FILM
Ergens in de nabije toekomst; de war on terrorism is blijkbaar nog verre van over, en het Amerikaanse leger zit toch wel een beetje verveeld met de lijkzakken die af en toe retour gezonden worden. Drie piloten van stealth-fighters, Ben Gannon (Josh Lucas), Kara Wade (Jessica Biel) en Henry Purcell (Jamie Foxx), krijgen daarom de twijfelachtige eer om als eersten kennis te maken met EDI (stem Wenthworth Miller), een door artificiële intelligentie bestuurd gevechtsvliegtuig, ontworpen door de excentrieke en lichtjes mentaal gestoorde Keith Orbit (Richard Roxburgh). Kapitein George Cummings (Sam Shepard) staat onder zware politieke druk om met prestaties voor de dag te komen, en zet het toestel in tijdens een missie om in Myanmar een bende terroristen subtiel met gebouw en al op te blazen (én dan nog eens met zo weinig mogelijk collateral damage - wat zijn die Amerikanen toch een lieverdjes). Tijdens de terugvlucht slaat echter het noodlot én de bliksem toe, en EDI gaat zo'n beetje zijn zinnetje doen. Een volgende operatie in Tadjikistan loopt uit tot een nucleair incident, en terwijl de drie piloten proberen het toestel aan de grond te krijgen, wordt het de verantwoordelijken, die plots de hete aardappel krijgen toegeschoven, te heet onder de voeten, en ze willen het project zo snel mogelijk klassificeren onder de H van 'heeft nooit bestaan'...



Regisseur Rob Cohen kan je moeilijk verwijten dat hij intellectueel uitdagende films maakt, en dan drukken we ons nog uiterst voorzichtig uit. Was Dragonheart nog een leuke en aangename swashbuckler, dan heeft de regisseur met films als The Fast And The Furious en xXx steevast te kennen gegeven om voor de grootst gemene deler te gaan. Waar op zich niets tegen is, maar met - en we hebben moeite met het woord hier te schrijven - "acteurs" als Vin Diesel is het toch moeilijk om je niet te pletter te ergeren aan de existentiële leegheid van de afgeleverde films. Stealth is ook inhoudelijk een hol klinkend vat: de plotlijn is flinterdun, de pratende boordcomputer EDI is een half uit de kluiten gewassen en ongetwijfeld voor adoptie weggegeven bastaardneefje van KITT uit Knight Rider, en de manier waarop artificiële intelligentie en neurale netwerken weer eens stereotiep beschreven worden als entiteiten waardoor computers gevoelens *bibber bibber* kunnen krijgen, is als cliché intussen ongeveer het equivalent van een beschimmelde platte kaas. En qua inlevingsvermogen mag volgende anekdote tekenend zijn: zelfs in de nabije toekomst denken we toch niet dat de technologie zo vergevorderd zal zijn dat men vanuit een operationele stealth-bommenwerper opties als automatische gelaatsherkenning, irisscan en het nemen van vingerafdrukken (!) zal kunnen realiseren. Waarom dan niet ineens een DNA-sample, nu we toch bezig zijn?



En toch weet Stealth enorm te charmeren als guilty pleasure, ondanks de sullige dialogen. De actiescènes, die zowat de helft van de film vullen, zijn snerend hard en doen acteurs uit een film als Top Gun er in vergelijking uitzien als kleuters op een driewieler. Storend is dan weer de product placement: voor geen enkele goede reden begint de EDI-computer liedjes van internet te downloaden, om vervolgens zijn precisiebombardementen uit te kunnen voeren met begeleiding van Incubus en consoorten. Bovendien denken we dat, hoe langer de war on terror blijft duren, hoe meer de Amerikanen zichzelf superieur wanen en de bevolking van zowat elke schurkenstaat schaamteloos mogen afschilderen als orang-oetans met kalashnikovs. Elke vorm van nuance is totaal zoek, en zelfs de misplaatste pogingen om zogezegd aan te tonen dat het minimaliseren van burgerslachtoffers een prioriteit is, is slechts een schamel schaamlapje. We denken echter dat het publiek dat voor Stealth uit zijn stoel komt, de maling heeft aan politieke duiding, en vooral uit is op de talrijke explosies en de gierende straaljagers. Wat dat betreft krijgt U met deze film voor de volle honderd procent waar U voor betaald heeft, dus royally screw alle politieke correctheid!



BEELD EN GELUID
Voor deze release zijn we uitgeweken naar het Verenigd Koninkrijk, waar de release helemaal identiek is aan die uit de Benelux, tot en met de ondertiteling. De film leent zich tot een erg immersieve Dolby Digital 5.1-audiotrack met veel bass en surround, maar we hebben toch het gevoel dat we qua actiefilms over vliegend gereedschap al beter hebben gehoord. De dialoog - niet dat die veel terzake doet, maar soit - komt soms erg in de verdrukking, en de muziek is soms iets te dominant. Qua beeldtransfer krijgen we een excellente presentatie, in het correcte anamorfische formaat van 2.40:1. Er is een goed contrastniveau, getuige daarvan de nachtelijke scènes in Noord-Korea, de scherpte is excellent, en het niveau van detail is zelfs soms iets té goed, zodat je bijvoorbeeld erg goed kan zien dat het luchtshot van het Pakistaanse stadje nep is. Verder is deze release van demonstratieniveau wat betreft goede compressie: in de vele flitsende camera-bewegingen waarin de vliegtuigen over elkaar rollen door de lucht hebben we niet één instantie van ghosting of aliasing bemerkt. Alleen de layer change valt wat te hard op, maar men kan zich terecht de vraag stellen of er in deze film een moment gegeven is waarin die niét zou opvallen.



EXTRA'S
Men zou voor een film als deze een puike set making of-documentaires kunnen toevoegen, maar wat dat betreft stelt deze release erg teleur. Naast de videoclip van "Make A Move" door Incubus gaat de enige featurette uitgerekend over "The Music Of Stealth" (23 min.), bij een film met visuele bravoure als deze toch één van de minder belangrijke aspecten, dachten we zo. Daarnaast bevat de disc nog wel een rijtje cross-promotionele trailers. Spijtig genoeg is het toevoegen van computerspelletjes aan een UMD-release tegenwoordig blijkbaar voor Sony prioriteit geworden. Jammer.



CONCLUSIE
Stealth is zeker en vast aangenaam tijdverdrijf, en heeft niet de ambitie om méér te zijn, maar dient niet met een korreltje, maar met een scheepslading zout genomen te worden.