FILM
Dit is de natuurfilm-versie van The Lion King. Pride, gedraaid in een natuurpark in Tanzania, is even rijk aan beeldmateriaal en heeft een vergelijkbaar scenario, maar gebruikt echte leeuwen, getemde en wilde om een coming of age-verhaal te vertellen van twee jonge leeuwen, behorend tot een groep van 10: 8 wijfjes en 2 oudere mannetjes, James en Eddie. Suki, het leeuwinnetje is een rusteloos beestje, met een eigen wil, nieuwsgierig en eigenwijs en een stuk handiger en leniger dan haar broertje Linus, een bangerik die de leiding graag aan zijn zus afstaat. In Pride zien we broer en zus opgroeien vanaf hun prille jeugd: hun moeder Macheeba doet voor hoe ze later op zebra’s en buffels zullen jagen, wijst ze op de gevaren van de savanne en waarschuwt tegen de gevaren die van de andere kant van de rivier kunnen komen. Dat maakt Suki heel erg nieuwsgierig en op een dag zal ze er getuige zijn hoe twee leeuwen van de overkant (de Zwervers Harry en Dark) hun tante doden bij een raid op hun woongebied waarbij haar neefje Fleck als wees achterblijft. Fleck wordt deel van hun gezin, maar hij is een poocher en gebruikt zijn 'wees'- zijn om bij de andere dieren medelijden op te weken en voordelen los te weken. Suki en Linus houden helemaal niet van Fleck.

De makers van Pride hebben getemde en wilde leeuwen gefilmd in alle mogelijke situaties. Via digitale weg laten ze de lippen van de beesten bewegen zodat het lijkt alsof de dieren kunnen spreken. Het procédé doet de eerste twee minuten van de film een beetje vreemd aan, maar het went en kinderen zullen vast geen problemen hebben met de pratende leeuwtjes. Die plagen hun ooms James en Eddie, twee gepatenteerde luiaards die de vrouwen laten jagen om vervolgens de buit zonder blikken of blozen op te eisen. Macheeba vindt het onder invloed van dochter Suki niet helemaal normaal. Suki krijgt een afkeer van doden en weigert de job te leren. Wanneer ze een gazelle adopteert gaat dat voor de andere leden van de troep net iets te ver: je speelt niet met voedsel is hun commentaar. Wanneer de beide jonge leeuwen in het volgende seizoen langs de rivier lopen, zien ze hoe de Zwervers over de rivier zijn geraakt: via de omgevallen boomstammen. Suki moet natuurlijk naar de overkant en daar ontmoet ze Dark die haar redt van een roedel opdringerige Hyena's. Zij is onder de indruk van de imposante verschijning en de heldenmoed van Dark: de tiener is verliefd. Rusteloos zal ze de komende weken en maanden langs de rivier slenteren in de hoop een glimp van Dark op te vangen. Na een argument met haar moeder, zet ze koppig haar eigen wil door en trekt ze naar de overkant, voorzichtig de krokodillen vermijdend. Ze wordt lid van de troep van Dark, maar zijn andere wijfjes zien haar niet echt graag komen: een nieuw lid betekent nog een mond meer om te voeden, terwijl het voedsel schaars is.

Het verhaal van Suki en Linus speelt zich af tegen de achtergrond van een hemelsmooi landschap, bevolkt met buffels, gazellen, zebra's rendieren en olifanten. De makers laten de leeuwen op de runderen jagen en vermijden de gruwelijkste scènes van het doodbijten of de laatste stuiptrekkingen, om de allerkleinsten te ontzien. We zien ze de buit wel verorberen, het verse bloed op de bek en John Dower toont ook hoe een ongegeneerde Fleck zijn nichtje Suzi denkt te kunnen beklimmen zonder voorafgaande waarschuwing. Het leeuwinnetje reageert furieus en wellicht hebben sommige kinderen hier toch al wel wat uitleg nodig. Vandaar dat de hoes ook vermeldt dat het hier om een familiefilm gaat die door ouders en kinderen samen kan worden bekeken. Want Pride heeft kwaliteiten genoeg om ook volwassenen te boeien: de bloedmooie zonsondergangen, de boze olifanten die Suki en Linus bedreigen, de dreigende buffels en de spuuglelijke aasgieren. Vermengd met een ferme dosis humor op verschillende niveaus, is deze productie in staat om jong en oud in de ban te houden. Bovendien zit er een soort groeiproces in deze film, we zien Suki en Linus tot ze volwassen zijn. Suki krijgt van Dark vier jongen, maar omdat ze niet jaagt wordt ze als profiteur gebrandmerkt door de rest van de zwerversgroep. Zij leert dat volwassen worden gepaard gaat met verantwoordelijkheden en beperkingen die het niveau van de eigen inzichten overstijgen. De les, die ze té laat leert, heeft grote consequenties. Ondertussen is ook Linus volwassen geworden. De onhandige en wat verstrooide jonge leeuw groeit uit tot de sterke leider, de rol die van hem wordt verwacht in een omgeving waar geen enkel dier zich de luxe van een extravagantie kan permitteren.

