SERIE
In 1987 werd in de Verenigde Staten het Fox televisienetwerk opgericht. Omdat de zender zich vanaf het begin een rebels imago wilde aanmeten, werd het licht op groen gezet voor een project dat bij geen enkele andere zender ingang zou hebben gevonden: Married... With Children. In tegenstelling tot de sitcoms over brave families zoals de Cosby's, die elke week middels een lachband het scherm teisterden met domestieke probleempjes en de onvermijdelijke zedenles, maakte televisiekijkend Amerika kennis met de Bundy's, een marginale, asociale white trash-familie zonder manieren of toekomstperspectieven. Eén van de werktitels van de reeks was overigens "Not The Cosby's", maar omwille van de legale implicaties werd hiervan afgezien.

Aan het hoofd van de familie staat Al (Ed O'Neill), een minimumloon-slaaf die zich onledig houdt met schoenen verkopen aan dikke dames, en daarnaast kankeren over hoe slecht hij het wel niet heeft. En Al heeft reden tot klagen, want zijn vrouw Peggy (Katey Sagal) is een sekshongerige, geldverslindende slons wiens poten te scheef aan haar lijf staan om ook maar iets in het huishouden te kunnen uitrichten. Ongelofelijk maar waar, maar het huwelijk is ook nog eens "gezegend" met twee onopvoedbare kinderen. Dochter Kelly (Christina Applegate) is in al die jaren uitgegroeid tot het prototype van het domme blondje, altijd vallend op de verkeerde soort jongens, aanwezig op de verkeerde soort feestjes en uitgedost in het verkeerde soort kleren. Haar jongere broer Bud (David Faustino) is een vervelend ettertje die voortdurend zijn ouders en zijn zus geld kan aftroggelen, en voor de rest een voor zijn leeftijd onbehoorlijk seksueel appetijt heeft. De Bundy's zijn de schrik van de buurt, zitten voortdurend op elkaar te katten, maar trekken altijd samen aan één touw als aan één van hen geraakt wordt. De antagonisten van dienst zijn het trendy koppel Steve (David Garrison) en Marcy (Amanda Bearse) Rhoades, die bij het begin van het eerste seizoen net in het huis naast de Bundy's zijn ingetrokken. Sociaal zijn ze als tweeverdieners duidelijk een stuk welgestelder, en politiek veel correcter dan hun vreselijke buren. Nochtans zijn ze ook niet zonder gebreken: Steve is een slaafse voetveeg, op wie Marcy, eerder het dominante type, zich gewillig kan uitleven. Een vaak aangeboorde bron van conflict zijn de eeuwige scheldpartijen tussen Al en Marcy, waarbij die eerste probeert om de saaie Steve wat onder de vleugels van zijn bezitterige echtgenote onderuit te trekken, en hem wat van het leven probeert te laten genieten. Maar als het dan grondig fout loopt - wat gewoonlijk het geval is - trekt Al er maar wat snel zijn handen vanaf en laat Steve op de blaren zitten.

Married... With Children lokte eertijds veel controverse uit, maar was ook in zekere zin een wegbereider voor het minder schoongelikte subsegment van het comedy-genre. Zonder de Bundy's hadden we bijvoorbeeld nooit de Simpsons gehad. Er werd in de reeks niet alleen openlijk over seks gepraat, de traditionele familiewaarden werden week na week door het slijk gesleurd en de reeks was één aaneenschakeling van slechte opvoedgewoonten, platvloerse toestanden en seksuele innuendo. Juist het feit dat de reeks zodanig over the top wass, zorgde ervoor dat de creatieve breinen achter Married... With Children de grenzen van de goede smaak elke keer weer een beetje verder konden verleggen. Wat in het Amerikaanse televisielandschap overigens broodnodig was, gezien de dikke lagen stroop waarmee families als The Cosby's een spekgladde weg achter zich hadden gelaten. Fijnzinnigheid was overigens nooit de sterkste kant van de reeks; wie zich ergert over grappen over toiletpotten, eten waar de hond al heeft aangezeten en het immer falende libido van Al Bundy, laten deze kelk maar beter aan zich passeren.

Met 11 seizoenen heeft de reeks uiteindelijk zichzelf ruimschoots gepasseerd, en wat in 1987 nog een schandaal leek, is anno 2005 dagelijkse kost. Toch heeft de reeks een grote impact op televisieland gehad, alhoewel het succes niet door alle acteurs even goed is verzilverd geworden. Vooral Ed O'Neill heeft hart en ziel aan zijn rol van Al Bundy gegeven, wat hem uiteraard als beroeps-loser tot lieveling van het publiek maakte - nog zoiets, Married... With Children werd opgenomen voor een levend publiek, wat naar Amerikaanse normen eerder uitzonderlijk was. Zoals hij zelf in het bonusmateriaal toelicht, heeft het intense werk aan de reeks de verdere uitbouw van zijn carrière wat in de weg gestaan, maar zowel hij als de rest van de cast is het er volmondig over eens dat ze zich elf jaar lang rot hebben geamuseerd. Verder heeft Katey Sagal recent nog vier seizoenen lang haar stem geleend aan Turanga Leela in Futurama, en vooral voor Christina Applegate betekende de reeks de lancering van haar carrière, alhoewel ze nog vaak te stereotiep gecast wordt als een dom blondje. Ze is er zelfs in geslaagd om van "Kelly" een scheldwoord te maken.

