TV-SERIE
Begin 1800: de familie Bennet woont op het Engelse platteland met vijf dochters waarvan minstens twee de huwbare leeftijd hebben bereikt. Hun moeder, meestal hysterisch met instant depressies, een kwebbelaardster van het puurste soort, doet er alles aan om mannelijke en vooral bemiddelde kandidaten op te sporen, want omdat ze geen broer hebben komt het landgoed na de dood van hun vader volgens de Engelse wet in handen van zijn eerste mannelijke verwante. Dat is in dit geval een neef van de familie, een zekere Mr. Collins (David Bamber), vrijgezel en net benoemd tot predikant. Tegelijk wordt er een regiment soldaten in het dorp geïnstalleerd én krijgt het landgoed Netherfield een nieuwe, jonge, gefortuneerde en ongetrouwde bewoner als gast. Moeders wensen gaan als het ware in vervulling en zij stuurt Jane, de oudste dochter, er op uit om de rijke nieuwkomer, Mr. Bingley (Crispin Bonham-Carter), aan de haak te slaan. De knappe en vrolijke bewoner van Netherfield valt voor de charmes en looks van Jane op het eerste bal van het seizoen, maar zijn vriend, ene Mr. Darcy (Colin Firth), ook vrij en dus het logische volgende doelwit van Mrs. Bennet (Alison Steadman), valt in ongenade wegens zijn hooghartigheid en zijn laagdunkende uitlatingen over de dorpsbewoners en hun minder galante manier van leven

Mr. Collins, de gedoodverfde erfgenaam van het landgoed van de Bennets, brengt hun een bezoek onder het mom een familieruzie bij te willen leggen. Hij is evenwel op zoek naar een vrouw. Bovendien blijkt de pretentieuze en vormelijke slijmerd de bescherming te genieten van de zeer rijke Lady Catherine de Bourg (Barabara Leigh-Hunt), en Mrs. Bennet vindt dat haar tweede dochter Elisabeth (Jennifer Ehle), "Lizzy", met hem moet trouwen.. Lizzy ziet een huwelijk met Mr.Collins niet zitten, ook niet als hij haar erop wijst dat hij de rechtmatige erfgenaam is van haar geboortehuis en dat ze misschien nooit een dergelijk aanbod nog zal krijgen. Exit Mr. Collins.

De jonge aristocraat Mr. Darcy toont na een misplaatste vergelijking over Elisabeth Bennets uiterlijk en het intelligentieniveau van haar moeder een mate van interesse, maar Elisabeth laat zich lijden door roddels die over Mr. Darcy verspreid worden en wijst zijn toenadering formeel af. Wanneer ze bovendien verneemt dat hij zijn vriend Bingley afgeraden heeft om haar zusje Jane (Susannah Harker) ten huwelijk te vragen wegens haar lage afkomst, wint haar trots het van haar hart en richt ze haar aandacht op legerofficier Wickham (Adrian Lukis), één van Darcy's zogenaamde slachtoffers. Wickham blijkt evenwel niet de geloofwaardige en eerlijke man te zijn die iedereen in het dorp in hem ziet. En net op het moment dat de relatie tussen Jane en Mr. Bingley weer goed schijnt te komen en Mr. Darcy zich in Elisabeth’s ogen min of meer lijkt te rehabiliteren als gevolg van heel veel goeds dat ze over hem verneemt via zijn huishoudster, gaat Wickham er met hun 15-jarig zusje Lydia (Julia Sawalha) van door. Er hangt de familie Bennet een immens schandaal boven het hoofd waardoor ook de huwelijkskansen van de andere meisjes in gevaar komen. Jane en Elisabeth zijn in alle staten en hun moeder zet het huishouden in rep en roer met haar hysterische huilbuien. Mr. Bennet (Benjamin Whitrow) vertrekt naar Londen om Lydia op te sporen en zijn broer, een handelaar in Londen, spreekt zijn eigen contacten aan om een regeling met Wickham te treffen en op die manier de Bennets een levenslange vernedering te besparen.

De Engelse bourgeoisie van de 18de eeuw wordt geregeerd door Victoriaanse vormelijkheid en uiterlijke schijn. Echtgenoten spreken elkaar met mijnheer en mevrouw aan, slapen in aparte kamers en hun sociaal leven beperkt zich tot een klein kringetje van gelijkgestemden. Hun kinderen vinden een partner op bals die ze afwisselend vanaf de nazomer op hun kastelen en landgoederen organiseren. Voor de meisjes komt het er op aan een goede partij te vinden om alzo hun eigen levenskwaliteit en vaak die van hun familie te verzekeren. Hun moeders spelen de rol van koppelaarster en scannen al heel vroeg de omgeving op mogelijke huwelijkspartners. De druk van minder goed gesitueerde meisjes om in een gearrangeerd huwelijk te stappen is zeer groot.

