The Farmer's Wife maakt deel uit van Hitchcock Originals, uitgebracht door Universal als onderdeel van een carrièreoverspannende Hitchcock Collection. Onder de noemer Hitchcock Originals verschenen ook The Ring, Champagne, The Manxman, Blackmail, Murder!, The Skin Game, Rich and Strange en Foreign Correspondent. The Farmer's Wife staat op één dubbelgelaagde dvd met The Manxman.

FILM
Alfred Hitchcock vervolgt de frivole weg die hij met Champagne was ingeslagen in The Farmer's Wife, een relationele komedie over een rijke landbouwer die na de dood van zijn echtgenote weer op vrijersvoeten gaat. Het liefdespad gaat echter niet over rozen want de ene na de andere potentiële eega valt weg door misverstanden, ongelukjes en onduidelijke bedoelingen. De onderhoudsman van het domein steekt zijn dédain voor de romantische escapades van zijn meester bovendien niet onder stoelen of banken. Maar het is vooral de huishoudster die hoopt dat de landbouwer geen geschikte kandidate vindt. Ze is zelf immers heimelijk verliefd op hem.

Als dat al voorspelbaar klinkt op papier, kan je je voorstellen hoe tenenkrullend oudbakken en ongeïnspireerd het resultaat op celluloid is. Anderhalf uur lang wordt je als kijker meegevoerd in een verhaal dat je al honderd maal eerder hebt ervaren en waarvan de makers zelfs geen moeite doen om de ontknoping – drie keer raden: girl gets boy – met onverwachte elementen aan te dikken. Het ritme van de prent is pedant, de grappen worden zo zwaar in de verf gezet dat je ze van kilometers afstand ziet aankomen en omdat alle personages ongeloofwaardig uitvergrote stereotypen zijn, horen in dit geval empathie en protagonist niet in dezelfde zin thuis.



Zelfs voor de meest onderzoekende Hitchcockofielen valt er bitter weinig te rapen in The Farmer's Wife. Stond de naam van de Master of Suspense niet op de titelrol zou je namelijk nooit zijn hand vermoeden achter deze prent. Nergens geeft hij immers een blijk van zijn kunnen, nooit zoekt hij naar vernieuwende camerastandpunten of wijzen om de suspense en empathie op te drijven. Op geen enkel moment zoekt hij de grenzen op van wat technisch mogelijk is om zijn film naar een hoger niveau te stuwen. The Farmer's Wife oogt dan ook als het werk van een bekwame maar anonieme cineast, waarin voor zelfs kleine momenten van intrigerend auteurschap geen ruimte is.

En dus kabbelt de film voort op een zee van middelmatigheid, ingegeven door het zwakke script en de ongeïnspireerde regie. En daar mag je ook de weinig aandoenlijke acteerprestaties bij rekenen. In de hoofdrol weet Jameson Thomas niet goed wat te maken van zijn personage: nu eens de charmante weduwenaar, dan weer een knorrige landbouwer, dikwijls een enigma verpakt in een raadsel. Zijn ware motieven zijn dan ook nooit duidelijk, wat hem eerder tot een wantrouwen opwekkende antagonist maakt dan een geloofwaardige protagonist. Lillian Hall-Davies en Gordon Harker zijn ouwe getrouwen uit Hitchcocks stille periode, maar ook zij kunnen niet overtuigen. Harker moet voor de komische noot zorgen, maar legt dat er zo dik op dat hij eerder ergernis opwekt. Hall-Davies vertolkt de perfecte, schuchtere huismeid, wat haar personage op de rand van saaiheid doet balanceren. De nevenrollen worden eveneens ingevuld door acteurs die weinig meerwaarde aan het spektakel geven.

Temidden al die kommer en kwel is er slechts één lichtpunt te noteren: een scène die zo schril afsteekt tegen de politieke correctheid van de rest van de film dat ze het effect heeft van een bruusk opstekende wervelstorm in een doodse vlakte. Wanneer landbouwer Thomas de plaatselijke bibliotheekjuffrouw ten huwelijk wil vragen, leidt dat tot een opeenstapeling van misverstanden en daarna een kanonnade van scheldpartijen en over en weer vliegende verwijten. De scène is een frisse wind die door de film waait, een moment waarop de generische plot eventjes doorbroken wordt door een moment van geniale improvisatie. Hier toont Hitchcock dat hij een meester kon zijn in komische timing en dat hij zijn grappen liefst venijnig en zwart op het scherm smeerde. Spijtig dat hij dat gedurende de negentig overige minuten van The Farmer’s Wife vergeet te doen.



BEELD EN GELUID
Net zoals bij voorganger Champagne biedt The Farmer's Wife een audiovisuele presentatie die respect verdient. Beeldruis, krasjes en andere printbeschadigingen zijn eens te meer minimaal als je de ouderdom van de film in beschouwing neemt, en ook contrast en scherpte scoren redelijk hoog. Het is steeds fijn om te zien dat er nog dvd-makers zijn die vinden dat een optimale beeldkwaliteit voor elke prent, hoe oud en weinig geslaagd ook, een noodzaak is. De soundtrack bestaat eens te meer uit een pianocompositie van Xavier Berthelot, die ditmaal er echter niet in slaagt de beelden op het scherm naar een hoger niveau te tillen met zijn deuntjes.

EXTRA'S
De bonussectie bevat enkel een Fotogalerij met tien stills.

CONCLUSIE
The Farmer's Wife is misschien wel de zwakste film die Alfred Hitchcock ooit gedraaid heeft: een voorspelbare liefdeskomedie zonder een greintje spanning, met bitter weinig geslaagde humor en een volstrekt anonieme regie. Het feit dat beeld en soundtrack van een prima kwaliteit zijn kan dan ook de teleurstelling niet verdoezelen. Als enige extra zijn er een tiental productiefoto's.