FILM
Ze waren nog maar net zestien toen Diana Ross, Mary Wilson en Florence Ballard als The Primettes Berry Gordy van Tamla Motown Records in hun geboortestad Detroit benaderden voor een platencontract. Maar de jonge platenbaas meende dat ze in eerste instantie hun hogeschoolopleiding behoorden af te maken. In 1961 sloot hij een contract met ze, volgens kwatongen nadat de twintigjarige Diana beloofde hem een orale wederdienst te zullen bewijzen. Maar de beginperiode was desondanks moeilijk. In blank Amerika zat niemand op een zwarte meidengroep te wachten. Bij Motown werden ze smalend de no-hit Supremes genoemd omdat hun acht eerste singles compleet flopten. Choreograaf Cholly Atkins en Motowns artiestenmaakster Miss Maxine Powell kregen de opdracht de jonge dames te fatsoeneren, hun garderobe aan te passen, ze goede omgangsvormen aan te leren voor de omgang met backstage-bezoekers en de contacten met de pers. Elke beweging en elke gelaatsuitdrukking tijdens hun stage act werd onder de loep genomen, inclusief hoe ze behoorden te zitten en te staan. Alleen goed songmateriaal ontbrak nog, want de Supremes waren er helemaal klaar voor. Ongeveer op hetzelfde moment bundelden Lamont Dozier, Brian en Edward Holland, productiemedewerkers en songschrijvers bij Motown, hun creatieve krachten en besloten aan de slag te gaan voor The Supremes. In de zomer van 1964, drie jaar na de oprichting van de groep, scoorden ze in de States een eerste bescheiden hit met When The Lovelight Starts Shinning Through His Eyes. Het nummer strandde op de drempel van de Top-40, maar de signalen waren veelbelovend. Voor hun volgende compositie namen Holland-Dozier-Holland geen risico’s en kozen resoluut voor een song met meer drive: Where Did Our Love Go bereikte in de zomer van 1964 na een klimpartij van zes weken de hoogste positie in de Billboard Top-100. In het najaar was het opnieuw bingo met Baby Love en Come See About Me en tegen het einde van dat jaar mochten The Supremes zich de succesvolste Amerikaanse zwarte meidengroep noemen.

In het daaropvolgende jaar gingen Holland-Dozier-Holland op hetzelfde tempo door: Stop! In The Name Of Love, Back In My Arms Again en I Hear A Symphony nestelden zich moeiteloos één na één op de hoogste positie van de hitparade: The Supremes hadden zes nummer-1-hits na elkaar, niemand had het ze ooit voorgedaan. 1965 werd afgesloten met twee top-10-noteringen (My World Is Emtpy Without You en Love Is Like An Itching In My Heart) en vervolgens gingen Holland-Dozier-Holland opnieuw in een hogere versnelling voor vier topnoteringen :You Can’t Hurry Love, You Keep Me Hangin’ On, Love Is Here And Now You’re Gone en het jachtige The Happening, wat de score op tien nummer-1-hits bracht in nauwelijks drie jaar. The Supremes behoorden tot de best verkopende artiesten in de Verenigde Staten en maakten de weg vrij voor een lange rij zwarte acts uit de Motownstal: Martha Reeves & The Vandellas, Smokey Robinson & The Miracles, The Temptations, Gladys Night & The Pips, Marvin Gaye…

