FILM
De grappigste film van de 20e eeuw? Als we het Amerikaanse filminstituut mogen geloven is dat Some Like It Hot. Eind jaren vijftig overrompelde de prent Amerika en kregen de voortdurend kibbelende Marilyn Monroe en Jack Lemmon een Golden Globe Award. Some Like It Hot werd door United Artists in productie genomen op 4 augustus 1959 onder de werktitel Not Tonight, Josephine. De prent is gebaseerd op de Duitse film Fanfaren der Liebe uit 1951 waarin twee muzikanten zich verkleden als vrouw om op die manier gemakkelijker aan werk te geraken. Billy Wilder en co-auteur I.A.L. Diamond baseerden zich op een verhaal van R. Thoeren en M. Logan en brachten de actie over naar het Chicago van 1929, waar twee jazzmuzikanten toevallig getuige zijn van de historisch authentieke Valentine's Day Massacre.


Oorspronkelijk zou Marilyn Monroe, die als eerste gecast werd, aantreden met Frank Sinatra in de rol van Joe, maar naar verluidt zou Billy Wilder van idee zijn veranderd toen Frank Sinatra niet kwam opdagen voor een lunchafspraak. Het is meer waarschijnlijk dat Wilder en United Artists van oordeel waren dat met Marilyn Monroe aan boord er geen nood meer was aanr nog zo'n grote (en vooral dure) naam op de generiek. Dat was echter allemaal niet naar de zin van Monroe die Tony Curtis haatte en over het algemeen gewoonweg onmogelijk was om mee te werken. Ze was voortdurend te laat en kwam op sommige dagen zelfs helemaal niet opdagen. Ze hield niet van Jack Lemmon (al zouden die twee na een tijdje toch nog vrienden worden), ze had voortdurend meningsverschillen met Billy Wilder, ze haatte het feit dat ze weer maar eens het domme blondje diende te spelen, ze haatte het dat de film ondanks haar hoofdrol voornamelijk om de figuren van Curtis en Lemmon draaide, ze haatte het dat de film niet in technicolor werd opgenomen zoals dat in haar contract was bepaald (reden hiervoor was de zware make-up van de mannelijke hoofdrolspelers waardoor ze er in kleur als twee groene trollen uitzagen), ze haatte de wijze waarop haar entree in een eerste versie was gefilmd (als je het ons vraagt was dat niet meer dan gerechtvaardigd. Haar uiteindelijke entree in deze film - op hoge hielen in een wolk van stoom - is op zijn minst visueel hoogst interessant en wordt terecht genoemd als haar meest spectaculaire ooit). Maar bovenal slaagde ze er niet in haar lijnen te memoriseren waardoor sommige scènes tot zestig keer moesten worden overgedaan.

Vanzelfsprekend werd de crew daar zowat hoorndol van en op een zeker moment stond de relatie tussen Monroe en Wilder zelfs op springen. Wilder omschreef het als volgt: ik wist dat we in volle vlucht zaten en met een gek in het vliegtuig. Marilyn zelf zag het eerder zo: ik heb het gevoel dat dit schip de haven nooit zal bereiken. Maar wat er ook van zij, gek of niet gek, geniaal was het in elk geval en uiteindelijk zou het allemaal de moeite waard blijken te zijn: Some Like It Hot werd een klassieker. In 2000 werd de film door het Amerikaanse filminstituut verkozen tot grappigste film van de 20e eeuw en zo werd hij zeker ook bij zijn release in 1959 door de critici ontvangen. In april, mei en juni 1959 was Some Like It Hot de meest populaire film in de Verenigde Staten en het succes breidde zich algauw uit naar de rest van de filmkijkende wereld. Zowel Marilyn Monroe als Jack Lemmon werden wereldwijd voor hun rol bewierookt en slaagden er dat jaar in een Golden Globe Award in de wacht te slepen. Voeg daarbij de vijf Oscarnominaties die de film ontving (hij won alleen die voor Best Black and White Costume Design) en je weet meteen in welke categorie deze film ondergebracht dient te worden.


De film begint op Valentijnsdag 1929. Spats Colombo en zijn gangsterbende rekenen op een uiterst bloedige manier af met enkele rivalen. Twee muzikanten, Joe (Tony Curtis) en Jerry (Jack Lemmon), zijn per ongeluk getuige van het tafereel en slaan op de vlucht. Om aan de bende te ontsnappen verkleden ze zich als vrouwen. Joe noemt zich Josephine en Jerry, die zich al helemaal thuis voelt in zijn nieuwe rol, Daphne. Ze sluiten zich aan bij een vrouwenorkest dat met de trein op weg is naar een optreden in Miami, Florida. Eens aan boord hebben de twee mannen alle moeite van de wereld om, omringd door hele hordes mooie meisjes, het hoofd koel te houden en dan in het bijzonder tijdens het nachtelijke dronkemansfeest in de slaapwagon. Algauw wordt Joe verliefd op Sugar (Marilyn Monroe), een ukelele-speelster en de zangeres van de band, die zelf vooral een boontje heeft voor alcohol, saxofoonspelers (zoals Joe/Josephine er ook één is maar voorlopig voor Sugar gelukkig in 'vrouwelijke vorm') en miljonairs van wie ze hoopt er in Florida toch tenminste eentje op te kunnen pikken.

