SERIE
Murphy Brown verscheen voor het eerst op de Amerikaanse beeldbuis op 14 november 1988 en zou pas tien jaar en 247 afleveringen later de kijker voorgoed vaarwel zwaaien. Nochtans was de comedy niet meteen een kijkcijferkanon in haar eerste jaargang: ze verscheen zelfs niet in de top dertig van best bekeken programma’s. Maar in de loop der jaren zou de serie uitgroeien tot een van de populairste sitcoms van zijn generatie, dankzij een combinatie van kwalitatieve scripts, een goed op elkaar ingespeelde cast, talloze Emmy Awards en een neus voor gezonde controverse. Bijna zeventien jaar na de première verschijnt het eerste seizoen van Murphy Brown nu op dvd en kan worden nagegaan of de humor van de reeks de tand des tijds met verve heeft doorstaan.

De serie gaat van start met de terugkeer van Murphy Brown, een eersteklas reporter voor het gerenommeerde tv-nieuwsmagazine FYI, uit de Betty Ford Clinic. Nu ze is afgekickt van drank en sigaretten tracht ze zich opnieuw in te werken in haar job. En dat is niet zo gemakkelijk. Want tijdens haar afwezigheid is een deel van haar collega’s weliswaar op post gebleven, maar hebben ook een paar nieuwkomers FYI vervoegd. Zoals Corky, een ex-Miss Amerika die nauwelijks moeite doet het cliché van dom blondje te bestrijden. En Miles, Murphy’s nieuwe baas, die amper half zo oud is als zij en dubbel zo naïef. Om nog maar te zwijgen van de perfectionistische schilder/decorateur Eldin, die ze met de beste wil ter wereld niet tot spoed aangemaand krijgt. Maar Murphy’s zelfverzekerdheid, venijnige humor en slechte humeur helpen haar al gauw haar oude zelf te worden. Vaak tot spijt van de mensen rondom haar.

Een contemporaine review van Murphy Brown is niet volledig zonder de typische eighties-roots van de serie te benadrukken. Op geen enkel ander moment dan in de eerste ambtsperiode van de eerste George Bush had de reeks kunnen slagen. Bekeken vanuit een hedendaagse context betekent dat echter ook dat de serie wat gedateerd overkomt. Niet enkel ligt het grappenritme een stuk lager dan we van moderne sitcoms gewoon zijn geraakt, ook de overdreven haartooien, wansmakelijke kledij en verwijzingen naar de toenmalige actualiteit maken de reeks geen eenvoudige zit voor een modern publiek. Mensen die niet weten wie Dan Quale is, missen bijvoorbeeld een hele lading leuke, terugkerende grappen. En het feit dat Murphy Brown zich afspeelt in het televisiemilieu brengt ook specifieke begrippen en situaties met zich mee die niet voor iedereen even herkenbaar en dus grappig zullen zijn.

Dat neemt niet weg dat de scenario’s intelligent geschreven zijn, allesbehalve populistisch, maar ook verre van elitair. De gedachte dat vrouwen niet grappig kunnen zijn, wordt bij deze meteen ontkracht, aangezien creator Diane English 23 maal twee X-chromosomen heeft. Toch heeft de serie, zoals elke nieuwe boreling in tv-land, nog te kampen met kinderziektes. Het overmatig gebruik van Motownsongs enerveert, zeker in de eerste zes afleveringen. De scènes in Phil’s bar zijn al te duidelijk geïnspireerd door Cheers, tot en met een catchphrase toe, die doet denken aan de wijze waarop Sam Malone en co Norm begroetten bij zijn binnenkomst. En in de plots wordt al te snel een kunstmatige karakterevolutie geforceerd, meest memorabel (op negatieve wijze) in de zesde episode, die draait rond Murphy’s wens om zwanger te worden.

Gelukkig zijn er nog de acteurs die de oubollige en minder geslaagde momenten helpen door te komen. Candice Bergen zet een iconisch titulair personage neer: een sterke vrouw die niet bang is voor haar mening uit te komen. Murphy Brown is feitelijk een hoogst onaangenaam karakter en daarom is de prestatie van Bergen om haar zo niet sympathiek dan toch menselijk te doen overkomen puik te noemen. In de nevenrollen kreeg iedere sidekick een specifieke trek opgeplakt: de ene is dom, de andere saai, nog een ander is onzeker. Daardoor krijgt geen van de vertolkers de kans om een volwaardig driedimensionaal personage te creëren. Maar in hun stereotiepe gedragingen weten ze allen maximaal de humor in de grap te vinden.

