FILM
Maria (Chris Lomme) is gescheiden, veertig en moeder van twee dochters, waarvan de ene haar voortdurend brieven schrijft uit Amerika en de andere, nog maar net 13, op school zit in Brussel. Haar ex-echtgenoot (Hugo Van Den Berghe) woont in de buurt en heeft een nieuwe vriendin die hij graag voorstelt als een zakenrelatie die toevallig bij hem logeert. Hij betaalt geen onderhoudsgeld voor zijn dochters waardoor Maria het moeilijk heeft om rond te komen, maar zij is koppig en fier en wil met hem zo weinig mogelijk van doen hebben. Samen met haar jongste dochter woont ze in een klein en weinig comfortabel appartementje in Brussel-centrum. Maria’s eigen vader woont in een bejaardentehuis. De twee vrouwen bezoeken hem elke woensdagmiddag en bij die gelegenheid krijgt de kleindochter van haar opa zakgeld toegestopt, wat Maria afkeurt omdat ze zelf in staat is om voor haar kinderen te zorgen, zoals ze hem telkenmale zegt.

Maria heeft het moeilijk. De grote verantwoordelijkheid weegt zwaar op haar schouders en ze heeft een stuk zelfvertrouwen ingeleverd sinds haar oudste dochter de deur uitging. Op de jongere dochter verlaat ze zich helemaal en ze waakt erover dat haar niets overkomt. Maria is vooral bezorgd over de vriendinnetjes van haar dochter die veel ouder zijn en haar misschien op het verkeerde pad zullen brengen. Ondertussen krijgt ze van de oudste de zoveelste brief. Die deelt haar mee dat ze naar huis komt. Maria is in alle staten en vooral: gelukkig. Samen met haar jongste dochter en haar vader neemt ze de trein naar Oostende om haar dochter af te halen, maar die zit uiteindelijk niet op de boot. Teleurgesteld keert het trio terug naar Brussel. Voor de jongste dochter wordt de zwaarmoedigheid van Maria ondraaglijk en zij spendeert steeds meer tijd bij een vriendinnetje. Tot groot verdriet van Maria blijft het meisje ook vaak weg van huis en schrijft haar op haar beurt een brief.

Peter Simons vertelt in Het Einde Van De Reis het verhaal van drie vrouwen die door voorbije gebeurtenissen getekend zijn. De hoofdfiguur – de moeder – hoopt dat door de consequenties terug te draaien het leven zich zal normaliseren, dat ze haar oude kracht en levendigheid zal terugvinden. Haar jongste dochter, slachtoffer van het lijden van haar moeder en het weglopen van haar oudere zus, wordt tegen haar wil geconfronteerd met het verleden waar zij geen schuld aan heeft en zij probeert in de schaduw van de gebeurtenissen een eigen ik op te bouwen. Chris Lomme geeft de moederfiguur op een prachtige manier gestalte. Caroline Vlerick overtuigt aanvankelijk nauwelijks, heeft moeite om zich de tekst eigen te maken en zich in te leven in het personage van de jongste dochter. In de tweede helft van de film slaagt ze er beter in om de rol geloofwaardig te maken, maar ze blijft de zwakste schakel tussen reuzen zoals Maurits Goossens, Chris Lomme en Hugo Van Den Berghe.

Het verschaffen van voldoende informatie in het begin van het verhaal is het grootste manco aan deze film. Het duurt een hele tijd voor de toeschouwer alle draadjes voor een goed begrip bij elkaar heeft en tegen dan zijn er een aantal essentiële scènes gepasseerd. Bovendien geeft Peter Simons ook in het vervolg van het verhaal nauwelijks nieuwe informatie over de omstandigheden van de breuk tussen Maria en haar oudste dochter. Was ze te bezitterig, stelde ze onmogelijk eisen, kon ze haar dochter niet loslaten? De omgang van Maria met haar jongste dochter zou het de toeschouwer moeten vertellen, maar de situatie is zo verschillend (met het leed om de weggelopen dochter als het Zwaard van Damocles boven de relatie) dat er nauwelijks iets uit valt te leren over het karakter van Maria. Ook over het weglopen van haar echtgenoot (Hugo Van Den Berghe) wordt de kijker niets verteld. Is Maria onuitstaanbaar, manisch depressief? Het blijkt niet meteen uit de rol die Chris Lomme neerzet. Het drama blijft deels een mysterie en dat is jammer voor een scenario dat de indruk wekt sterk genoeg te zijn om de kijker zonder meer te kunnen overtuigen, ook zonder al die geheimzinnigheid. Maar Simons durft duidelijk niet voluit te gaan en de freudiaanse aspecten van het verhaal krijgen bij gevolg niet de minste ruimte om zich te ontplooien tot het veel rauwer en diepsnijdender drama dat Hugo Claus in Vrijdag bijvoorbeeld wél neerzet. Het Einde Van De Reis heeft met andere woorden alles in zich om een grote psychologische film te zijn, maar mist op het nippertje de gepaste regisseur die de uitdaging aandurft.

BEELD EN GELUID
Voor de dvd-release is de originele pellicule digitaal gerestaureerd en geremasterd. Het resultaat mag er zonder meer zijn. Maar dat geldt voor alle titels in deze collectie: allemaal hebben ze weer hun originele frisse kleuren en onbeschadigde beeld zonder vlekken of vuiltjes. De tinten zijn overigens vrij koel en donker gehouden zowel voor de kleding, de decors als de buitenopnamen. De sfeer is bijgevolg ingehouden, ingetogen en zwaarmoedig bij momenten. Het geluid is prima verzorgd, in stereo zoals bij de oorspronkelijke release met een rustige soundtrack van Alain Pierre die zelden de aandacht afleidt van het drama van de hoofdfiguur.

EXTRA'S
De dvd bevat de Originele Bioscooptrailer en Andere Trailers van Vlaamse filmklassiekers.

CONCLUSIE
Het Einde Van De Reis is een feest omdat we Chris Lomme en Hugo Van Den Berghe aan het werk zien in een Vlaamse film: twee acteurs die veel te weinig aan bod zijn gekomen in de loop der jaren in té weinig goeie rollen en té weinig goeie films. Het verhaal is van acceptabele kwaliteit, zonder een hoogvlieger te zijn. Cameravoering, belichting, aankleding en taal zijn in orde, maar de manier waarop Peter Simons ons het verhaal vertelt laat voor een stuk te wensen over. Er zijn te veel donkere vlekken, er blijven te veel vragen onbeantwoord en het lijkt er bij momenten op alsof de regisseur bang is om gevoel en drama in de handeling te stoppen en dan maar kiest voor afstandelijkheid en pure observatie, terwijl er wel degelijk sprake is van een drama, nl. in wat de film voorafgaat. Om dat te illustreren heeft men de flashback uitgevonden. Jammer dat Peter Simons die niet gebruikt om ons het hele verhaal van Maria te vertellen.