FILM
Wat is er erger dan een 9-jarig kind te moeten verliezen in een vliegtuigongeval? We hebben er het raden naar, maar allicht zal te horen krijgen dat je eigenlijk nooit een kind hebt gehad hoog scoren op die lijst. Het overkomt Telly Paretta (Julianne Moore), en alhoewel ze er pertinent zeker van is dat één voor één de foto's, video-opnamen en andere aandenkens van haar overleden zoontje Sam (Christopher Kovaleski) op mysterieuze wijze verdwijnen, diagnoseert haar psychiater, dr Jack Munce (Gary Sinise) bij haar paramnesie, het volledig verzinnen van een parallelle wereld bevolkt door fictieve personen. Telly's man Jim (Anthony Edwards) probeert ten allen prijze te voorkomen dat zijn vrouw moet worden gehospitaliseerd, maar de crisettes van Telly worden langzaamaan serieuze crises. Telly komt echter in contact met een lotgenoot, Ash Corell (Dominic West), wiens dochter Lauren (Kathryn Faughnan), een vriendinnetje van Sam, terzelfdertijd is verdwenen. Corell herinnert zich ook niet meer dat hij ooit een dochter had, maar één en ander is ongetwijfeld te wijten aan de dagelijkse fles whisky die hij achterover drukt - waarbij het verbazend is dat hij überhaupt zijn eigen naam nog weet. Politieinspecteur Anne Pope (Alfre Woodard) krijgt de opdracht om Telly te laten arresteren, maar ze ruikt onraad wanneer zelfs de nationale inlichtingendiensten zich met haar onderzoek schijnen te willen moeien.

Meer over de plot willen we bewust niet kwijt om het kijkplezier niet te bederven. In The Forgotten worden we meer dan eens danig de stuipen op het lijf gejaagd door drastische plotwendingen, die meestal gepaard gaan met angstaanjagende speciale effecten. Het script is redelijk concies, en de film baadt in een zeer apart, donker sfeertje, wat onder meer ondersteund wordt door het feit dat buiten de flashback-scènes iedereen zonder uitzondering zwarte kleding draagt. Ook de spooky muziekscore van James Newton Howard past bij deze mengeling van psychologische sci-fi-horror. Echter, na negen seizoenen X-Files is op dit gebied niets ons nog vreemd, en er wordt door regisseur Joseph Ruben overduidelijk uit hetzelfde vaatje met onkwetsbare aliens, samenzweringstheorieën, een corrupt overheidsapparaat en al dan niet vermeende buitenaardse ontvoeringen getapt. Enkele jaren geleden zouden we dit soort film nog vernieuwend en briljant gevonden hebben, maar we zijn waarschijnlijk op dit gebied te verwend geworden. Nicole Kidman haakte reeds in een vroeg stadium van dit project af en liet de honneurs over aan Julianne Moore, die de laatste jaren ondanks haar drie oscarnominaties briljante met ronduit mediocre rollen afwisselt. Haar rol als Telly Paretta brengt ze met de nodige overtuiging, maar van enige chemie tussen haar en haar tegenspeler Dominic West is er geen sprake; één van de verwijderde scènes is overigens een kusscène die compleet haaks op de rest van de film staat, en inderdaad wijselijk op de editorstafel is gesneuveld. Wie ons wel danig kippenvel heeft bezorgd is de Britse acteur Linus Roache die in deze film... nu ja, dat moet U maar zelf zien.

BEELD EN GELUID
Ondanks de zeer - zeg maar extreem - donkere fotografie kan deze release toch pronken met een redelijk - zeg maar kunstmatig hoog opgedreven - contrastniveau, alhoewel in de allerdonkerste scènes er wat detail ontbreekt. De kleuren zijn bewust somber gehouden en door een blauwfilter gepasseerd, uitgenomen in de flashback-scènes. Artefacts of grain zijn nauwelijks aanwezig, wat erop duidt dat de "gebreken" aan het beeld een zuiver artistieke keuze waren. Jammer genoeg werd de DTS-track voor deze film ons onthouden, maar de Dolby Digital 5.1-track is er één om duimen en vingers af te likken. Al vanaf de eerste minuten word je in een angstaanjagende atmosfeer ondergedompeld, waarin rondom je heen vanalles piept en kraakt. De special effects-shots worden ondersteund door zware uithalen van de subwoofer en een zeer immersieve surround. Eén welbepaalde scène - één met een auto-ongeval - doet je werkelijk van je stoel springen van realisme-gehalte. Puik! Er is overigens ook een Engelse descriptieve track voor visueel gehandicapten in Dolby Surround 2.0 aanwezig.

EXTRA'S
In het zeer rudimentaire geanimeerde menu vinden we eerst en vooral een commentaartrack van regisseur Joseph Ruben en scenarist Gerald Di Pego terug, waaruit we vernemen dat het idee voor het scenario oorspronkelijk uit een nachtmerrie van Di Pego stamt. Er is lang getwijfeld of de film zou geschoten worden in Boston of New York, maar uiteindelijk heeft de crew voor deze laatste optie - en meer bepaald Brooklyn - gekozen, omdat de fotografie zo goed aansloot bij de thematiek, en daarover onderhoudt het tweetal ons op de commentaartrack uitvoerig. De disc is voorzien van twee documentaires, Remembering The Forgotten van 20 minuten en Making Of The Forgotten van 14 minuten. De documentaires overlappen elkaar wel grotendeels, en de laatste is eerder promotioneel getint. Beiden bevatten interviews met regisseur, scenarist en de voornaamste acteurs, enkele bijdragen over de speciale effecten en de locaties, en uiteraard filmfragmenten. In de Verenigde Staten is er een director's cut op komst, die waarschijnlijk niets meer zal bedragen dan de 3 verwijderde scènes die aan deze disc zijn toegevoegd, waaronder een alternatief einde. In dit geval geven we echter duidelijk de voorkeur aan de theatrical cut. Om af te sluiten bevat de disc nog enkele trailers.

CONCLUSIE
Deze The Forgotten is op zijn zachtst gezegd een doordruk van een X-Files aflevering. Vooral de speciale effecten en de uitwerking ervan, vooral dan op het vlak van geluid, maken het tot een prima avondje home theatre-entertainment.