Met Pride And Prejudice levert Jane Austen een prachtig kostuumdrama af dat vanaf de allereerste pagina's tegen een ongewoon hoge snelheid van het ene intrige naar het andere raast en dat wordt bevolkt door een prachtige verzameling figuren die met veel mensenkennis worden gekarakteriseerd en uitgewerkt. Austen laat bovendien geen gelegenheid voorbijgaan om humoristische scènes in het boek te verwerken. Karakters als Mrs. Bennet, de eerder droge Mr. Bennet, de verwijfde Mr. Collins, de protserige Lady Caterine de Bourg, de doodeerlijke Mr. Bingley en de hooghartige, maar in se schuchtere en ontwortelde Mr. Darcy weet ze als geen ander tot unieke personages te boetseren die de toeschouwer heel gauw in zijn hart sluit. Austen schrikt er evenmin voor terug om de verhaallijnen uit de hand te laten lopen om vervolgens met simpele ingrepen de touwtjes opnieuw aan te halen en de situatie onder controle te krijgen. Zij is een unieke auteur die in één en dezelfde scène verdriet, romantiek, genegenheid, afwijzing en hilariteit kan laten samenvloeien en de draak steekt met ouderwetse en banale gebruiken en inzichten. Terwijl ze een prachtig portret borstelt van de Londense society in het begin van de 19de eeuw, legt ze evenzeer de vinger op de zwakke plekken die het broze wereldje van de aristocratie voortdurend doen wankelen, want hoe stijf en formeel het er ook moge aan toe gaan, het milieu is niet vrij van zeer laag bij de grondse kwaliteiten als naijver, achterklap, jaloezie en huichelarij.

Regisseur Simon Langton is er in geslaagd om de snelheid en de grappigheid van Jane Austens boek op een zeer bevredigende manier naar het kleine scherm te vertalen. De locaties zijn uniek, de acteurs perfect gecast, de aankleding en de aandacht voor details tot in de puntjes geregeld. Door de lange speeltijd van 325 minuten staat niets hem in de weg om heel veel zijdelingse anekdotes uit het boek uit te diepen naast het Elisabeth-Darcy-verhaal, dat niet altijd op de voorgrond staat, maar in het hoofd van de toeschouwer wél voortdurend de polsslag van de film blijft. Op die manier houdt de regisseur de aandacht vast, ook wanneer hij zich voor langere tijd op de perikelen van Jane en Bingley of de vlucht van Wickham en Lydia concentreert. Een goed boek betekent niet zonder meer een goede film, maar deze bewerking van Pride and Prejudice is gewoon een schot in de roos en toont via de prachtige acteerprestaties en de onwaarschijnlijke ensceneringen hoe goed het boek eigenlijk wel is, een zeldzame kwaliteit.

Mr. Darcy is de man waarrond het uiteindelijk allemaal draait, maar regisseur Langton gaat voorzichtig te werk en houdt zijn ware aard en zijn gevoelens zo lang mogelijk verborgen. Hij voert zijn hoofdfiguur met mondjesmaat op, in korte fragmenten zonder veel dialoog. Heel anders gaat hij om met zijn andere hoofdpersonage Elisabeth. Zij komt voortdurend in beeld. Toch vernemen we ook weinig van haar gevoelens omdat zij steeds met de problemen van anderen bezig is, die van Jane, die lijdt onder het vertrek van Mr. Bingley, en die van haar vader, die een verstandshuwelijk is aangegaan met een vrouw die helemaal niet bij hem past. Bovendien maakt Langton van Elisabeth een wezen dat uiteraard intelligent, maar tegelijk ook naïef is, een 20-jarig meisje dat onder invloed van mensen die een zekere indruk op haar maken de verzonnen en berekende praatjes gelooft die niemand voor haar ontkent.

BEELD EN GELUID
Deze dubbele dvd-set heeft een ingehouden kleurenpalet meegekregen. De tinten zijn nooit uitbundig, tenzij het gras en de bloemen in de tuinscènes. Voor de rest is er sprake van een bewuste keuze voor weinig kleur in de interieurs en de aankleding van de personages die de landadel vertegenwoordigen (de familie Bennet): de tinten gaan van overwegend wit in de toiletten van de meisjes tot grijs en donker grijs in gordijnen en fauteuilstoffen; de aristocratie krijgt donkere en warmere kleuren mee, van brons en donker groen over kastanjebruin tot zwart. De legeruniformen zijn felrood gekleurd, de dames houden het bij dure stoffen en herfstige kleurtinten. De kwaliteit van de pellicule is goed, met hier en daar weliswaar een overgebleven zwart vlekje of een toevallige streep. Maar het zijn uitzonderingen. Soms is er sprake van wat korrelvorming in de donkere scènes. De detaillering is dan weer goed. Het geluid is dat van een miniserie voor televisie. De stemmen zijn prachtig en ook in de luidere scènes treedt er geen vervorming op. De rustig voortkabbelende klassiek aandoende muziek van Carl Davis is stemmig en in de juiste verhouding tot het milieu dat wordt uitgebeeld. Er is sprake van een breed stereo-effect met de stemmen en de muziek in het midden en allerlei bijgeluiden, o.a. van dravende paarden, op zij en van links naar rechts.

EXTRA'S
Eén extra: een uitgebreide Making of Pride and Prejudice waarin een groot aantal werkopnames getoond worden met commentaar van de makers en de belangrijkste acteurs. Jammer dat Colin Firth in het lange rijtje geïnterviewden ontbreekt.

CONCLUSIE
Pride And Prejudice blijft ook na een tweede en een derde kijkbeurt een machtig kostuumdrama op basis van een uitstekend script naar het meest bekende boek van de Engelse auteur Jane Austen. De cast is van een superbe kwaliteit, de enscenering is een streling voor het oog, de kostumering en de locaties buitengewoon goed gekozen en verzorgd. Simon Langtons bewerking van één van de populairste meesterwerken uit de Engelstalige literatuur is beslist de beste tot nog toe.