Wie mij en mijn traditionele afkeer voor Amerikaanse sitcoms kent, kan ongeveer de kwaliteit van de reeks inschatten door alleen al het feit dat ik deze niet de grond inboor. Zeker de eerste paar reeksen van Married... With Children waren innovatief, hadden een goeie plot, aanstekelijke personages, maar bevatten vooral een flinke dosis zelfspot en absolute politieke incorrectheid. Vreemd genoeg krijgt deze reeks van de keuring alleen maar een icoon mee voor geweld (Al heeft soms nogal losse vuisten) en niet voor vuile praat, alhoewel ik me niet dadelijk een comedy met nóg ranzigere dialogen voor de geest kan halen.

AFLEVERINGEN
1. Pilot
Na vijftien jaar huwelijk heeft de asociale familie Bundy nog steeds geen vrienden gemaakt. Peggy probeert dat te verhelpen door de nieuwe buren, Steve en Marcy, uit te nodigen. Dit is een lelijke streep door de rekening van Al, die aan kaartjes voor een basketbalwedstrijd kon geraken. Het wordt al snel duidelijk dat Steve bij Marcy danig onder de sloef ligt.

2. Thinergy
Marcy heeft Peggy wijsgemaakt dat haar uitgebluste seksleven opnieuw tot bloei zal komen als ze een speciaal energierijk dieet volgt. Tot ergernis van de familie wordt Peggy er alleen maar chagrijniger door.

3. Sixteen years and what do you get?
Al en Peggy zijn zestien jaar getrouwd. Alhoewel ze afgesproken hebben om voor elkaar geen cadeautjes te kopen, is Al van plan om een duur horloge voor Peggy te kopen. Hij heeft Kelly en Bud op het hart gedrukt om dit niet aan hun moeder te vertellen, alsof dat iets zou helpen. Wanneer Al het horloge wil gaan kopen, blijkt zijn creditcard leeggeplunderd.

4. But I didn't shoot the deputy
In de buurt worden er inbraken gepleegd, en de buurtwacht heeft het te druk met Als ijskast leeg te zuipen. Het is dus blijkbaar ieder voor zich: Al koopt en geweer, en Steve en Marcy - meer humaan als altijd - een bloeddorstige hond. Op een avond hoort Al in de tuin gerucht. Hij gaat erop af en schiet de hond van de buren neer...

5. Have you driven a Ford lately?
Al en Steve zijn blij als twee kleine kinderen wanneer ze van een vriendje van Kelly een authentieke Ford Mustang kunnen kopen. In hun zoektocht naar originele onderdelen verwaarlozen ze de vrouwen compleet, en van het beloofde etentje komt niks in huis.

6. Whose room is it anyway?
Steve en Marcy trekken, tot ergernis van Al, een flink bedrag terug van de belastingen. Ze zijn van plan er een extra kamer mee aan hun huis te bouwen. Al zou Steve maar wat graag overhalen om er een biljartkamer van te maken, terwijl Peggy Marcy probeert zo ver te krijgen om er een fitnessruimte van te maken. Zullen ze de familie Rhoades uit elkaar kunnen drijven?

7. Al loses his cherry
Al wil niet mee naar een trouwfeest in Peggy's familie, en op een avond komt hij niet naar huis. Hij blijft overnachten bij een collega. Terwijl Peggy zich zorgen maakt, krijgen Al en zijn collega bezoek van twee super-domme blondjes.

8. Peggy Sue got work
Peggy wil een videorecorder kopen omdat haar twee favoriete talkshows tegelijkertijd worden uitgezonden, maar ze krijgt het geld niet van Al. Op aanstoken van Marcy gaat ze in een klokkenwinkel werken. Al moet nu mee inspringen in het huishouden, en binnen de week zijn de kinderen ondervoed. En Peggy? Die kan nu helemaal geen tv meer kijken. Of geen klokken meer zien.

9. Married... without children
Wanneer Peggy aan Marcy vertelt dat zij en Al er nooit meer eens op uit kunnen trekken omdat ze geen oppas meer kunnen vinden vanwege de slechte mondelinge reclame. Marcy wil Steve voorbereiden op het vaderschap, en ze biedt aan om een weekeindje op Bud en Kelly te passen. Slecht idee, want Kelly heeft zin in een feestje. Al en Peggy trekken naar een goedkoop motelletje, maar Als voornaamste motivatie om op romantisch weekeindje te gaan is omdat er kabel-tv in het motel aanwezig is en er juist een belangrijke boksmatch wordt uitgezonden.

