FILM
U kent ongetwijfeld het fenomeen van Statler en Waldorf, de oude mannetjes uit de Muppet Show die op alles en nog wat zitten te kankeren. In Grumpy Old Men krijgen de twee poppen hun menselijke tegenhangers in de vorm van Jack Lemmon en Max Goldman, de geknipte acteurs voor zo’n rol. De film werd, tegen alle verwachtingen in, een aardige hit en gaf aanzet tot een sequel met als titel Grumpier Old Men.

John Gustafson (Jack Lemmon) en Max Goldman (Walter Matthau) zijn twee verbitterde oude mannetjes die van kleinsaf naast mekaar wonen. Aan hun discussies over de stomste zaken lijkt geen einde te komen. Ze strijden constant om de eer, voornamelijk in het ijsvissen en de beledigingen stapelen zich vlotjes op. En dan komt de dag dat ze een nieuwe overbuur krijgen in de vorm van Ariel (Ann-Margret), een aantrekkelijke weduwe. De nieuwe buurvrouw zorgt er voor dat de strijdlust tussen beide kemphanen alleen maar oplaait. Ze struikelen over mekaars voeten in hun ijver om haar aandacht te trekken. Uiteraard probeert ieder de romantische plannen van de ander te saboteren en dat zorgt voor een aantal leuke scènes. De film wordt gedomineerd door oudere mensen met grapjes over de dood en seks op oudere leeftijd en geeft beide hoofdrolspelers de kans om te schitteren.

In zekere zin valt er weinig te vertellen over films als deze. Het is het soort van film waarbij de woorden "schattig", "leuk" en "entertaining" naar voor springen en de film is dat ook tot op een zeker punt. De zaak gaat veelbelovend van start en het is aangenaam om Jack Lemmon en Walter Matthau terug samen aan het werk te zien. Ze hebben er weinig moeite mee om geloofwaardig over te komen na hun samenwerking in The Odd Couple, The Front Page en Buddy Buddy. Vooral Matthau heeft een komische verschijning in z'n jachtmuts met oorflappen. Het probleem is dat beide acteurs niet veel meer te doen hebben dan mekaar voor idioot uit te schelden. Er is wel wat fysieke humor aanwezig, maar voor het grootste deel kabbelt het verhaal rustig voort ervan uitgaande dat we alles wat de acteurs uitvreten, grappig zullen vinden. De andere karakteruitwerkingen zijn tamelijk ongebalanceerd. Aan de positieve kant heb je Ann-Margret, die perfect is voor de rol van Ariel. Ze straalt een levensvreugde uit die duidelijk in de smaak valt bij de twee vechtersbaasjes. Haar scènes met Matthau en Lemmon komen warm over en het is eigenlijk jammer dat ze geen grotere rol speelt. Aan de mindere kant heb je de relatie tussen de kinderen van de 2 mannen, gespeeld door Kevin Pollak en Daryl Hannah. Hoewel beiden de nodige présence hebben, dragen hun personnages weinig bij tot het verhaal en de relatie wordt er eigenlijk met de haren bijgesleurd.

BEELD EN GELUID
We hebben te maken met een 1.78:1 anamorfische transfer die er niet al te best uitziet. Zo zijn er tal van printbeschadigingen aanwezig en de scherpte is ook niet altijd optimaal. Kleuren zijn redelijk, maar zien er niet overdreven fraai uit. Grain is zichtbaar, maar gaat gelukkig niet domineren. Het eindresultaat is bekijkbaar, maar verdient geen speciaal lof. Voor het geluid moeten we het stellen met een Dolby Digital 2.0 spoor. Dialogen zijn duidelijk verstaanbaar en het spoor is vrij van ruis en synchronisatieproblemen. Ook hier valt er weinig te juichen, maar het volstaat.

EXTRA'S
Deze dvd bevat jammer genoeg geen extra's.

CONCLUSIE
Jack Lemmon en Walter Matthau vormen een paar geslaagde Grumpy Old Men en met hun bekvechterij zorgen ze voor een occasionele glimlach op het gelaat. De film is een kijkbeurt waard, maar de dvd heeft helaas weinig technische uitstraling.