FILM
Monsieur Hawarden (Ellen Vogel) arriveert na 15 jaar rondzwerven in Europa met kamermeisje Victorine (Hilde Uitterlinden) op het landgoed van de rentmeester (Joan Remmelts) van zijn moeder in de Ardennen. Het personeel roddelt over de mooie heer die zelden zijn kamer verlaat en over het kamermeisje dat wellicht zijn maîtresse is. Wat noch het voetvolk, noch de rentmeester en zijn vrouw (Dora Van Der Groen) merken, is dat Monsieur Hawarden eigenlijk een vrouw is die zich vermomt als man. Op haar 25ste was Mademoiselle Meriora Gillibrand (zo heet ze eigenlijk) getuige van een duel tussen twee minnaars en in een vlaag van verbijstering heeft ze de overlevende nadien in het bos eigenhandig doodgeschoten. Sindsdien is ze op de vlucht voor de Weense politie. Het landgoed van haar moeder in de Ardennen is haar laatste toevluchtsoord. Daar stelt niemand vragen. Daar is ze veilig.

Maar Victorine, het kamermeisje, is niet zo gelukkig met het geïsoleerde bestaan op het landgoed na 15 jaar van avontuur in alle grote steden van Europa. Zij kan zich moeilijk aanpassen aan de nieuwe situatie ook al zijn er leuke knechten die naar haar gunsten dingen. Ondertussen sluit Monsieur Hawarden/Mademoiselle Meriora zich op in zijn/haar kamer, schrijft brieven aan zijn/haar moeder in Wenen waarop nooit antwoord komt en sluit vriendschap met de jonge zoon des huizes, Axel (Xander Fischer).

Monsieur Hawarden is gebaseerd op een verhaal van Filip De Pillecijn en tot een scenario omgewerkt door Jan Blokker en Harry Kümel. Afgezien van het verhaal, waarover men zich kan afvragen in hoeverre het vandaag nog boeit, staat of valt zo’n productie natuurlijk met de geloofwaardigheid van het hoofdpersonage: Ellen Vogel is té veel vrouw om geloofwaardig te zijn als man. De intonatie is fout, de aankleding, het kapsel, de maniertjes: een vrouw die zich vermomt als man om aan de doodstraf te ontsnappen, zal best een grotere inspanning doen om niet op te vallen.

De rest van het verhaal is zeer moeilijk toegankelijk en baadt in een sfeer van symbolisme dat niet meer van deze tijd is. De relatie tussen Monsieur Howarden en Axel blijft ook na meerdere kijkbeurten erg mysterieus en weinig zeggend, terwijl de escapades van Victorine veel weg hebben van het noodzakelijk snuifje seks dat het altijd goed doet in Nederlandstalige films. Monsieur Hawarden dobbert rustig voort, maar de aanleiding van het intrige, het waar en waarom, wordt te lang verborgen gehouden voor de kijker. Het plot is bovendien niet overrompelend genoeg om blijvende emoties op te roepen. Alleen een oersterk script kan de balans in evenwicht houden, maar de afstandelijkheid waarvoor Harry Kümel kiest en de onderkoelde toon die de hele film domineert, maakt van Monsieur Hawarden een kunstzinnige en tegelijk bloedloze ervaring.

BEELD EN GELUID
Het beeld van deze film is van slechte kwaliteit. Jammer genoeg heeft men geen moeite gedaan om de pellicule schoon te maken voor de transfer naar dvd. De kijklust wordt bedorven door witte vlekken, verticale lijnen en vuildeeltjes. Door het ontbreken van een tweetal stukjes film “springt” het beeld. De geluidsband is evenmin in goede staat. Er is constant heel veel ruis waardoor sommige dialogen amper verstaanbaar zijn. Het geluid hapert een aantal keren en het kraakt bij wijlen.

EXTRA’S
Deze dvd bevat geen extra’s.

CONCLUSIE
Monsieur Hawarden is een zeer poëtische en langzaam voortkabbelende film die de kijker aanvankelijk heel weinig informatie geeft over de figuur van Monsieur Hawarden. Het duurt lang voor de noodzakelijke informatie er uiteindelijk komt en tegen die tijd heeft ze veel van haar impact verloren. Harry Kümel blijft te dicht bij de schoonschrijverij van Filip De Pillecijn om met een vlot en sterk filmscript voor de dag te komen. Suggestie, sfeerschepping en een beperkte voorraad dialogen leiden er niet toe dat de kijker betrokken wordt bij de dramatiek van de personages: mooi geacteerd, met prachtige decors en verzorgde toiletten, maar koel en afstandelijk zonder veel engagement in een drama dat nauwelijks een drama is.