Motownbaas Berry Gordy zette Diana Ross van bij de aanvang in pole position. Misschien had ze een schoentje voor omdat ze een relatie met hem had, of misschien had Gordy gewoon een fijne neus voor talent. In elk geval waren Wilson en Ballard het niet eens met de tweederangsrol die ze mochten spelen en er groeide animositeit tussen de oude schoolvriendinnen. Gordy gooide olie op het vuur door de naam van de groep te veranderen in Diana Ross & The Supremes. Na twee top-10-hits in de herfst van 1967 (Reflections en In And Out Of Love) staken de geruchten te kop op over een mogelijke solocarrière van Diana Ross. Love Child, gereleased eind 1968, ging in vier weken naar de top van de hitparade en stootte de Beatlessingle Hey Jude van de nummer-1-positie. Someday We’ll be Together dat in de loop van 1969 de Billboardtop bereikte geldt algemeen als de zwanenzang van de groep, maar eigenlijk is het een nummer uit de opnamesessies voor Diana Ross’ eerste solo-album. Het was Berry Gordy die op het idee kwam om de song uit commerciële overwegingen onder het vertrouwde label Diana Ross & The Supremes op de markt te gooien. Na het vertrek van Ross gingen de twee overblijvende Supremes - zij het in verschillende samenstellingen - nog ruim vier jaar door en scoorden twee Top-10- en evenveel Top-20-hits. Daarna hielden ze het voor bekeken. De interesse van Berry Gordy richtte zich ondertussen volledig op het laaiende succes dat Diana Ross als soloartieste wereldwijd oogstte.

Reflections: The Definitive Performances 1964-1969 bevat alle hits van The Supremes mét Diana Ross vanaf Where Did Our Love Go uit 1964 tot en met Someday We’ll Be Together uit december 1969, de laatste Amerikaanse nummer-1-hit van dat decennium. Het materiaal op de dvd bestaat op een drietal videoclips na uitsluitend uit live optredens van The Supremes in bekende Amerikaanse televisieshows, het Britse Top Of The Pops, twee clips uit een live optreden in Stockholm en eentje in Carré in Amsterdam. De kwaliteit van het materiaal is niet bijzonder goed en dat hoeft niet te verbazen, want de videotechnologie stond halfweg de jaren’60 nog in een beginstadium. Where Did Our Love Go uit The Steve Allen Show, opgenomen in september 1964, is zo waar de beste zwart-witopname die van The Supremes bewaard is gebleven. We zien de dames hun eerste grote hit live in de televisiestudio uitvoeren voor een klein publiek. Ze dragen lange donkere jurken met een spuuglelijke strik op de buik en hun kapsels hebben nog veel weg van wat bij The Simpsons gangbaar is. Een paar maanden later zien ze er al een stuk moderner uit met sluike kapsels tot net boven de schouders. Baby Love en Come See About Me bevatten alle elementen van de zgn. Detroitsound, een combinatie van gospel, soul en rhythm & blues op pulserende rocktempo's. Stop! In The Name Of Love is zo waar een echte videoclip, opgenomen in openlucht tussen een groepje uitbundig dansende fans. De jurken hebben plaats gemaakt voor witte pantalons, topjes en een zomers hoedje. Back In My Arms Again en I Hear A Symphony komen uit de Mike Douglas Show van november 1965, zijn live uitgevoerd in een goedkoop en inspiratieloos decor, maar de uitvoeringen blijven overeind. De beide opnamen zijn van een uitstekende visuele kwaliteit.

Voor My World Is Empty Without You, fel en jachtig, is de camera in de opnamestudio geplaatst en wordt het materiaal afgewisseld met beelden van fans die koortsachtig naar albums van de groep op zoek zijn bij een platenboer. You Can’t Hurry Love uit The Ed Sullivan Show (september 1966) is de eerste gekleurde video-opname van The Supremes. De dames zitten in glitterende zilverkleurige jurken, dragen schitterende oorringen die prachtig contrasteren met hun zwarte kapsels en bewegen zich in een minimalistisch en chic decor. De introductie van kleurentelevisie heeft zeer duidelijk een revolutie teweeg gebracht in de decorbouw en het scherpere beeld noopt de makers om alles tot in de kleinste details af te werken. De tijd van de stoffige toneelgordijnen in de achtergrond is definitief voorbij. You Keep Me Hangin' On is wellicht één van de eerste clips waarin artiesten niet zingen: in deze zwart-witopname zien we Diana Ross en haar collega's pingpong spelen en plezier maken. Bij ons is het nummer bekend van de coverversie van het Amerikaanse psychedelische gezelschap Vanilla Fudge.