In Florida aangekomen, ontwikkelen de dingen zich in een razend tempo. Jerry, nog steeds verkleed als Daphne, trekt er de aandacht van multimiljonair Osgood Fielding (Joe E. Brown) die hem/haar al gauw met cadeaus begint te bestoken en hem/haar zelfs een paar keer een huwelijksaanzoek doet. Deze situatie komt Joe goed uit aangezien hij van het jacht (en de cadeaus) van Fielding gebruik kan maken om zich bij Sugar als oliebaron - compleet met zeilpet, bril (Sugar valt op mannen met brillen) en Cary Grant-accent - voor te doen en haar op die manier in zijn ban te krijgen. Alles lijkt goed te gaan tot ook de bende van Spats Colombo in Florida arriveert ter gelegenheid van het jaarlijkse gangstercongres en het hek helemaal van de dam raakt. Joe en Jerrys dekmantel wordt opgeblazen en andermaal bevinden ze zich op het verkeerde moment op de verkeerde plaats, ditmaal onder de feestdis waar Spats en zijn huurmoordenaars worden neergeschoten. Hun enige uitweg lijkt het jacht van Osgood Fielding te zijn...


BEELD EN GELUID
De film krijgt een 1.85:1-beeldformaat dat bovendien anamorf is, een verbetering ten opzichte van de vorige release want nu wordt de film in z'n originele formaat getoond. Rekening houdend met z'n ouderdom is de kwaliteit  geslaagd. Het contrastniveau is goed geregeld met voldoende diepe en solide zwarttinten. Her en der merk je wel printbeschadigingen en wat ruis. Was de geluidstrack op de voorgaande release nog mono, nu is die opgewaardeerd tot Dolby Digital 5.1 (448 kbps), maar voor echt veel meerwaarde zorgt dat niet. Het geluid wordt iets beter gespreid, maar het bereik blijft eerder beperkt.

EXTRA'S
In tegenstelling tot de vorige release die alleen een bioscooptrailer bevatte, heeft MGM hier wel aandacht besteed aan het bonusmateriaal. We gaan van start met de documentaire Nostalgic Lookback (31 min.) waarin filmkenner en -criticus Leonard Maltin hoofdacteur Tony Curtis interviewt in het Formosa Café. Curtis praat over diverse aspecten van de film waaronder de casting, de kostuums, de opnames, de samenwerking met regisseur Billy Wilder en tegenspelers Jack Lemmon en Marilyn Monroe. De featurette Memories from Sweet Sue's (20 min.) herenigt vier actrices die indertijd deel uitmaakten van de muziekband. Zij kijken met veel plezier terug op de samenwerking en hebben uitermate veel respect voor hoofdrolspeelster Marilyn Monroe. Zowel de documentaire als de featurette worden optioneel Nederlands ondertiteld.

De volgende featurette heet Virtual Hall of Memories (20 min.), waarin de kijker door de gang van het hotel geleid wordt. Bij elke fotolijst die aan de muur hangt, houdt de camera halt en krijgen we achtereenvolgens foto's en filmfragmenten te zien van Marilyn Monroe, Tony Curtis, Jack Lemmon, Billy Wilder en beelden van achter de schermen. Om het geheel af te ronden bevinden er zich op deze schijf eveneens een fotogalerij met advertentieposters en -artikels, de originele bioscooptrailer en enkele cross-promotionele trailers voor zes andere Billy Wilder-films (Avanti, The Private Life Of Sherlock Holmes, The Fortune Cookie, Kiss Me Stupid, Irma La Douce, The Apartment). De inlay van de dvd bevat welgeteld 2 pagina's met achtergrondinformatie (1 pagina Nederlandstalig, 1 pagina Franstalig).


CONCLUSIE
Some Like It Hot is een sprankelende komedie die op hoogst intelligente wijze elementen uit slapstick en parodie weet te combineren. De technische kwaliteit van de dvd is aangezien de ouderdom van de film vrij goed en omdat het hier een special edition betreft, zijn er wel extra's aanwezig. Deze dvd mag zeker niet ontbreken in de collectie van de echte filmliefhebber.