Murphy Brown heeft in haar eerste seizoen te kampen met een stokkend ritme, een te groot onevenwicht in kwaliteit van grappen en episodes, en een overdreven aandacht voor structurele en verhalende gimmicks. Maar de kiemen voor een sitcom met potentieel worden wel reeds gezaaid. Zo is de beslissing om Murphy iedere week met een andere, steeds onbekwamere secretaris/esse op te zadelen komisch goud en nemen de scenaristen 22 afleveringen de tijd om de kenmerken en verledens van ieder hoofdpersonage uit de doeken te doen. Alle begin is moeilijk, daar is Murphy Brown een goed bewijs van. Maar met een likje verf hier en daar zouden de volgende seizoenen een grote stap voorwaarts zetten.

AFLEVERINGEN
Disc 1
1. Respect
Na haar terugkeer uit de Betty Ford Clinic heeft Murphy Brown moeite om opnieuw het werkritme aan te kunnen. Ook de kennismaking met een stel nieuwe collega’s verloopt stroef.

2. Devil With A Blue Dress On
Murphy wordt gedwongen samen te werken met Corky aan een belangrijk item. Wanneer Corky per toeval een doorbraak forceert in de zaak, is Murphy niet te beroerd om zelf de eer op te strijken.

3. Nowhere To Run
Tijdens het onderzoek naar een mogelijk maffiaschandaal wordt Murphy voor een dilemma geplaatst. Haar baas Miles krijgt immers doodsbedreigingen. Kiest ze ervoor om het item op antenne te brengen of niet?

4. Signed, Sealed, Delivered
Een afgesloten hoofdstuk uit Murphy’s verleden wordt opnieuw opgerakeld als blijkt dat zij de man moet interviewen met wie ze eind jaren zestig ooit vijf dagen gehuwd was. En ze heeft bovendien nog steeds een boontje voor hem.

5. Murphy’s Pony
Op kerstavond dropt een anonieme, arme moeder haar drie kinderen bij Murphy. De journaliste moet niks van kinderen hebben, maar krijgt het niet over haar hart de vondelingen aan de sociale dienst over te dragen.

6. Baby Love
Murphy besluit dat ze een kind wil, voor haar hormonale aftakeling het onmogelijk maakt. Als spermadonor heeft ze de perfecte man voor ogen: haar goede vriend en FYI-collega Frank.

Disc 2
7. Set Me Free
De studio van FYI wordt gegijzeld door een man met een vuurwapen, die ermee dreigt mensen te doden als Murphy geen geschreven boodschap van hem voorleest. De journaliste weigert dat echter.

8. And So He Goes
Murphy’s aartsvijand sterft en vraagt als laatste wens dat zij zijn grafrede houdt. Ondanks waarschuwingen van haar collega’s is Murphy vastbesloten geen blad voor de mond te nemen.

9. I Would Have Danced All Night
Zowat gans het FYI-team krijgt uitnodigingen voor het inauguratiebal van president Bush. Enkel Murphy is vreemd genoeg absent van de invitatielijst. Maar daar wil ze een mouw aan passen.

10. Kyle
Een fijn staaltje onderzoeksjournalistiek zorgt ervoor dat Murphy een onschuldig opgesloten man vrij krijgt. Enig probleem is dat hij een grote kluns is en nogal vaak ongevraagd het gezelschap van Murphy opzoekt.

11. Off The Job Experience
Als Murphy zich misdraagt tijdens een interview ziet Miles zich verplicht haar twee weken te schorsen. Het gedwongen verlof gaat haar niet goed af en ze zoekt wanhopig naar manieren om terug op de buis te geraken.

12. Why Do Fools Fall In Love?
In deze Valentijnaflevering probeert Murphy Frank te koppelen aan een kennis en vice versa. Voor geen van beide verloopt de date echter zoals ze verwachtten.

Disc 3
13. Soul Man
Murphy begint een queeste tegen seksisme door te lobbyen voor lidmaatschap van de laatste exclusieve herenclub van Washington. Tot ergernis van haar co-anker Jim, die zelf lid is van de club.

14. It’s How You Play The Game
In een poging om een zo groot mogelijk kijkcijfer te generen voor een reportage over armoede, verlaagt het FYI-team zich tot het niveau van hun rivalen en gaat op zoekt naar een smeuïg tweede item voor de show.

15. Mama Said
Murphy krijgt bezoek van haar moeder en ontdekt na een reeks ongelukkige woordenwisselingen dat de appel niet ver van de boom valt.

16. Moscow On The Potomac
Een Russische reporter bezoekt de nieuwsstudio ter gelegenheid van een gezamenlijk Amerikaans-Russisch project. De samenwerking met Murphy is echter een clash van ego’s en opinies.

