Deze film maakt deel uit van Warners Errol Flynn Collection, waartoe ook nog The Adventures of Robin Hood S.E., Dodge City, The Private Lives Of Elizabeth And Essex, The Sea Hawk, Dive Bomber, They Died With Their Boots On en de documentaire The Adventures of Errol Flynn behoren.

FILM
Iedere grote filmster heeft wel een scharnierprent, een productie die hem of haar onder de helderste Hollywoodspotlights zette. Brando had A Streetcar Named Desire, Shirley MacLaine The Apartment en voor Tom Cruise was er Top Gun. Maar zelden was de opkomst van een nieuw idool zo meteorisch als bij Eroll Flynn. Na een aantal jaren als avonturier en een rolletje in een onbeduidende Britse film koos Warner Bros. hem voor de hoofdrol in spektakelfilm Captain Blood. De keuze voor een nobele onbekende was riskant in een tijd waarin het bioscooppubliek enkel kaartjes kocht om grote sterren op het grote scherm te zien. Maar het risico loonde. Captain Blood werd een kassucces. En Errol Flynn veranderde halsoverkop in hét matinee-idool: geliefd door vrouwen, benijd door mannen.

In zijn Hollywooddebuut zet Flynn al meteen de archetypische romantische held neer die zijn handelsmerk zou worden. Tijdens de tirannie van Koning Charles II van Engeland wordt dokter Peter Blood als landsverrader veroordeeld. De strop blijft hem bespaard, maar hij wordt verkocht als slaaf in de Caraïben. Al snel klimt de snuggere Blood echter op tot lijfarts van de plaatselijke gouverneur, en bedenkt hij een plan om samen met zijn medegevangenen aan gevangenschap te ontsnappen. In een opstandige nacht wordt het schip van Spaanse piraten geënterd. Vanaf nu gaat de dokter door het leven als Kapitein Blood, zeerover die de tropische oceanen onveilig maakt. Maar wanneer hij een pact sluit met een andere notoire piraat, de onbetrouwbare Levasseur, komt zijn nobele visie op de piraterij in het gedrang.

Captain Blood is gebaseerd op een populaire roman uit de jaren twintig, maar door een vernuftig scenario overstijgt de prent zijn pulp-origine. Het eerste uur is de film immers niet zozeer een avontuur, maar een historisch drama over het schrikbewind van Charles II en de weinig benijdenswaardige leefomstandigheden van slaven. Dit laat de scenaristen toe om de karakters uit te diepen, waardoor we in het tweede uur – wanneer de actie en de fun pas echt losbarsten – zoveel meer empathie voelen voor de personages. Toch vertoont het script ook kwalen van zijn tijd. Een overdreven pompeus taalgebruik is de grootste zondaar, maar is niet voldoende om de prent op de klippen te doen lopen.



Dat Michael Curtiz aan het roer stond van Captain Blood verdoezelt bovendien andere kleine schoonheidsfoutjes in het scenario. De regie van de geëmigreerde Hongaar vertoont immers in dit vroege stadium van zijn Amerikaanse carrière al geniale trekjes. Curtiz gedraagt zich niet als een simpele director-for-hire, maar haalt het maximale uit ieder frame. Zijn compositie verandert beeldkaders in schilderijtjes, zijn subtiele camerabewegingen glijden meeslepend doorheen de mazen van de plot en de als gewelddadige balletten georchestreerde actiescènes spatten van het scherm. Best van al is hoe hij speelt met voor- en achtergrond, waarbij hij zich o.a. een meester toont in uitvergrote expressionistische schaduwpartijen op blanke wanden.

Moet daarenboven nog gezegd worden dat de film op technisch vlak optimaal profiteerde van de voordelen van het oude studiosysteem? Captain Blood ging nagenoeg volledig onder de lens in Californië, zonder dat er veel water aan te pas kwam. Maar de nagebouwde decors ademen een charmante oubolligheid en grandeur uit die we in moderne, realistische spektakels niet meer kennen. Ook de fleurige fotografie, de elegante kostuums, het bombastische gebruik van het geluidsspectrum en de opwindende montage zijn grote klasse. Erich Wolfgang Korngold componeerde op amper drie weken tijd een magistrale muziektrack bijeen, die niet alleen de beelden perfect complementeert, maar ook de toon zou zetten voor zowat elke avonturenfilm van de komende twee decennia.

