FILM
Brian Herzlinger is 'just an ordinary guy', een jonge filmmaker uit New Jersey die tot nu toe de kans niet gekregen heeft het grote publiek kennis te laten maken met zijn creativiteit. Zijn levenslange obsessie? Drew Barrymore. Toen hij kennis maakte met E.T: The Extra-Terrestrial wist Brian niet meer waar hij het had bij het zien van de jonge Barrymore. Als jonge knaap was hij lid van haar fanclub en nu, 20 jaar later, is hij klaar om zijn droom te verwezenlijken: een date met Drew! De ingeving? De televisiequiz waarin hij $1,100 won én de overwinning in de wacht sleepte met 'Drew Barrymore' als antwoord. Het geld is er, nu nog enkele praktische maatregelingen. En thank God for Circuit City, een elektronicahandel die er een 'binnen-30-dagen-niet-tevreden-geld-terug'-policy op nahoudt. Met de hulp van Brett, of beter zijn kredietkaart, kiest het trio er de camera met hoogst technologische snufjes uit, om hem na 30 dagen weer in te leveren. Studio equipment, gratis en voor niets! De kerels hebben dus $1,100 en 30 dagen de tijd om een date met Drew te versieren. Ook al zijn ze nieuw in het filmwereldje, er is altijd hoop dat iemand wel iemand kent die iemand kent die iemand kent die Drew kent. Six degrees of seperation...

Of Brian er werkelijk alles voor over heeft om Drew te ontmoeten? Hm, dat valt nog maar te bekijken. OK, op aanraden van Eric Roberts begint hij te trainen om zijn conditie op punt te stellen. Hij gaat langs bij de schoonheidsspecialiste die regelmatig Drew onder handen neemt voor een 'facial' (bye bye mee-eters), koopt een nieuwe outfit (waarna Herzlinger erin slaagt om toch nog ongelooflijk lelijke schoenen aan te trekken) en pleegt een bezoekje aan de kapper. That's it. Het haar op zijn armen en borsthaar epileren is er net iets teveel aan.

Onnodig te zeggen dat deze documentaire/komedie niet veel om het lijf heeft. Leuk om te zien hoe een beginnende filmmaker, die nougatbollen te betekenen heeft in Hollywood, een leuk concept bedenkt om op een inventieve manier zijn naam op de filmkaart te zetten. Maar My Date With Drew is ook niet meer dan dat. De docufilm creëert ongetwijfeld valse hoop bij tieners die dromen van hun date met Brad Pitt. Ook al zijn Herzlinger, Gunn en Winn nobodies, ze kennen altijd wel iemand via via, waardoor ze al vlug bepaalde personen kunnen bereiken waar wij alleen maar van kunnen dromen. Zo was Gunn regisseur van Mercy Streets en trommelt hij Eric Roberts op. Daarnaast kent Gunn Kerry David, die geruime tijd, business related, in het gezelschap van Nicole Kidman en Tom Cruise vertoefde. Of kennen ze iemand die Corey Feldman kent, die op zijn beurt beste maatjes is met (en one time lover van) Drew (was). Wij zouden dat al mooi meegenomen vinden, maar 'the Drew Crew' neemt hier geen genoegen mee. Een website (www.mydatewithdrew.com) en de nodige publiciteit in de media laten de bal pas goed aan het rollen gaan...

BEELD EN GELUID
De film staat in het beeldformaat 1.85:1 (anamorf) op de dvd. Deze documentaire is gefilmd op een in het slechtste geval amateuristische en in het beste geval semiprofessionele wijze, wat betekent dat de kerels achter My Date With Drew naar Circuit City trokken om daar een camera te kopen en hem binnen 30 dagen weer in te leveren. De kleuren zijn niet altijd helder en scherpte, contrast en zuiverheid laten al eens te wensen over. De film krijgt een Dolby Digital 2.0-track wat gezien dialogen centraal staan in deze prent, voldoende lijkt.

EXTRA'S
Een zeer zeer magere dvd-uitgave: alleen een trailer van de film.

CONCLUSIE
Een film maken met een beperkt budget en een strikte deadline (al wordt er wel vals gespeeld) over je crush op Drew Barrymore? Brian Herzlinger doet het. Met prijzen op het Sonoma Film Festival, HBO Comedy Arts Festival, Vail Film Festival en New York Gen Art Festival lijkt My Date With Drew een niet te missen film. Schijn bedriegt… My Date With Drew is leuk entertainment, maar ook niet meer dan dat. Eens gezien, leg je deze kale dvd ongetwijfeld aan de kant om nooit meer te bekijken.