FILM
De fut is uit het huwelijk van John (Brad Pitt) en Jane (Angelina Jolie) Smith, en ze besluiten om een huwelijkstherapeut te raadplegen. Na vijf (of zes?) jaar zijn ze op elkaar uitgekeken, en is het huwelijk voor hen beiden een sleur geworden. Ze hebben al die jaren echter duchtig tegenover elkaar gelogen: Jack werkt niet bij een aannemersbedrijf, en Jane is helemaal geen computerspecialiste op een aannemerskantoor. Ze werken allebei als huurmoordenaar, zij het voor verschillende bedrijven. Wanneer ze allebei ongeveer tegelijkertijd de opdracht krijgen om een jonge snotneus, Benjamin Danz (Adam Brody), die om de één of andere bizarre reden de bijnaam The Tank heeft, uit de weg te ruimen, lopen ze elkaar voor de voeten, en ze falen beiden in hun opdracht. Hun respectievelijke opdrachtgevers geven hen dan maar het bevel om de concurrentie binnen de 48 uur uit de weg te ruimen. Intussen realiseren ze dat ze elkaars doelwit zijn.

Doug Liman heeft in het verleden met onder meer The Bourne Identity uitvoerig bewezen intelligente actiefilms te kunnen brengen. Wat hem bezielde om de regie van deze Mr. And Mrs. Smith te voeren, daar kunnen we enkel het raden naar hebben, maar als we morgen mochten vernemen dat hij de film geregisseerd heeft met de loop van een pistool in zijn nek, we zouden er niet verbaasd over zijn. Nu , actie is er genoeg in deze prent, maar het predikaat "intelligent" is in dit geval helemaal niet toepasselijk. Als The Island van regisseur annex brokkenmaker Michael Bay - toch ook een showcase vol met daverende actie, maar daarnaast nog een redelijk goed scenario ook - vorig jaar niet op uw lijstje van favoriete films voorkwam, dan zal de kersverse familie Smith waarschijnlijk niet heel veel hoger in uw rangschikking eindigen. Het gaat meestal mis met dergelijke films vanaf het moment waarop de aandacht die rond de prent ontstaat zich meer inlaat met wat er naast, dan wat er op het witte doek gebeurt, en dat is hier spijtig genoeg het geval. La Jolie en - moeten we nu Le Pitt zeggen? - waren het afgelopen jaar meer in de actualiteit door het welles-nietes spelletje dat ze met de media speelden aangaande hun al dan niet op waarheid berustende relatie. Nu Jolie zwanger blijkt te zijn - en in haar geval mogen we denk ik zonder verpinken stellen dat het niet gaat om een onbevlekte ontvangenis - menen we te mogen concluderen dat het paar de film vooral heeft gemaakt om zo veel mogelijk bij elkaar te kunnen zijn, en qua acteerprestaties allebei hun automatische piloot op hebben staan. Het eerste uur van de film is dan ook tediously boring, en pas als de resterende de munitie verschoten mag worden, wordt de film weer een beetje kijkwaardig. Voor de rest wordt U voortdurend rond de oren geslagen met lamme woordspelingen en seksuele innuendo, die misschien een paar keer grappig is, maar als enige lijm van de film op de duur ergerlijk wordt en begint te verbrokkelen. De geforceerde manier waarop de makers dan ook nog eens "grappig" proberen te zijn, doet het laatste restje poging tot het presenteren van een entertainend geheel als sneeuw voor de zon smelten - zelfs de oneliners van guv'nor Ahnold waren vaak beter. Van een noemenswaardig coherent scenario is er al helemaal geen sprake, en we zijn van mening dat producenten die Adam Brody ófwel in een hoofdrol willen casten, ofwel in een bijrol, ofwel hem überhaupt aannemen om koffie op de set rond te dragen, de onmiddellijke dood met de kogel verdienen. Ook Vince Vaughn is nu niet bepaald een acteur die wat dan ook te bieden heeft, en zou even goed een deel van het meubilair kunnen geweest zijn. Wat heeft de film dan wél te bieden? Star power natuurlijk. Wie zich graag verkneukelt bij het zien van Pitt en Jolie die in allerlei standjes over het scherm kronkelen, hetzij samen, hetzij afzonderlijk, zit met deze prent goed. Hopelijk amuseert U dit als kijker, want de Mr. en de Mrs. waren spijtig genoeg iets te druk bezig met elkaar te amuseren, zodat ze vergeten zijn dat er nog kijkers waren ook.

BEELD EN GELUID
Bij een film als deze, waar ondanks deze tijden van crisis op het gebruik van munitie en explosieven nauwelijks bezuinigd wordt, dringt een goede geluidstrack zich op. Fox laat zich wat dat betreft weer van zijn beste kant zien, met een bijzonder immersieve DTS-track en een Dolby Digital-track, die nauwelijks aan kwaliteit voor elkaar moeten onderdoen, maar waarbij de DTS-track eens meer het pleit wint omwille van de iets betere spreiding en het meer geraffineerde subwoofer-gebruik. Ook op gebied van beeld is deze Fox-titel nauwelijks iets aan te wrijven: schitterend contrast, evenwichtige kleuren, geen noemenswaardige compressie-artefacts, en misschien een heel klein beetje grain.

EXTRA'S
Maar liefst 2 audiocommentaartracks sieren deze release: de eerste is ingesproken door regisseur Doug Liman en scenarist Simon Kinberg, de tweede door producenten Akiva Goldsman en Lucas Foster. Beide tracks kennen inhoudelijk redelijk wat overlap. De featurette "Making a scene" is een acht minuten durend promofilmpje voor Fox Movie Channel, en alhoewel deze maar één scène behandelt (die waarin Pitt en Jolie door een aantal wagens worden achtervolgd, die ze vakkundig tot schroot herleiden) komt inhoudelijk niet boven het minzame uitdelen van schouderklopjes uit. Daarnaast vinden we nog 3 verwijderde scènes terug, samen ook 8 minuten lang, en twee trailers.

CONCLUSIE
Mr. And Mrs. Smith is maar een matige productie, die enkel weet te entertainen op de laagste niveau's van het menselijk bewustzijn, waartoe het nadenken duidelijk niet behoort. De technische presentatie is nagenoeg onberispelijk, maar het bonusmateriaal is eerder aan de magere kant.