FILM
Een onderzoekscentrum in Antarctica moet halsoverkop evacueren als een sneeuwstorm de Zuidpoolwinter vroeger dan verwacht aankondigt. Eén probleem: er is slechts tijd voor één vlucht en in het vliegtuig is geen plaats voor de acht huskies van sleemenner Jerry Shepard. Hij heeft geen keuze: hij moet zijn trouwe viervoeters vastketenen in de sneeuw en hopen dat ze kunnen overleven tot een volgende vlucht mogelijk is. De ongewoon barre winter duurt echter ongewoon lang dat jaar, zodat de dieren ten dode schijnen opgeschreven. Dat belet niet Jerry voortdurende pogingen te ondernemen naar het Zuidpoolgebied af te reizen om daar herenigd te worden met zijn honden, dood of levend. Buiten zijn weten hebben de dieren zich los weten te rukken van hun ketenen, zodat hun minieme kans op overleven tenminste een reële kans is.

Hoe het afloopt, kan iedereen wel min of meer raden – dit is immers een familieproductie van Disney – maar dat weerhoudt Eight Below er niet van meer dan één moment van oprechte spanning en emotie te creëren. Het verhaal is naar verluidt gebaseerd op ware feiten, die eerder al de basis vormden van de Japanse film Nankyoku Monogatari. Het zou me verbazen mocht Disney letterlijk de feiten hebben overgenomen. Integendeel: ik weet dat ze het verhaal een positievere draai hebben gegeven en zelfs enkele wetenschappelijk onverantwoorde verhaalelementen hebben toegevoegd. Voorbeeld: daar waar de Antarctische winter een poolnacht van vele maanden inhoudt, rennen de huskies tijdens hun isolement haast continu in daglicht rond. Maar dat maakt niets uit. Want de alteraties in het scenario maken het voor de kijker makkelijker om zich in de personages in te leven.

En dat slaat in de eerste plaats op de honden. Regisseur Frank Marshall koos wijselijk voor een realistische aanpak, waarbij zoveel mogelijk vermeden wordt de dieren antropomorfische kwaliteiten toe te dienen. Ze gedragen zich weliswaar geciviliseerder dan je van een roedel halfwolven verwacht, maar de ‘schattige’ route gaat men niet op. Elk van de acht dieren krijgt wel een eigen personaliteit mee. Zo zijn we getuige van de transformatie van de jonge hond naar de leider van de troep, wat een typische ‘rite of passage’ oplevert zoals we die kennen van films als Stand By Me. Dit vormt de leidraad doorheen de Antarctische passage, die gepunctueerd wordt met sporadisch verschijnende titels die de tijd in isolement aangeeft: 50 dagen, 133 dagen, 155 dagen. Hoewel er geen woord wordt gesproken in dit gedeelte, vormden de sequenties met de honden het emotionele hart van de film.



De scènes met de mensen zijn minder interessant, als is het maar omdat ze in passiviteit gedwongen worden. De honden zitten immers op de Zuidpool, er gaat maandenlang geen boot of vliegtuig die richting uit en dus rest de menselijke protagonisten eerder hoop dan actie. Paul Walker doet zijn gewoonlijke ding: de nogal saaie held uithangen. Zijn karakter mist een goede uitdieping, maar ergens is dat de kracht van zijn personage. De liefde voor zijn honden is zo groot dat hij er alles voor over heeft hen terug te zien, ook al weet hij niet of dat dood of levend zal zijn. Thema en personage versmelten, waardoor we ons als kijker makkelijk identificeren met Walker. Bruce Greenwood is solide als altijd in een voor het overige weinig intrigerende bijrol, Moon Bloodgood vertolkt met verve de obligatoire love interest en Jason Biggs treedt voor het eerst uit de schaduw van zijn American Pie-persona.

Twee andere factoren dragen ook bij tot het slagen van Eight Below. Ten eerste is er de knappe fotografie van Don Burgess. De man is een gelauwerd cinematograaf en weet dus hoe je scènes moet uitlichten, zeker met een prachtige natuur ter beschikking. Hoe hij noordelijk Canada door zorgvuldig gekozen shots echter de look van Antarctica aanmeet, is een visueel mirakel. Op auditief vlak speelt de muzikale score van Mark Isham een belangrijke rol. Zijn composities ondersteunen niet zozeer de actie, maar de emotie. Het is de kunst in dit soort films om niet te fel naar sentiment over te hellen en Isham balanceert perfect op de dunne lijn tussen goede en stroperige muziek. Burgess’ en Ishams bijdragen mogen dan het meest in het oog springen, ook de rest van de crew laat geen steken vallen, van monteur tot regisseur tot set designer.

Maar als het succes van de film – hij werd een verrassende maar terechte sleeper hit begin dit jaar in de Amerikaanse bioscopen – aan één iemand valt toe te schrijven, dan zijn het de acht honden en hun trainers. Zij zorgen voor de meest onvergetelijke en hartverscheurende scènes in de Eight Below. En wat op papier een generisch dierenproject voor kinderen lijkt, groeit zo uit tot een voorspelbare, veilige, maar nagenoeg perfecte film voor het ganse gezin. Mocht Walt Disney zelf nog leven, hij zou trots zijn dat zijn filmbedrijf Eight Below had geproduceerd.



BEELD EN GELUID
Disney heeft een reputatie van uitstekende transfers hoog te houden en dat doen ze dan ook met verve voor Eight Below. Het beeld is nagenoeg referentiekwaliteit, met prachtige kleurenweergave – waaronder het notoir moeilijk te filmen sneeuwwit, een prima contrast, een totaal gebrek aan printdefecten en een lovenswaardige scherpte. Omdat de interieurscènes net iets minder goed dan perfect worden weergegeven, kan ik net geen ideale tien geven. Ook het geluidsspoor werd kwalitatief hoog op de disc geperst. De kille Antarctische vlakten zijn gezegend met een geloofwaardig audiospectrum en de scènes in de bewoonde wereld klinken uitermate professioneel. Kortom: op audiovisueel vlak is Eight Below een topper.

EXTRA'S
Twee Audiocommentaren sieren de disc. Beide sporen behandelen voor het grootste deel dezelfde aspecten, met lichte accentverschillen. Op het eerste babbelspoor horen we regisseur Frank Marshall en producent Patrick Crowley, spoor twee is het terrein van opnieuw Marshall, ditmaal in het gezelschap van acteur Paul Walker en cameraman Don Burgess. Daarnaast vinden we vijf Deleted Scenes (10 min.) terug, die weinig zouden hebben bijgedragen aan de film, en een standaard making of: Running with the Dogs (11 min.). Naar goede Disneygewoonte start de disc op met enkele Cross-promotionele Trailers, terwijl een trailer voor de hoofdfilm in velden noch wegen te bespeuren valt.

CONCLUSIE
Eight Below mag zich terecht het predikaat familiefilm toe-eigenen. De prent is behoorlijk voorspelbaar, maar weet niettemin het hart te beroeren en verdient daarom een oprechte aanbeveling van deze site. Voeg daar een quasi perfect beeld en geluid aan toe en een degelijke selectie extra's, en je hebt een dvd waar jong en oud veel plezier aan zullen beleven.