FILM
Op een boot, dobberend op de zee, leven een zestig jaar oude man (Seong-hwang Jeon) en een zestien jarig meisje (Han Yeo-reum) samen. De oude man vond haar toen het meisje amper zes jaar was en houdt haar sindsdien verborgen. Hij leeft met het idee om met het meisje te trouwen wanneer ze zeventien wordt. De vissers van het vaste land die de boot van de oude man regelmatig huren houden zich liever bezig met seksuele woordspelingen over het onschuldige meisje, maar stellen geen vragen. En wanneer iemand zich toch eens niet kan gedragen dan haalt de oude man zijn pijl en boog boven om die persoon op andere gedachten te brengen. Als één van de vaste vissers zijn zoon (Si-jeok Seo) meebrengt aan boord, bloeit er langzaam maar zeker iets moois tussen de zoon en het meisje. Dit is niet naar de zin van de oude man, die zijn kansen om met haar te huwen teniet ziet gaan...

De Zuid-Koreaanse cineast Kim Ki-Duk zichzelf al onsterfelijk bij de liefhebbers van Aziatische cinema met het controversiële The Isle uit 2000, maar werd pas bekend bij het grotere publiek met het arthouse-succes Spring, Summer, Fall, Winter... And Spring (2003). Met het prachtige Bin-Jip (2004) bewees Ki-Duk al dat je soms meer kan leggen in lichaamstaal en op die manier meer kan duidelijk maken dan duizenden woorden. Ook in The Bow (2005), ofte Hwal, gaat hij hiermee verder. De cast bestaat uit amper een handvol mensen en doen elk goed hun best, maar het zijn uiteraard hoofdrolspelers Han Yeo-reum en Seong-hwang Jeon - als respectievelijk het jonge, onschuldige meisje en de oude man - die met de meeste eer gaan lopen. Zonder woorden en met enkel lichaamstaal acteren ze de pannen van het dak. De priemende blikken van de oude man of de ontwapenende pretlichtjes van het meisje spreken werkelijk boekdelen. De twee brengen het simpele verhaal werkelijk tot leven en Ki-Duk haalt het maximum uit de enige gebruikte omgeving. Ki-Duk gaat ook dit keer controversiële thema's niet uit de weg. De regisseur neemt geen standpunt in en laat de kijker zijn twaalfde langspeler zelf invullen. Toch kunnen we The Bow niet echt als een meesterwerk bestempelen. Want ondanks de korte speelduur valt de film een paar keer serieus in herhaling en bovendien sleept de laatste act nogal aan. Om nog maar te zwijgen van de behoorlijk onnozele en - dare we say it? - goedkope conclusie. Dus blijkbaar kan zelfs voor Kim Ki-Duk de boog niet altijd gespannen staan!

BEELD EN GELUID
Het anamorfisch uitgevoerde 1.85:1 beeld heeft een bevredigende beeldscherpte en contrast. De diepte en detail zijn behoorlijk, hoewel er enkele donkere scènes opduiken waar het zwartniveau best iets beter had mogen zijn. De kleuren zijn helder en ogen realistisch. Het beeld heeft een propere aanblik en buiten hier en daar wat minieme filmgrain hebben we niets opgemerkt. De Koreaanse Dolby Digital 5.1-track klinkt prima, met goed verstaanbare dialogen die netjes uit de centerspeaker komen. De muziek zorgt voor wat ruimte en leven, maar voor de rest is het een ingetogen soundtrack, welke overigens goed bij de film past. Het geheel klinkt helder en zonder noemenswaardige oneffenheden. Er is ook een prima klinkend stereospoor bijgevoegd. Een bevredigende beeld- en geluidstransfer!

EXTRA'S
De originele bioscooptrailer en een behoorlijk uitgebreide Making of-documentaire zijn de hoofdbrok. In de 41 minuten durende documentaire krijgt de kijker zonder zijn luie stoel te verlaten een informatieve blik op de set van de film. Het geheel is doorspekt met de nodige interviewsnippers. Tenslotte hebben we nog een drietal promotionele trailers van andere bij A-Film verschenen producties.

CONCLUSIE
Kim Ki-Duk's The Bow begint erg veelbelovend, maar zakt in de laatste act in elkaar. De oogstrelende fotografie, het uitstekende acteerwerk en de geslaagde minimalistische aanpak kunnen helaas niet verhinderen dat Ki-Duk's twaalfde langspeler overkomt als een losse flodder. De dvd van A-Film heeft een bevredigende beeld- en geluidskwaliteit, met enkele prima extra's.