Love Is Here And Now You're Gone is weer helemaal The Supremes zoals de fans zich het trio herinneren: in sprookjesachtige lange jurken en met exotische kapsels, de meest sexy meidengroep van de jaren’60. >Reflections met dat gevaarlijk klinkende elektronische introotje, is meer van hetzelfde, maar met hun immense charme weten The Supremes elke keer opnieuw hun publiek te verleiden. Zo hadden ze nog jaren door kunnen gaan, maar zoals bij de meeste jonge en te snel groeiende groepen was de innerlijke samenhang weg op het moment dat ze van Holland-Dozier-Holland hun beste materiaal aangereikt kregen: Love Child en Someday We'll Be Together.

PLAYLIST
1. Where Did Our Love Go
2. Baby Love
3. Come See About Me
4. Stop! In The Name Of Love
5. Back In My Arms Again
6. Nothing But Heartaches
7. I Hear A Symphony
8. My World Is Empty Without You
9. You Can't Hurry Love
10. You Keep Me Hangin' On
11. Love Is Here And Now You're Gone
12. The Happening
13. Reflections
14. In And Out Of Love
15. Love Child
16. Someday We'll Be Together

BEELD EN GELUID
Het materiaal op deze dvd is van een zeer gemiddelde technische kwaliteit. Het is uit zeer diverse bronnen bij elkaar gesprokkeld, meestal in zwart-wit en een enkele keer in kleur. Het zwart-witniveau is zelden in orde en in de oudste filmpjes voert grijs de boventoon. Het contrast is bij momenten slecht. Troebel beeld, uitwaaiering en verkleuring zijn schering en inslag. Het materiaal uit The Steve Allen Show en de Mike Douglas Show heeft de tand des tijds nog het best doorstaan. De opnamen in kleur zijn er beter aan toe, maar ook hier is er nog sprake van onscherp beeld, grain, edge enhancement en ruis. De meeste clips zijn in mono opgenomen en het materiaal heeft van Universal Music een zgn. upgrade gekregen naar stereo, Dolby Digital 5.1 en DTS, maar veel stelt het allemaal niet voor. Dit materiaal heeft nu eenmaal z'n beperkingen en technische onvolkomenheden.

EXTRA'S
Als bonus bevat deze dvd een versie van Baby Love uit een Top of the Pops-uitzending van oktober 1964, een showversie van Stop! In The Name Of Love. When The Lovelight Starts Shining Through His Eyes, de song die het niet verder schopte dan de 43ste plaats in de Billboard Top-100, heeft net iets te weinig kwaliteit om voor vintage Supremes door te gaan. Als laatste is er de herneming van My World Is Empty Without You mét commentaar van een Amerikaanse reporter over de doorbraak van The Supremes en de Detroitsound. Daarnaast kan u een aantal songs ook bekijken en beluisteren in de bekende (heropgenomen) versie en vervolgens zonder de muziektrack (a capella). Het 20 pagina’s tellende Boekje met Foto’s en Biografische Informatie bevat een massa leuke foto’s van The Supremes in hun hoogdagen en een essay over hun carrière.

CONCLUSIE
Reflections: The Definitive Performances 1964-1969 is de muzikale erfenis van één van de meest toonaangevende commerciële soulgroepen uit de jaren '60. Het trio bereidde de weg voor een hele generatie performers die aan de basis zouden liggen van de latere ontwikkelingen in de zwarte Amerikaanse muziek. De grote successen van The Supremes zijn ondertussen stuk voor stuk klassiekers geworden en op deze unieke dvd kan u ze live aan het werk zien vanaf het aarzelende begin tot hun grandioze afscheidsoptreden in The Hollywood Palace in oktober 1969. Ondanks de minder goede beeld- en geluidskwaliteit is en blijft deze collectie een belangrijk tijdsdocument.