Maar wie Captain Blood zegt, zegt niet Korngold of Curtiz of elegante kostuums. Wie Captain Blood zegt, zegt Errol Flynn. De Australische acteur kreeg de rol in de schoot geworpen toen alle grote Warnersterren ofwel hun njet gaven ofwel bezig waren met andere producties. En in de eerste opnameweken bakte hij er niets van. Maar onder Curtiz’ vakkundige leiding groeide Flynns vertrouwen. En zijn acteerspel. Zijn vertolking is zeventig jaar na dato nog steeds in staat om vrouwen in zwijm te doen vallen en mannen vol jaloersheid van het piratenleven te doen dromen. Dat zijn Engels-Ierse accent vaak schabouwelijk slecht is, doet niet ter zake. Sommige mensen worden na jarenlang ploeteren en werken sterren. Sommige zijn het, vanaf het moment dat de camera hen fotografeert. Errol Flynn valt zonder twijfel in die laatste categorie. Je zou bijna vergeten dat er nog andere grote namen rondlopen in de cast. Olivia de Havilland bijvoorbeeld, die met deze film ook haar definitieve doorbraak forceerde. Of Basil Rathbone – goed als altijd als de slechterik, ondanks een hilarisch Frans accent.



Doorheen de jaren zou Captain Blood een blauwdruk worden voor de avonturenfilm in het geluidstijdperk. Curtiz, Flynn, de Havilland en Korngold zouden de deugden van deze prent verder verfijnen in nog spectaculairdere, nog glorieuzere samenwerkingen als The Adventures of Robin Hood en The Sea Hawk. Maar ook tussen deze superieure ‘vervolgfilms’ houdt Captain Blood zich probleemloos staande. Vergeet het feit dat tussentitels soms het tempo uit de montage halen. Vergeet dat er voor een avonturenfilm verbazend weinig actie te zien is. Captain Blood is Hollywoodentertainment op zijn best: een lust om naar te kijken, bulkend van bravoure en bevolkt door ravissante sterren.

BEELD EN GELUID
Een eenzijdig oordeel vellen over de beeldkwaliteit van Captain Blood is niet gemakkelijk. Sommige scènes zijn in uitstekende staat, met nauwelijks vuiltjes of krassen, prima contrast en erg goede scherpte. Andere ogen dan weer als weggesleten stukjes film van 70 jaar oud. De fraaie scènes halen het echter van de teleurstellende. Het geluid heeft af en toe te lijden onder een storend geruis, maar de dialogen zijn steeds helder te verstaan, terwijl Erich Korngolds prachtige score net iets te schril klinkt.

EXTRA’S
Een vaste waarde op klassieke Warner-releases is tegenwoordig Warner Night At The Movies. Die bestaat uit een korte film, een cartoon en een newsreel uit het jaar dat Captain Blood de Amerikaanse bioscopen veroverde. News Parade Of 1935 (3 min.) brengt o.a. de Dust Bowl, het proces over de Lindberg-kidnapping en de dood van Will Rogers in herinnering. All American Drawback (11 min.) is een ongrappige en hopeloos gedateerde korte film met buikspreker Edward Berger en houten sidekick Charlie McCarthy. Veel leuker is de Merry Melody Billboard Frolics (7 min.), dat charmant gebruik maakt van een nostalgische 2-strip Technicolor. Een Trailer (3 min.) kondigt dan weer trots de geboorte van twee nieuwe sterren aan: Flynn en de Havilland. En in Captain Blood: A Swashbuckler Is Born (23 min.) overlopen een stel filmhistorici op fascinerende wijze de ontstaansgeschiedenis van de prent.



CONCLUSIE
Captain Blood katapulteerde Errol Flynn van de ene dag op de andere tot superster. De film speelt het natuurlijke charisma van de acteur als grootste troef uit, maar kan ook rekenen op een uitstekende nevencast, Michael Curtiz’ oogstrelende regie en een meeslepende muzikale score. Het is een avonturenfilm die je twee uur lang schitterend entertaint. Beeld en geluid zijn meer dan behoorlijk voor een klassieker van deze leeftijd, terwijl ook de extra’s goed gekozen en kwalitatief hoogstaand zijn.