17. My Dinner With Einstein
Een interviewgast van Murphy, die in aanmerking komt voor de Nobelprijs, vraagt haar mee uit. Uit medelijden met de ‘nerd’ stemt ze daarin toe. Maar ze ontdekt al snel dat stille waters diepe gronden hebben.

18. Funnies Girl
Na een jammerlijke flater tijdens een rechtstreekse uitzending, vergroot een karikaturist Murphy’s blunder uit in een serie dagelijkse krantencartoons. De journaliste is niet geamuseerd en trekt ten strijde tegen hem.

Disc 4
19. The Unshrinkable Murphy Brown
Een corrupte rechter sterft live in de uitzending nadat hij zwaar door Murphy is aangepakt. De reporter wordt plotsklaps overvallen door onzekerheid en schuld, wat haar interviewtechniek niet ten goede komt.

20. The Summer Of ’77
FYI maakt een reportage over de zeventigste verjaardag van Phils bar. Tegelijkertijd halen Murphy en Frank herinneringen op aan hun auditie voor de show, elf jaar geleden.

21. The Bickners
Op weg naar het werk rijdt Murphy de auto van een stel bejaarden aan. Het is een banaal ongeluk, maar dat belet het koppel niet Murphy voor de rechter te dagen met een hoge schadeclaim als inzet.

22. The Morning Show
Murphy wordt verzocht om gedurende één week samen met Corky de Ochtendshow van de omroep te presenteren. Tot haar ontsteltenis moet ze vaststellen dat Corky haar hierin genadeloos de loef afsteekt.

BEELD EN GELUID
Hoewel Amerikaanse sitcoms steevast op pellicule worden opgenomen, kon men in 1988 onmogelijk voorzien dat de afleveringen ooit nog eens digitaal op de markt zouden komen. Daarom wellicht is de kwaliteit van het beeld op deze dvd slechts middelmatig. Zwartniveaus en contrasten komen zelden uit de verf en ook scherpte is in de met zachte filters uitgelichte sets regelmatig een probleem. De kleuren ogen bovendien nu eens te fel, dan weer te flets. En zelfs occasionele printbeschadigingen zijn aanwezig. Toch is dit waarschijnlijk de beste kwaliteit waarin de episodes in lange tijd vertoond zijn. De geluidstrack heeft dan weer te lijden onder sporadische lange ruissegmenten die de stillere scènes verstoren. De dialogen klinken daarenboven regelmatig hol en kil (hoewel ze steeds prima verstaanbaar blijven) en de mix met de muziekfragmenten is ook niet van de hoogste orde.

EXTRA’S
Een kleine selectie extra’s werd als supplement aan de episodes van het eerste seizoen toegevoegd, om te beginnen met een stel Audiocommentaren. Candice Bergen praat een babbelspoor vol voor de pilootaflevering, terwijl creatief brein Diane English episode 20 voor haar rekening neemt. Beide brengen de kijker met warme stem veel weetjes en inzicht bij over zowel het titulaire karakter als de origine van de show. Een uitstekende retrospectieve docu waaraan zowat alle nog levende protagonisten participeren, is de tweede extra. Murphy Brown: An FYI Exclusive (31 min.) heeft Bergen en English als centrale gesprekspartners en traceert vooral de casting van de sitcom, inclusief een paar leuke anekdotes.

Tenslotte wil ik ook nog een woordje zeggen over twee heikele punten die deze dvd qua presentatie van een kleine smet voorzien. Vooreerst is de ondertiteling sporadisch erg slecht, met foute vertalingen die de bal (en dus de humor) soms compleet misslaan. Daarnaast is het ook spijtig dat Warner ervoor koos de uitzendvolgorde te hanteren in de nummering van de episodes. Zo is aflevering 7 bijvoorbeeld eigenlijk de eerste die gefilmd werd na de piloot. Bijgevolg zitten er serieuze sprongen in kwaliteit, logica en tijd in de eerste 8 à 9 episodes, wat het kijkplezier niet ten goede komt.

CONCLUSIE
Het eerste seizoen van Murphy Brown bezit reeds enkele troeven die doen vermoeden dat sitcom kan uitgroeien tot een leuke, onderhoudende en intelligente reeks. Helaas is het niveau van de afleveringen te wisselvallig en het tempo te traag om van een volledig geslaagd debuutseizoen te spreken. Daarenboven vertonen beeld en geluid de tekortkomingen die vele transfers van pré-jaren-negentig tv-series plagen en zijn de extra’s van een hoog niveau, maar te beperkt in aantal.