FILM
Hoe kan een muziekgroep die er jaren geleden met een bittere ruzie de brui aangaf, haar platenverkoop extra stimuleren? Door deel te nemen aan de recente Live8-concerten. En als die groep dan nog eens Pink Floyd heet, is het hek helemaal van de dam. De albumverkoop zou volgens berichten torenhoog zijn toegenomen. Kritiek over hun deelname leggen Roger Waters en David Gilmour met veel gemak naast zich neer. Het is hen om de boodschap van het gebeuren te doen. Omwille van Live8 waren ze bereid om de strijdbijl tijdelijk te begraven. Maar vermits Live8 als doel had druk uit te oefenen op de G8 en niet zozeer om geld in te zamelen, zijn de opbrengsten van een extra platenverkoop uiteraard mooi meegenomen. Pink Floyd mocht en mag nog steeds rekenen op een zeer trouwe aanhang fans. De groep heeft altijd een eigenzinnige koers gevaren, is nooit echt mainstream geweest en maakt muziek voor een select publiek.

Bob Geldof, initiatiefnemer van Live-Aid én Live8, vertolkte de hoofdrol in de verfilming van Pink Floyd’s succesvolle (en waarschijnlijk meest bekende) album The Wall. Geldof speelt de rol van Pink, een opgebrande popartiest die zich opsluit in een hotelkamer waar langzaamaan de stoppen beginnen door te slaan. Na jaren van optredens, enorme successen, drugs en drank komt Pink brutaal in aanraking met de keerzijde van de medaille. Depressief en getekend graaft hij in zijn (jeugd)herinneringen. Flashbacks tonen ons gebeurtenissen en trauma’s die hij al jarenlang met zich meesleept. Zo heeft hij het verlies van zijn vader (gesneuveld in WOII) nooit verwerkt en groeide hij op onder de vleugels van een dominante moeder. Zijn zoektocht naar een vervangende vaderfiguur kent geen succes en ook als volwassene ziet hij met lede ogen zijn huwelijk op de klippen lopen. De ondoordringbare muur die Pink rondom hem opbouwt, is opgetrokken uit al deze herinneringen. Pink zinkt steeds verder weg in zijn depressie en zijn waanzin wat leidt tot een situatie waarin hij zichzelf associeert met de brutale leider van een dictatoriaal regime die zijn publiek toesnauwt en terroriseert. Om af te rekenen met zijn demonen uit het verleden, fantaseert Pink een rechtszaak waarin alle personages uit dat gewraakt verleden komen getuigen…

We don’t need no education,
We don’t need no thought control,
No dark sarcasm in the classroom,
Teacher, leave them kids alone,
Hey, teacher, leave them kids alone.

Een negentig minuten durende videoclip of rockopera, zo kan je The Wall best omschrijven. Het zal niet bij iedereen in de smaak vallen. Ook wij hadden meer dan één kijkbeurt nodig om binnen te dringen in de leefwereld die regisseur Alan Parker, scenarist Roger Waters en designer/animator Gerald Scarfe ons voorschotelen. The Wall is een visualisatie van het gelijknamige album van Pink Floyd en grotendeels gebaseerd op gebeurtenissen die zich hebben afgespeeld in het leven van Roger Waters, begeleid door de muziek uit het album The Wall (de nummers worden ondertiteld zodat je de teksten kan meevolgen). Het verhaal kan je dus deels als autobiografisch bestempelen al moet je wel opletten in hoeverre deze gebeurtenissen waarheidsgetrouw worden weergegeven. De visie en interpretatie van de regisseur worden evenzeer in de verfilming weerspiegeld, iets waar Roger Waters ook niet altijd over te spreken is, zijn opmerkingen in de audiocommentaar en documentaire indachtig. De film heeft trouwens een zeer grimmige en neerslachtige sfeer en is bijgevolg moeilijk om in één kijkbeurt volledig uit te kijken. Naar het einde toe wordt het zelfs beangstigend als Pink in al zijn krankzinnigheid zichzelf kroont tot dictatoriaal leider (een vergelijking met het Nazi-regime is niet ver af).

