CONCERT
Marc Almond kwam het afgelopen jaar nog welgeteld één keer in het nieuws, en dat was nadat hij zijn motorfiets tegen hoge snelheid tegen een auto had geparkeerd. Of omgekeerd. Of wederzijds. De man bleef er zowaar tien dagen van in coma, en moet naar verluidt er nóg slechter uitgezien hebben dan anders. Wat een hele prestatie moet zijn. Zonder afbreuk te willen doen aan zijn bijdrage aan de muziekgeschiedenis en aan de new wave in het bijzonder, Almond is niet dadelijk moeders mooiste. Hoe dan ook, op 17 oktober 2005 konden we bijna van wijlen Marc Almond spreken. De zanger is momenteel aan een lange revalidatie toe, en zijn muzikale carrière zit nu even in de diepvries.

Een carrière die, tot de zangers eigen verbazing, reeds 25 jaar duurt. Almond begon als de helft van het duo Soft Cell, en scoorde samen met Dave Ball begin jaren '80 enkele bescheiden hitjes, waarvan Tainted Love nu nog altijd een succesnummer is op elke eightiesfuif. Marc Almond is zowat de misantrope versie van Dave Gahan van Depeche Mode (ja, het kan inderdaad nóg triestiger dan laatstgenoemde), en de songs van zijn hand zijn doordrenkt van het cultuurpessimisme. Almond heeft niet altijd de gemakkelijkste weg gekozen, opteerde in tegenstelling tot Depeche Mode eerder voor de intieme achterafzaaltjes dan de megaconcerten, en heeft in zijn solocarrière veel intimistische pareltjes geschreven of bewerkt, waaronder een opmerkelijke adaptatie van het oeuvre van Jacques Brel, volgend op het succes van de single Jackie uit 1991 uit het album Tenement Symphony. Almond heeft dus met zijn zangcarrière in diverse richtingen de grenzen van zijn kunnen uitgestest, veel meer dan je van een elektropopicoon uit de jaren '80 zou verwachten. In 1999 nam hij het album Heart On Snow op, met Russiche liefdesballades, en in 2001 leidde een reünie met zijn maatje Dave Ball na 17 jaar zelfs tot een nieuw Soft Cell-album, Cruelty Without Beauty, dat niet de media-aandacht kreeg die het verdiende. Naast samenwerking met de pas overleden crooner Gene Pitney - het U allen welbekende Something's Gotten Hold Of My Heart bevat zijn CV ook samenwerkingen met onder meer de IJslandse singer-songwriter Johann Johannson, Matt Frewers eenmansproject The The, gay-iconen Bronski Beat, trance-grootmeester Ferry Corsten en de Duitse neue welle-groep Rosenstolz.

Marc Almond is dus zeker geen vaak geziene gast op grote festivals, en zijn naam op de affiche van de Lokerse Feesten in 2000 is dus allerminst een verrassing. Zijn speciale band met België omwille van de kritische lofbetuigingen over het Jacques Brel-album laat de artiest zich welgevallen. Na de eerst vier nummers uit het toen pas gereleasete album Open All Night - waarbij Almond zich warempel verontschuldigt (!) voor de relatieve onbekendheid van de songs - verwordt het optreden al snel tot een bloemlezing met het beste uit zijn rijkgevulde carrière: nummers als The Days Of Pearly Spencer, Jackie en een dance-versie van Tears Run Rings passeren de revue. Pas bij de drie bisnummers, wanneer Almond ook wat minder stijf wordt ten overstaan van zijn publiek, grijpt hij terug naar het Soft Cell-repertoire, en speelt hij de vermoorde onschuld wanneer de openingsnoten van Tainted Love door de speakers galmen. Echt flawless kunnen we het optreden van Marc Almond echter niet noemen. De stem van de zanger is gedurende de laatste jaren flink uitgerokken, en alhoewel hij puntgave studioalbums aflevert, weet hij duidelijk wel waarom hij live-optredens beter afslaat. Nummers als Child Star en The Idol rekken zijn stembanden in de uiterste spreidstand, die hij af en toe nét niet haalt.

Marc Almond heeft een indrukwekkende carrière bij elkaar gezongen, maar wat er uiteindelijk na de spoeling overblijft is slechts een mager handjevol hits, duidelijk uitgekozen omwille van de verkoopcijfers. Zo ontbreken bijvoorbeeld nummers uit het toch wel vrij goede album Mother Fist And Her Five Daughters. Als staalkaart van zijn grootste commerciële succes is dit echter een aardige verzamelaar.

TRACKLIST
1. One Big Soul
2. Black Kiss
3. My Love
4. Open All Night
5. My Hand Over My Heart
6. Love To Die For
7. Child Star
8. Something's Gotten Hold Of My Heart
9. The Days Of Pearly Spencer
10. A Lover Spurned
11. The Idol
12. Jacky
13. Tears Run Rings
14. Bedsitter
15. Tainted Love
16. Say Hello, Wave Goodbye

BEELD EN GELUID
Charly Films, een nieuw muzieklabel van Bridge Entertainment, opent een frontale aanval op de muziek-dvdmarkt met een reeks releases van artiesten van vroeger en nu. Maar vooral vroeger. De opnames op de Lokerse Feesten moesten van de eerste keer juist zijn, en ruimte voor een tweede take was er duidelijk niet. De makers hebben op veilig gespeeld, en de visuele show beperkt tot een gelimiteerd aantal statische camerastanden, met niet altijd een even scherp beeld tot gevolg. De felle neonkleuren lekken al eens buiten hun lijntjes. In tegenstelling tot wat er op de cover staat, is de enige aanwezige geluidstrack een Dolby Digital 5.1-track, die weliswaar de muziek mooi en onvervormd doet weerklinken, maar op één cruciaal punt de mist ingaat. Namelijk telkens wanneer Marc Almond zijn publiek uitnodigt om een strofe mee te zingen, zoals in Jackie en Say Hello, Wave Goodbye, klinkt er nog geen halve noot van de kant van het publiek door. Aan het enthousiasme van Almond zelf te oordelen doet het publiek - dertigers - toch wel degelijk moeite om de lyrics van Soft Cell uit hun geheugen op te vissen. Zó moeilijk waren ze nu ook weer niet.

EXTRA'S
In de bonussectie vinden we een interessant interview met Marc Almond (32 min.) terug, van recentere datum dan het concert, waarin de artiest honderduit praat over de problemen om een intiem album als Open All Night voor een groot publiek te brengen, de reünie van Soft Cell, zijn verblijf in Rusland en nog veel, veel meer. Uit de kwaliteit van het interview blijkt dat Marc Almond er misschien uitziet als een heroïnejunkie, maar best wel zinnige dingen over muziek te vertellen heeft, wat nogmaals bewijst dat schijn bedriegt. Het interview is in niet-anamorfisch breedbeeld geschoten, en de beeldkwaliteit overstijgt noch die van een videoband, noch die van een amateur-opname. We vinden verder wat informatie terug over de zanger en zijn discografie, maar in plaats van dit statisch aan te bieden op enkele doorbladerbare pagina's, scrolt de tekst tegen een moordtempo voorbij. Duidelijk niet de beste keuze. Een mooi afsluitend extraatje is dat het integrale concert ook nog eens in CD-vorm is bijgevoegd.

CONCLUSIE
Marc Almond Live At The Lokerse Feesten 2000 is een registratie van een concert in ons land van Marc Almond op een naar zijn normen groot festival, en dat is al een zeldzaamheid op zich. Live optreden is duidelijk zijn ding niet, maar Almond geeft het publiek toch waar voor zijn geld.