van edge enhancement, vooral wanneer er gefocust wordt op de personages in de voorgrond en de achtergrond wat minder scherp wordt weergegeven. Ook is het laatste puntje ruis nog niet weg. Toch is het ten opzichte van de oude release niet een bank, maar een hele klas vooruit. Wat echter de balans helemaal doet doorslaan in het voordeel van deze nieuwe release is de schitterende geluidstrack. Bij de eerste bruiloft, waarbij de receptie in open lucht plaatsvindt, hoor je de vogels op de achtergrond kwetteren, en wordt er voor een film die het anders alleen van dialogen moet hebben, erg strak gebruik gemaakt van de mogelijkheden van de surroundkanalen. Veel subwooferactiviteit valt er niet te bespeuren, maar deze film heeft dat echt niet nodig. Ook de soundtrack profiteert van de goede surround-spreiding. In één scene klonk de dialoog echter onnatuurlijk dof, namelijk in de scène waarin Charlie nog voor zijn huwelijk een laatste keer een glas klinkt met zijn vrienden, en Fiona (Kristin Scott Thomas) hierbij een kleine speech houdt. Deze kleine foutjes aan beeld en geluid weerhouden ons om topscores toe te kennen, maar als we zien waar we vandaan komen met deze film, is dit een technisch keurige versie.



EXTRA'S
Op de eerste twee uitgaven van Four Weddings And A Funeral waren slechts een paar verwaarloosbare kleine extra's terug te vinden, zoals een videoclip en een trailer. Deze versie doet echter dit onrecht wat teniet. Eerst en vooral bevat de eerste disc een recente commentaartrack, speciaal voor de tiende verjaardag van de film ingesproken door regisseur Mike Newell, auteur Richard Curtis en producent Duncan Kenworthy. Evenmin als de film zelf is deze track niet echt diepgaand, maar de fans worden wel wat leuke weetjes wijzer.

De meeste extra's zijn terug te vinden op de (single layer) tweede disc. Daar beginnen we met drie documentaires. De eerste, "The Making Of Four Weddings And A Funeral" (8 min.) is erg promotioneel en weinigzeggend, en dateert nog uit de tijd van de originele release. "The Wedding Planners" (30 min.) is daar zowat tegengesteld aan: deze documentaire is recent opgenomen en doet verschillende aspecten van de productie uit de doeken. "Two Actors And A Director" (6 min.) tenslotte bevat een paar korte interviewfragmenten met Hugh Grant, Andie McDowell en Mike Newell. Geloof het of niet, maar men heeft nog vijf verwijderde scènes teruggevonden, die we - al dan niet met commentaar van de producent - kunnen bekijken, maar die door de tand des tijds zijn aangevreten. Vooral de vierde scène geeft ons wat meer randinformatie over de relatie tussen Charlie en zijn vrienden; de andere scènes zijn uitgerokken of gesneuvelde gags. Wat promotioneel materiaal betreft, krijgen we nog een galerij met foto's achter de schermen, twee promotionele spots ingeleid door producent Duncan Kenworthy, en om af te sluiten de trailer van de film. Op deze laatste na zijn alle extra's voorzien van Nederlandse ondertiteling.

De release werd in een mooie slipcase gestoken; enige commentaar bij de afwerking is dat de filmdisc en de bonusdisc visueel nauwelijks van elkaar te onderscheiden zijn.



CONCLUSIE
We hebben er (te) lang op moeten wachten, maar dit is volgens ons de versie van Four Weddings And A Funeral zoals die de eerste keer had moeten gemaakt zijn. Het is ergerlijk hoe de dvd-liefhebbers alweer eens op kosten worden gejaagd omdat ze een nieuwe, betere versie moeten kopen, maar deze release is zijn geld waard, en we kunnen alleen maar met veel plezier constateren dat MGM het heruitbrengen van hun releases onder eigen beheer ernstig nemen.