BEELD EN GELUID
Bekijk de originele trailer en huiver! De beeldkwaliteit daarvan is zo bedroevend dat je nadien gegarandeerd met open mond naar de gerestaureerde beelden van de film zit te kijken. Sony heeft destijds met deze opknapbeurt een uitermate knappe prestatie afgeleverd. De film krijgt het originele anamorfische 2.35:1 beeldformaat dat naar hedendaagse normen zeer goed oogt, rekening houdend dat de film uit 1982 dateert. Het beeld is helder, voldoende scherp en de kleuren ogen levendig en natuurlijk. Voorts hoor je ons evenmin klagen over het uitstekende contrast en de mooie zwarttinten. Minpunten zijn er echter wel, al wegen ze niet zo zwaar dat de quotering er onder lijdt. Af en toe merk je nog een stofje of krasje, en ook de ruis mocht in sommige scènes iets minder. Uitgezonderd hiervan, niets dan lof over deze geslaagde beeldrestauratie!

Diezelfde positieve lijn kunnen we doortrekken voor de geluidskwaliteit. Het originele stereogeluid is geremastered naar een Dolby Digital 5.1-track. Dergelijke opwaarderingen worden niet altijd gesmaakt, maar in dit geval biedt het zeker een meerwaarde. De muziek klinkt werkelijk fenomenaal en krachtig, en maakt daarbij goed gebruik van de beschikbare kanalen. Er zijn bovendien directionele effecten te horen via de surrounds, vooral tijdens de oorlogsequenties. De subwoofer klinkt doortastend en ondersteunt de muziek perfect.

EXTRA’S
Een kleine doch interessante portie aan extra’s sieren deze dvd. Vooreerst is er een behoorlijk goede en informatieve audicommentaar met Roger Waters en designer/animator Gerald Scarfe. Op een vlotte en aangename manier, doorspekt met wat licht verteerbare humor, bespreken zij de betekenis en totstandkoming van de scènes.

Daarnaast kan je nog twee prima documentaires bekijken:
- The Other Side (26 min.) toont beelden achter de schermen en tijdens de opnames van de film, eveneens met de nodige interviewfragmenten.
- Retrospective Looking Back At The Wall (43 min.) bestaat uit twee delen en werd in 1999 opgenomen ter voorbereiding van deze dvd-release. In deze documentaire komen alle zwaargewichten (Roger Waters, Gerald Scarfe, Alan Parker, Peter Biziou, Alan Marshall en James Guthrie) aan het woord en blikken zij terug op het maken van de film. Vermits het verhaal grotendeels gebaseerd is op het leven van Roger Waters, vertelt hij vrij gedetailleerd over de betekenis en de beweegredenen om zijn scenario te laten verfilmen.

De minder interessante extra’s bestaan uit een saaie trailer (geen wonder dat de film destijds flopte), een afgewerkte scène van het nummer Hey You dat uiteindelijk toch verwijderd werd, de originele muziekvideo voor het album zelf, een reeks foto’s op en naast de set, tekeningen uit de film en een filmposter.

Tot slot krijg je nog een programmaatje om je geluidsinstallatie af te stellen en enkele kleine easter eggs waarachter je telkens een kort muziekfragmentje uit het album kunt beluisteren.

Vermits dit geen Benelux-release is, worden de extra’s niet Nederlands ondertiteld, er zijn zelfs geen Engelse ondertitels voorzien.

CONCLUSIE
Deze verfilming van The Wall is een perfecte aanvulling op het album. Niet iedereen kan zich inleven in de ietwat diepgaandere betekenis van de teksten en een visualisatie van Pink Floyd’s teksten biedt ontegensperkelijk een opheldering. De technische kant van deze dvd is tiptop en verdient een dikke pluim!