10. The poker game
Al neemt Steve mee naar zijn poker-avondje, opdat hij wat nieuwe mensen zou leren kennen. Hij mag van Marcy uiteraard niet gokken, maar Als slechte invloed straalt eens te meer op hem af, en hij verliest 300 dollar aan Al. Steve durft zijn verlies niet toegeven aan Marcy, en Peggy is ook razend wanneer ze verneemt dat Al 300 dollar rijker is zonder iets aan haar te vertellen.

11. Where's the boss?
Al hoort op het nieuws dat de eigenaar van de schoenwinkel waar hij werkt, is verongelukt in een vliegtuigcrash. Omdat hij als working-class sum de baas nog nooit persoonlijk heeft ontmoet, probeert hij de aandacht van de familie te trekken door voor 300 dollar aan bloemen te kopen, geld dat hij hoopt terug te verdienen in de vorm van opslag. Dan komt het bericht binnen dat de baas eigenlijk niet dood is en alle bloemen aan liefdadigheidsinstellingen zijn geschonken...

12. Nightmare on Al's street
Marcy denkt dat ze het koopje van haar leven kan doen wanneer twee straatwerkers aanbieden om de oprit voor de huizen van Bundy en Rhoades te herasfalteren. Wanneer blijkt dat het om een oplichtingszaak gaat, en uitgerekend Al dat doorzag, is ze te trots om toe te geven dat hij gelijk had. Hierdoor krijgt ze nachtmerries waarin ze seksuele fantasieën heeft over Al...

13. Johnny B. Gone
Het hamburgerrestaurant waar Al en Peggy elkaar hebben leren kennen gaat dicht, en geeft op haar sluitingsdag nog een grandioos feest met slechts beperkte toegang. Al en Peggy hebben kaartjes, maar ze geraken maar niet de deur uit: eerst komt Marcy, die thuis een belangrijk zakendineetje heeft, een vlek uit haar jurk wassen, dan is Kelly over haar toeren omdat ze niet gevraagd is voor een feestje, en Bud herinnert Al aan zijn belofte om zijn autootje op afstandsbediening te repareren.

BEELD EN GELUID
De eerste dertien afleveringen van Married... With Children werden uitgezonden in 1987, en de beeldkwaliteit verraadt een beetje de ouderdom. Vooral de kleuren zien er niet al te schitterend meer uit, zeker niet wanneer je deze vergelijkt met de fragmenten uit de recentere seizoenen, die je in de extra's kan terugvinden, en de te lichte calibratie verraadt de NTSC-aard van het bronmateriaal. Er zitten nogal wat compressie-artefacts in het beeld, vooral op de eerste disc, waarop 9 afleveringen zijn gezet, en de belichting varieert sterk per aflevering. Toch zijn er geen noemenswaardige problemen met ruis of printbeschadigingen te zien. De Dolby Surround 2.0-track is meer dan goed genoeg voor een reeks die zowat uitsluitend gebaseerd is op komische dialogen, en waar zowat de enige muziek afkomstig is uit de titelsong "Love And Marriage" van Frank Sinatra. We rekenen dus even de occiasionele ogenblikken waarop Kelly haar stereo opendraait om de Rhoadesen te pesten niet mee. De dialoog is duidelijk verstaanbaar, wat soms nodig is om ten volle van de show te kunnen genieten, vermits sommige van de woordspelingen nagenoeg onvertaalbaar zijn.

EXTRA'S
De enige extra, maar wel één die kan tellen, is de integrale TV-uitzending uit 2003 (43 min.) waarin de volledige cast van Married... With Children terug bij elkaar komt, en aan de hand van fragmenten uit de 11 jaar dat de show liep, herinneringen ophalen. Het is wel even schrikken om te zien hoe sommige van de acteurs, met Ed O'Neill en David Garrison, op kop, verouderd zijn. Zeer interessant is het om te horen hoe de acteurs hun personages hebben ingevuld, en bijvoorbeeld Christina Applegate toch moeite heeft gedaan om Kelly Bundy méér te laten zijn dan het stereotiepe domme blondje. Feitelijk leren we de reeks meer appreciëren als je verneemt dat het filmen van een dergelijke voor zijn tijd revolutionair ranzige reeks zo'n arbeidsintensief werk was. Daarnaast kunnen we op beide discs de play all-functie flink weten te appreciëren.

CONCLUSIE
Hand onder de broeksriem... afstandsbediening in aanslag... zet de stofzuiger uit en vlij je neer, voor zover je dat al niet had gedaan natuurlijk, voor 13 afleveringen van één van de betere Amerikaanse comedy's van de afgelopen jaren.