FILM
In 1952 besloten Ernesto ‘Fuser’ Guevara (Gael Garcia Bernal) en Alberto Granado (Rodrigo De la Serna) hun comfortabele thuisomgeving in te ruilen voor een gammele motorfiets met als doel Zuid-Amerika te ontdekken alvorens verankerd te raken in de verantwoordelijkheden van het volwassen leven. Beiden stonden ze op het punt af te sturen in hun studies geneeskunde (Guevara) en biochemie (Granado), maar de drang om zichzelf te ontdekken en nieuwe mensen in andere omgevingen te leren kennen, neemt de overhand. Roadmovies op zich zijn geen uitzonderlijk gegeven, maar de uitkomst van deze specifieke reis verschilt toch aanzienlijk. Eerst houden ze halt bij de aristocratische meisjesschool van de “vriendin” van Ernesto. Ze bevinden zich duidelijk nog tussen de meer bevoorrechte mensen en genieten van het lekkere eten en de feeststemming. Na 6 dagen roept Alberto zijn vriend tot de orde en zetten de twee hun avontuur verder. Gaandeweg komen ze in alsmaar armzaligere omstandigheden terecht en maken ze kennis met het harde leven in de natuur. Op allerlei manieren proberen ze gratis onderdak en eten te verkrijgen terwijl ze ruimschoots plaats houden voor enig vertier. Wanneer ze in Chili arriveren, begint Ernesto pas echt contact te leggen met de eenvoudige werkmensen. De harde confrontatie met de onrechtvaardigheden van een onverbiddelijk klassensysteem ontketent een heuse verandering bij de jongeman. Tijdens hun verblijf in een leprakolonie voltrekt die transformatie zich.



The Motorcycle Diaries is een film die vergelijkbare reacties losweekt als bijvoorbeeld Der Untergang waar Bruno Ganz de opmerking krijgt een te menselijke weergave te leveren van een monster uit de menselijke geschiedenis. Over die stelling valt natuurlijk te discussiëren en zelf ben ik het er bijvoorbeeld niet mee eens. Sommigen zien Che Guevara als een revolutionair en de verpersoonlijking van Jezus Christus, maar het feit blijft dat hij bijvoorbeeld persoonlijk instond voor de executie van deserteurs en dat hij, ondanks zijn geloof in de mensheid, de idee van vrije verkiezingen weglachte. Die “revolutie” bracht hij trouwens ook naar Kongo en Bolivia waar hij stierf op 39-jarige leeftijd. Regisseur Walter Salles brengt een eigen interpretatie van de dagboeken van beide mannen en schuwt de politieke ondertoon niet. Of je dat dan interpreteert als een poging om sympathie te wekken voor een bedenkelijk figuur uit de menselijke geschiedenis is een persoonlijke kwestie en het is niet ondenkbaar dat dat bepaalde kijkers tegen de borst stoot. Ik sluit mij eerder aan bij een quote uit de openingsscène die het volgende zegt: “Dit is geen relaas van heldendaden, maar van twee levens die gedurende een tijd parallel liepen met gelijke aspiraties en dromen.” Daarbij komt wel de opmerking dat de rol van Alberto enigszins geminimaliseerd wordt en in de schaduw komt van de totstandkoming van een toekomstige leider. Dat doet natuurlijk afbreuk aan die openingsquote.



Het voortreffelijke acteerwerk van beide hoofdrolspelers maakt veel goed. Gael Garcia Bernal komt perfect tot zijn recht als de prerevolutionaire Ernesto Guevara. Zijn vertolking bulkt niet alleen van het charisma en de energie, maar hij slaagt er ook in een realistisch portret te schetsen van de ontdekkingszin van de jonge Guevara en hoe moeilijk die het had om de armzalige levensomstandigheden van zijn landgenoten te aanvaarden. Rodrigo De la Serna is bijna net zo indrukwekkend in de rol van Alberto Granado, de reisgenoot van Guevara. Hij heeft een zekere charme over zich en krijgt ook de meer grappige dialogen voor zijn rekening. De band tussen beide acteurs komt geloofwaardig over en dat is van enorm belang, want zonder die geloofwaardigheid zou de film niet hetzelfde effect hebben. En dan komen we bij een andere grote troef: het technische aspect. De fotografie voor deze film is ronduit adembenemend en dat is te danken aan de inspanningen van cinematograaf Eric Gautier, die hier een visueel meesterwerkje aflevert. De Zuid-Amerikaanse locaties, die ook deel uitmaakten van de echte reis, komen prachtig in beeld en dat geldt zowel voor de meer gewone als de meer exotische omgevingen. En dan hebben we het nog niet eens gehad over het werk van componist Gustavo Santaolalla. Zijn muzikale score varieert van heel subtiel en terughoudend tot extreem muzikaal. De timing ervan is trouwens perfect en de beklemmende gitaarmuziek voegt een extra dimensie toe waarbij er gepast wordt ingespeeld op de emoties van de kijker.



