FILM
Simeons, een meedogenloos ras uit een ver sterrenstelsel, bouwt een mechanische versie van Godzilla om zo het echte monster uit te schakelen en de aarde in te nemen. Wanneer het immense mechanische monster Godzilla uitschakelt, ligt alle hoop van de mensheid in King Shisa - een oud Japans monster dat begraven zit in een berg in Okinawa. Enkel een lid van de Azumi-clan is in staat King Shisa te wekken. De twee broers Keisuke (Masaaki Daimon) en Masahiko (Kazuya Aoyama) gaan snel op zoek, want Mechagodzilla is in staat om de hele wereld te vernietigen…

We schrijven begin jaren zeventig. De Japanse filmindustrie verkeerde in moeilijkheden en ook bij Toho was het geld bijna helemaal opgedroogd. Vandaar dat men in de Godzilla-films van eind jaren zestig en begin jaren zeventig, regelmatig scènes uit eerdere films recycleerde. Maar om de 20ste verjaardag van de epische koning der monster te vieren, besloten Toho en veteraan Jun Fukuda (Son Of Godzilla, Godzilla Vs. Gigan) om alle middelen die ze (nog) ter beschikking hadden in te zetten. Zodoende zien we in Godzilla Vs. Mechagodzilla enkel nieuw opgenomen materiaal, maar dat wil niet zeggen dat de speciale effecten goed zijn. Integendeel! De pakken van de monsters zijn zo ridicuul, dat je er zelf schaamrood van zou krijgen. De optische effecten zijn daarbovenop pijnlijk gedateerd en het helpt uiteraard ook niet dat de monteur zijn werk heeft moeten doen met een schaar en een rol plakband. Maar het is vooral dankzij Jun Fukuda’s door cafeïne aangedreven regie dat het tempo er goed in blijft. Het acteerwerk is dik in orde en ondanks dat Godzilla zich soms als een springveer gedraagt, zijn de dynamische gevechten een plezier om naar te kijken. Godzilla Vs. Mechagodzilla is zeker en vast de meest cheesy uit de reeks! Want je kan het zo onnozel niet bedenken of het zit in deze film. Van in zilveren pakjes gehesen ruimtewezens of een uit de kluiten gewassen poedel tot schaamteloos plagiaat op Planet Of The Apes, een muzikaal intermezzo en over the top spuitend bloed! Godzilla Vs. Mechagodzilla is op het 'so really bad it's good'-niveau dan ook één van de meest amusante afleveringen uit de hele serie. Kaijû-fans die hun monsters liever serieus hebben, verwijzen we door naar de latere films of Shusuke Kaneko's briljante Gamera-trilogie.

BEELD EN GELUID
Het anamorfisch uitgevoerde 2.35:1 beeld oogt scherp, met een goed contrast. Diepte en detail zijn prima en de gebruikte print is vrij van storende vuiltjes. De heldere en volle kleuren ogen prachtig en spatten werkelijk van het scherm, maar verraden wel dat het om een oudere film gaat. De Japanse Mono-track klinkt zoals te verwachten vlak en beperkt, maar is voldoende helder en goed verstaanbaar. De muziek en de aanwezige geluidseffecten komen prima door. Er is soms een kraakje en wat lichte ruis aanwezig, maar dit ontneemt nergens het kijkplezier.

EXTRA'S
Net zoals bij de andere uitgaven moeten we het doen met de originele bioscooptrailer en promotrailers van de andere films uit de collectie.

CONCLUSIE
Godzilla Vs. Mechagodzilla is een amusante, flitsende en vooral uitermate kitscherige aflevering in de populaire Godzilla-serie. De technische specificaties zijn in orde. Gezien de scherpe prijs dan ook een must-have voor de liefhebbers!