John Dowers leeuwen hebben menselijke trekken: ze praten, ze redeneren, Suki heeft ethische en morele bezwaren tegen jagen en doden, ambities om vegetariër te worden en feministische karaktertrekken waardoor ze vraagtekens plaatst bij de vrijblijvende houding en luie natuur van haar mannelijke familiegenoten. Ze vindt het niet normaal dat de leeuwinnen voor het zware werk opdraaien. Toch wordt Pride geen spiegel voor de kijker, geen moraliserend verhaal over het menselijke handelen. Pride bevat herkenbare onderwerpen, maar ze blijven binnen de grenzen van de context: de survival for life in een onvriendelijke omgeving van een troep leeuwen. De combinatie van getemde en wilde leeuwen zorgt voor een prachtig staaltje filmmontage. De overgangen van de ene soort naar de andere verloop quasi onopvallend, waarbij de getemde dieren voor de close ups zorgen, de bijzonder sprongen, de tocht over de boomstam, telkens met – zoals we zullen leren uit de Making of een stok met vlees als lokmiddel. Via het zwerfkei-systeem komt de camera ook heel dicht bij de wilde leeuwen, hun jachtpartijen, leefgewoonten en leefomgeving waar ze elk hun hoekje hebben tussen de afgekloven botten en schedels. Een tocht door hun hol jaagt de stuipen op het lijf en ook op andere momenten is er sprake van spanning, van vertedering of gewoon een warm gevoel als de jonge leeuwtjes spelend en vechtend over de grond rollen, op ontdekkingstocht gaan, hun mond voorbij praten of leugentjes om bestwil verzinnen, ongehoorzaam zijn en de gevolgen ervan moeten dragen, de jachtpartij van hun moeder Macheeba in het honderd laten lopen of James en Eddie plagen.

BEELD EN GELUID
Pride is prachtig van beeld en om het effect te versterken is het kleurenpalet zelfs een beetje geforceerd, aangedikt zodat er overvolle tinten ontstaan. Overdag is er het bruin van de leeuwenrots, afgezoomd met weelderig groen en daaronder de trillende savanne met de wit/zwart-gestreepte zebra's en de zwartglanzende buffels onder een felle zon die alles met een gouden sausje bedekt. 's Nachts is de overwegende kleur blauw, van metaal tot ijzer met roestige vlekken en zwart op de achtergrond. Zowel overdag als na het vallen van de avond is het beeld scherp zonder verlies van details. Van grain is er geen sprake. De pellicule is vrij van onregelmatigheden. Het audiogeluid in 5.1 is veelzijdig en rijk waardoor diepte wordt gecreëerd. De Engelse én de Noord-Nederlandse dialogen zijn duidelijk en goed verstaanbaar. Ze contrasteren voldoende met het achtergrondgeluid en de muziek. Wie problemen heeft kan altijd Nederlandse ondertitels aanklikken. Op Disc 1 staat de Amerikaanse versie met Kate Winslet (Titanic) als Suki, Rupert Graves (Forsyte Saga) als Linus, Dame Hellen Mirren (Calendar Girls) als Macheeba, Robbie Coltrane (Harry Potter And The Prisoner Of Azkaban) als James, Jim Broadbent (Moulin Rouge) als Eddie, John Hurt (Hellboy) als Harry en Sean Bean (The Lord Of The Rings) als de mensenschuwe Dark. Op Disc 2 staat de Nederlandse versie met o.a. Aukje van Ginneken (Suki), Pim Veth (Linus) en Hymke de Vries (Macheeba). Kinderen die geen ondertitels kunnen lezen zullen de Nederlandstalige versie verkiezen en het moet gezegd: de stemmen zijn mooi en goed gekozen. De stemmen van de Amerikaanse versie klinken uiteraard bekender, maar daar zullen kinderen niet veel boodschap aan hebben. Het 5.1-effect is ten volle uitgebuit met de stemmen vooraan van links naar rechts en de achtergrondgeluiden van de Afrikaanse vlakte en het draven van de kuddes achteraan.

EXTRA'S
Deze dvd bevat als enige extra een Making of waarin de finesses van het geduldig draaien (300 dagen), monteren en trukeren wordt uitgelegd. Disc 1 met de Amerikaanse versie zou je – gezien de prijs – eveneens als een extra kunnen beschouwen.

CONCLUSIE
Pride, mocht ik zelf nog maar nauwelijks mijn pampers ontgroeid zijn, in de kleuterklas zitten of in de laagste klassen van het lager onderwijs, dan vond ik deze film beslist 'gaaf' en met reden, want Pride is visueel aantrekkelijk, spannend en humoristisch met een zinvol en toch eenvoudig verhaal dat door vele leeftijden kan worden begrepen. Door de gelaagdheid van het scenario is er voor iedereen dus wat wils en kunnen volwassenen makkelijk de avonturen van Suki en Linus samen met hun jonge volkje bekijken.