BEELD EN GELUID
De 1.85:1 anamorfische transfer heeft een gemiddelde bitrate van 7,36 mb/s en is van goede kwaliteit. Door het gebruik van een handcamera en natuurlijke belichting krijgt de film een ruwe uitstraling. Die uitstraling wordt versterkt door de aanwezigheid van een flinke dosis film grain en gedempte kleuren. Deze aanpak sluit naadloos aan bij de sfeer van het geheel en we zijn dan ook blij te kunnen vaststellen dat dat gerespecteerd wordt op de dvd. Beschadigingen en compressieproblemen zijn trouwens nauwelijks zichtbaar. Het geluid is beschikbaar in 2 formaten: DTS 5.1 met bitrate van 768 kb/s en Dolby Digital 5.1 met bitrate van 448 kb/s. Beide geluidssporen klinken helder en geven duidelijk verstaanbare dialogen weer. De film wordt gedreven door die dialogen en het is dan ook geen wonder dat er weinig effecten gebruikt worden. De weinige effecten die er toch zijn, komen mooi tot hun recht en de surround speakers zorgen hoofdzakelijk voor muzikale en atmosferische ondersteuning. Onze voorkeur gaat uit naar het iets heldere en vollere DTS-geluid, maar het verschil is miniem.

EXTRA’S
Naast de mooie dubbel-dvd die we hier bespreken, brengt A-Film nog een limited edition van The Motorcycle Diaries uit met soundtrack-cd. De maatschappij verdient lof voor de zorg die men in uitgaven als deze steekt. Beide disks zijn voorzien van mooie menu’s, met op disk 1 enkel wat crosspromotionele trailers en een aardig pakket extra’s op disk 2. Alles is trouwens keurig voorzien van Nederlandse ondertitels. We geven een overzicht.

Trailers
Een trailer voor de film zelf (1 min. 22) en crosspromotionele trailers voor de films Central Do Brasil (1 min. 48), Super Size Me (1 min. 1) en Touching The Void (1 min. 46)

Travelling with Che Guevara (42 min. 26)
Making-of reportage van Gianni Mina’ die vertoond werd op het Sundance Film Festival. De centrale figuur in deze reportage is de ondertussen 83-jarige reisgezel van Guevara, Alberto Granada. Hij wordt behandeld als een ster en krijgt een replica van de motorfiets cadeau van beide hoofdrolspelers. Zijn raadgevingen worden duidelijk geapprecieerd door acteurs en regisseur.

Interview with Walter Salles (28 min. 28)
Uitgebreid gesprek met regisseur Walter Salles gemaakt door Stephan Eraly. Verscheidene onderwerpen komen aan bod waaronder de dagboeken waarop men zich baseerde, het aandeel van Robert Redford, de re-creatie van de reis, de muziek en de filmploeg.



Interview with the producers: Robert Redford and Michael Nozik (7 min. 33)
Naast het interview met de regisseur is er dit korte interview met 2 van de producers. Tussendoor zie je beelden uit de film en van de opnames. Beide heren geven hun kijk op het maken van de film en op de hoofdrolspelers. Redford maakt daarbij de bedenking dat de motorfiets een personage op zich is.

Deleted scenes (8 min. 25)
Drie volledig afgewerkte scènes die het onderspit moesten delven op de montagetafel. De beeldkwaliteit is redelijk, maar duidelijk minder dan die van de film zelf.

Photo gallery (2 min. 21)
Dit is geen fotogalerie die je kunt doorbladeren, maar een montage met prachtige foto’s uit de film en van de opnames ondersteund door muziek van de soundtrack.

CONCLUSIE
Ondanks de controverse rond de figuur van Che Guevara is The Motorcycle Diaries een knappe biopic met ronduit prachtige acteerprestaties en een wondermooie fotografie met bijpassende muziek. A-Film verwent de fans met alweer een sterke dvd, zowel op technisch vlak als op vlak van bonusmateriaal. De andere Benelux-distributeurs zouden aan zulke inspanningen een voorbeeld moeten nemen.