FILM
Claire (Lola Naymark) is zeventien, dochter van een boerenfamilie op het platteland, woont op kamers in Angoulême niet ver van de supermarkt waar ze als caissière werkt, ze is roodharig en heeft een aardig gezichtje, haar grote passie is borduren en wanneer we haar geknield op het veld kool zien rooien – die ze ruilt voor konijnenvellen - is ze 6 maanden zwanger. Tijdens het vrijen met de slagersjongen van de supermarkt brak het condoom en later bleven haar regels uit. Sindsdien heeft ze in ongerustheid geleefd en ze zoekt een manier om het kind in het geheim ter wereld te brengen om het vervolgens te laten adopteren. Wanneer in een naburig dorp de zoon van een borduurster, mevrouw Melikian (Ariane Ascaride), om het leven komt, solliciteert Claire naar zijn functie als assistent van zijn moeder. Haar proefstuk wordt goedgekeurd en ze gaat bij mevrouw Melikian aan de slag. Alleen haar beste vriendin houdt ze via brieven op de hoogte van haar toestand.

In huize Melikian is de sfeer bedrukt. Een alleenstaande vrouw treurt er om de dood van haar enige zoon. De oudere dame is zwijgzaam en meestal in droevige gedachten verzonken. Met Claire heeft ze weinig contact. Het meisje doet haar werk en gaat 's avonds naar huis. De zwangerschap, of in elk geval de opzwellende buik, komt niet ter sprake, voorlopig niet. Wanneer mevrouw Melikian na een mislukte zelfmoordpoging in het ziekenhuis ligt, zoekt Claire haar iedere dag op, niet voor de lol, zoals ze zelf zegt, maar omdat ze sympathie koestert voor de melancholische vrouw die haar moeder kon zijn. Heel langzaam groeit er genegenheid. Degene die treurt om het verlies van haar kind ontmoet de andere die treurt om het kind dat ze moet krijgen. Terug in het atelier, naast of over elkaar, voorzichtig bordurend aan hetzelfde stuk stof, delen ze een gemeenschappelijk bekommernis en een gemeenschappelijke passie.

Brodeuses is de fragiele debuutfilm van de Franse regisseuse Eléonore Faucher. Met voorzichtige toetsen schetst ze ons een beeld van Claire, volwassen en toch zo breekbaar, een jonge vrouw op zoek naar een houvast en vanbinnen verscheurd door een keuze die ze eigenlijk nog niet kan maken op haar leeftijd. Als een kwajongen scheurt ze bij nacht en ontij met haar brommer van Angoulême naar het dorp en terug, bezorgd om haar broertje die thuis alleen maar ruzies meemaakt; we zien haar thuis, op haar minieme kamer terwijl ze met plukjes konijnenvel haar kleine zelfbedachte borduurwerkjes maakt of in het atelier van mevrouw Melikian als die in het ziekenhuis ligt, waar ze alleen doorwerkt om de bestelling van een bekend Frans couturier af te krijgen tegen de vervaldag. Secuur, sierlijk en in alle rust trekt ze de draad door de stof en bevestigt de duizenden pareltjes voorzichtig op hun vooraf bepaalde plaats. Eigenlijk is ze gelukkig met wat ze heeft en wat ze is, alleen de baby baart haar zorgen. Overdag verstopt hij zich en is haar buikje onzichtbaar, 's avond komt hij te voorschijn wanneer ze zich uitkleedt en dan staat datzelfde buikje gespannen en recht vooruit. Mevrouw Milekian, bij het eerste contact verdoofd en nauwelijks toegankelijk, naar binnengekeerd en rouwend, wekt Claires medeleven op. Regisseuse Faucher toont haar bezorgde blikken zonder te verzanden in sentimentaliteit. Wanneer de oudere vrouw – na de zelfmoordpoging – beetje bij beetje tot de realiteit terugkeert, is haar houding opener. De ommekeer wordt ons in korte fragmenten getoond. Terug thuis is de band bijna compleet en zien we de beide vrouwen in het atelier, maar ook in de keuken waar ze samen eten maken. Het tafereel is vertederend en tegelijk sober.

Lola Naymark en Ariane Ascaride brengen hun rol zonder veel drukte. Ze laten ruimte voor stille momenten en onuitgesproken gedachten. Hun blikken volstaan. Hun zichtbare twijfel of aarzeling zegt ons meer dan lange zinnen. Het zijn twee sterke actrices die met minimalistische suggesties, een onzekere oogopslag of een ongecontroleerd gebaar meer vertellen dan anderen in een uitgesponnen monoloog en grote gebaren. Als personage zijn ze mekaars tegengestelde: Lola Naymark als de uitbundige Claire, jeugdig en spontaan, Ariane Ascaride als de gracieuze dame, de praktische zakenvrouw, bekend met de Parijse bon monde wanneer ze haar werk aan bekende couturiers probeert te slijten of opdrachten in ontvangst neemt. Maar de passie voor het tijdrovende borduurwerk, in de stilte van mevrouw Milekians tijdloze atelier, die passie delen ze onvoorwaardelijk. Dat is hun kleine geheim. Daar vinden ze de rust die hun evenwicht herstelt.

Eléonore Faucher levert met Brodeuses een feel good movie af en ze kiest daarbij niet voor de makkelijkste weg, want de film moet het zonder gespierd plot of een zinderende finale stellen.

BEELD EN GELUID
Het beeld van deze rustige film is mooi van kleur, niet opvallend, maar eerder ingetogen, met donkere interieurs belicht van opzij. Claire met hoofddoek – zgn. om haar uitvallend haar te verbergen – doet denken aan Scarlett Johansson in Girl With A Pearl Earring en het licht valt op dezelfde manier door het raam naar binnen wanneer ze borduurt. Faucher gebruikt veel donkere tinten, met bruin en goudgeel, rood als Claire de haren losschudt, grauwe kleuren in de haast vijandige natuur wanneer de laaghangende wolken voorbijtrekken en de striemende wind haar gezicht natmaakt.
Het geluid is veelzijdig, met Franse folksongs uit de landstreek Angoulême en klassieke composities van Michael Galasso die de sfeer en het gemoedelijke tempo onderstrepen en de productie een grote mate van authenticiteit meegeven, opgetrokken uit de zware bruine aarde van Claire’s kolenveld.

EXTRA'S
Veel extra's bevat deze dvd niet. Er is een Originele Bioscooptrailer en nog twee Andere Trailers waaronder Birth met Nicole Kidman.

CONCLUSIE
Brodeuses is een miniatuurtje van de hand van de Franse regisseuse Eléonore Faucher, een intimistisch portret van twee heel verschillende vrouwen met een totaal andere achtergrond die door omstandigheden naar elkaar toe worden gedreven en via hun passie voor het borduurwerk mekaar leren kennen als gevoelige en intelligente wezens. Een film die warmte uitstraalt en liefde voor het filmmetier. Uw dienaar kijkt al uit naar Fauchers volgende kleine meesterwerkje.